Zaterdag 14 januari van Lad Krabang naar Chachoengcao 52 km. 09.15 - 15.30

Om 17. 00 uur was het nog 34 graden, dan wil je toch niet weten in welke temperatuur wij hebben gefietst. Zijn vanmorgen in ons hotel in Bangkok opgehaald, het is namelijk niet te doen om Bangkok per fiets te verlaten. Hebben eerst onze sturen met geweldige plastic bloemen versierd, ziet er zo gezellig uit !!!! En.....we hebben ook een fietskindervlag op een lange stok aan de achterzijde bevestigd. Is voor onze veiligheid, denken we. We zaten lekker soepel op onze fietskes en hadden er vreselijke zin in. Na 2 uur fietsen, wisten we niet precies welke van de drie wegen we moesten pakken volgens het routeboekje. Dus bij een supermarktje (gebouwd van golfplaten) even te raden gegaan. Niemand sprak er Engels, dus ons André stapt dan over op het Tilburgs. 3 personen, bewapend met mobiel en een half uur verder wisten we welke weg we moesten nemen. Kregen ook nog een uitgebreide tekening mee. Alle moeite die ze voor je kunnen doen doen ze ook, niks is teveel. Nog even langs een floating markt geweest die ze nu maar op palen boven het water hebben gebouwd. De hitte begon bij mij al aardig parten te spelen, ons Dreeke vindt elke temperatuur lekker, als het maar warm is. Volgende probleem dook op, moesten ergens afslaan en dan over een brug. BRUG WEG !!!! Maar onze mobiele techneut wist wel ongeveer welke richting we op moesten. Dus routeboekje dicht en karren maar. Nog een kammetje bananen ( banaan heeft een lengte van een middelvinger, maar heerlijk zoet) gekocht voor de energie, die bij mij echt helemaal op was. Maar we zitten nu op een geweldig mooie plek het Yenjit Resort, in een heerlijk bungalowtje en het wasje hangt buiten. Wassen is door koud water slaan, wat hier warm uit de kraan komt en dan maar hopen dat het morgenvroeg weer droog is. Zoniet dan hangen we het aan de fietsvlaggenstok met wat knijpertjes en kan het onderweg drogen. Het avondeten en het bier heeft ons André op de fiets gehaald, lekker thuis gegeten op onze veranda en om 22.00 uur lagen we in bed.

Zondag 15 januari van Chachoengcao naar Phanom Sarakham 57 km. 08.15 - 15.30

Vanmorgen om 06.30 opgestaan, haartjes gedaan en weer alles op de fiets gesjord. Een heerlijk rijst ontbijt op, lust 's-morgens echt geen rijst, ons Dreeke wel met alles erop en eraan en dan ook nog lekker spicy ook. Maar dit was verrukkelijk, lekkere zoete rijst met mango of mais, een soort oliebolletjes met cocosmelk, nog nooit eerder in Azië zo'n lekker rijst ontbijt op. Eerst terug gereden naar het centrum voor een foto van een prachtige witte tempel. Daar was het al stervens druk, mensen stonden in de rij om binnen te komen. Fietsroute volgens het boekje weer hervat.

Na 11 km. waren we bij de Samanrattanaram tempel met de roze olifant. De Thai bezoekt in het weekend graag de tempel. Je kunt het vergelijken met een topdag bij de Efteling, zo ontzettend druk. Hier hoort ook weer een loei van een markt bij, want daar zijn ze ook gek op en hier wordt ook weer van alles verkocht wat je maar kunt bedenken. Bij de tempel zag het er wel erg mooi uit, grote gekleurde draken, boeda's, belangrijke monniken van was, zien er levend uit, maar zitten te lang stil en prachtige van stof gemaakte enorme bloemen. Weg weer vervolgd en op naar de volgende tempel. Rond het middaguur voor de afwisseling eens rijst gegeten. Het was gratis, waar maak je nou zoiets mee. We zien er niet op ons zondags uit, maar ook niet echt armoeiig dachten we !!!! In deze tempel zou een kolonie vleermuizen huizen. Nou dat kon je wel zeggen er hingen er honderden in de bomen. Ondertussen erachter gekomen dat ik mijn kilometerteller verloren ben. Onontbeerlijk om dat we op aanwijzingen en kilometers rijden. Heb vandaag de kilometerteller geregeld losgedraaid omdat de route volgens het boekje niet klopte, door nieuwe wegen en aanwijzingen die er niet meer zijn. Maar in de plaats waar we overnachten zouden fietsenmakers zijn. Nou succes ermee !!!! Echt niemand spreekt Engels. Naar verschillende fietsenmakers geweest, maar niemand had een kilometerteller. Toen ineens verscheen er een engel die wat Engels sprak, we moesten naar PN. Uitgelegd en natuurlijk uitgetekend hoe we moesten rijden en wij weer op pad. We hadden het gevonden, maar helaas gesloten, misschien morgenvroeg open voor we vertrekken, zien wel. We slapen in het Phanom City Hotel Resort, kamer, bed en douche en dan sober. Waar resort hier voor staat weet ik ook nie, maar zeker niet wat wij erbij bedenken. Gaan vanavond dus de straat op om te eten en te drinken.

Het eettentje zag er niet echt florisant uit, maar het eten (rijst) was verrukkelijk. Als toetje un lekker bakske bij de 7eleven

Maandag 16 januari van Phanom Sarakham naar Kabin Buri 78 km. 09.00 - 16.45

Geen ontbijt bij de overnachting, dus op naar de 7 eleven. 2 koffie en voor ons André een kant en klaar maaltje noedels. Ik ben op de markt pomelo (grapefruit maar dan zo groot als een gele meloen bij ons) gaan halen. Lekker met koffie, maar altijd beter als niks. Op naar de fietsenmaker, volgens zijn buurvrouw komt hij pas rond 9/10 uur. Ja wat doen we nou, wachten, niet wachten, wachten, niet wachten, we waren eruit het duurt te lang, we vertrekken. We hadden de trappers nog niet een keer rond laten gaan, begint die buurvrouw te roepen, hij is er, de fietsenmaker dus. En jawel hoor hij had kilometertellers, heeft er een compleet nieuwe opgezet, ik weer helemaal happy. Met zijn fietsenmakersoog zag hij ook dat de remmen wat aanliepen, (fietste dus eigenlijk constant met de handrem erop) heeft ie ook nog even gerepareerd. Zo'n lief Taaike !!!! Voor alle zekerheid nog maar een reserve teller gekocht. Ondertussen was het al 09.00 uur, dus snel op de pedalen, tis een hele tocht vandaag. Komt er onderweg een brommertje langs rijden en die geeft ons een flesje koud water, ja dan smelt ik. De mensen bewonderen ons en snappen er niks van dat wij zo STERK zijn. Auto's die voorbij rijden met hun duim omhoog uit het raampje. En niet te vergeten het geroep en gezwaai onderweg. Op het einde van de dag, als ik het al moeilijk genoeg met mezelf heb, heb ik er wel eens genoeg van en heb geen spiers meer over om iets terug te roepen. Zitten we ergens op ons gemak uit te puffen met een ijskoffie, komt er een vrouw naar ons en laat ons allemaal familie foto's zien op haar mobieltje. Snapte er niks van. Wij dus ook onze foto's laten zien. Toen legde ze met handen en voeten uit dat ze iemand gebeld had die wat Engels kon en die zou komen. Wat bleek nou, heeft ze haar zuster gebeld op het werk en gezegd, je moet echt komen kijken en jawel hoor daar komt haar zuster in een auto aanrijden. Handen geschud, wat ze hier nooit doen, vinden ze dacht ik VIES. Van alles aangehoord en tig foto's gemaakt met de gezusters samen en wij natuurlijk. En het werd maar drukker om ons heen en un Thais gekwebbel, want zij moest alles weer uitleggen aan die Thaien die om ons heen stonden. Maar uitgelegd dat we echt verder moesten, solly, solly. Toen nog even hukke met de gezusters, ja dat wilde zij en onze André weer een hand. Tegenover waar we overnachten is een restaurantje ons Dreeke daar naar toe voor eten, ze kwamen het wel brengen over 15 minuten. Lekker in bed gegeten méé natuurlijk un pilske. Dadelijk lekker te bed en de bedden zijn hier nog steeds hard of kaai hard. Dus niet lekker neerploffen, moet je gegarandeerd aan een paar nieuwe heupen bij thuiskomst. We hadden een overnachting in het Makmai Resort, zag er niet geweldig uit aan de buitenkant, verwaarloosd, maar de kamers waren prima en het personeel allervriendelijkst. Volgens AWOL (de reisorganisatie die de route heeft uitgezet) alleen in geval van nood, wij vonden het prima.

Onderweg een afschuwelijk ongeluk gezien. Een vader met een zoontje op de brommer, waren aan de achterkant onder een auto geschoven. Het zoontje was bij kennis, maar met die vader ging het echt slecht.

Dinsdag 17 januari van Kabin Buri naar Sa Kaeo 60 km. 07.10 - 12.30

De wekker loopt voortaan om 06.00 af, scheelt weer een half uur in de hitte. Maar vanmorgen regende het, maar eer dat we klaar waren was het gelukkig weer droog. Geen ontbijt bij de overnachting. Hebben onderweg donuts gekocht, waren zo droog dat je ze met water moest doorspoelen. Hebben de rest maar aan de straathonden gegeven. Die hebben ze hier volop, er lopen honden rond die net zo'n grote uiers hebben als un koe. Onderweg op de fiets willen ze ook luid blaffend wel eens op je af komen, je remt meteen en dan zijn ze weg, schijtluizen. Bij een hondenbeet moet je meteen een ziekenhuis opzoeken, i.v.m. hondsdolheid. Bij een tempel werd volop gekookt, dus wij eropaf. Ons Dreeke kijkt in alle pannen en zegt wat ie lust, ik hou het bij alleen rijst. En er was koffie !!!!! Kregen ook nog rijst mee voor onderweg. We zijn al drie dagen omhoog aan het fietsen op vals plas en soms gemeen plat, houdt ons Dreeke allemaal bij op zijn mobieltje. We zijn op luxe gegaan vandaag en hebben een hotel, Thanasiri Resort, met zwembad, heerlijk. Waren lekker vroeg op de plaats van bestemming, omdat we onderweg niks spectaculairs hebben meegemaakt. Ook wel eens lekker. Konden ook lekker de was laten doen in het hotel. Zaten al met de onderbroeken op rantsoen en onze kleren zagen er ook vies uit. Iedere dag zuivere kleren is niet aan de orde. Maar vandaag waren we goed nat, nu was het niet de hitte maar het vocht in de lucht van de regen. Onze kuntjes waren helemaal week en dat is niet goed voor het doorzitten. Me lekker opgetut en het dorp in, had een heerlijke koffie shop gezien met taart. Ons Dreeke wilde een tukske doen. Kaai leuke piepschoentjes gekocht voor een baby'tje waar we nog op de muisjes moeten. En een nieuwe waslijn, hadden we ergens laten hangen. De mevrouw van de winkel vroeg of ze met mij op de foto mocht, ja natuurlijk. Waar wij fietsen zie je echt geen blanke, alleen in de grotere steden.

Nou maar weer eens kijken wat de dag van morgen brengt, het wordt zowiezo ZWAAR !!!!!

Woensdag 18 januari van Sa Kaeo naar Aranyaprathet 86 km. 07.30 - 16.30

Het was zwaar, 36 graden, we klimmen nog steeds. Volgens mij eindigen we in de hemel.

Omdat het zo'n grote afstand was hebben we om het uur gepauzeerd, ongeacht waar we waren. Soms in een stalletje langs de weg en als er verder niks is in de schaduw van een boom. De meeste stukken waren erg saai en het enige leuke waren de waterbuffels tussen de lotusbloemen.

De Thaise mensen moeten hard werken voor hun geld in die verzengende hitte. Waar wij fietsen zijn het veel dagloners die op het land werken. Maar ook de bouwvakkers en wegenbouwers hebben het slecht, wonen in eigengemaakte huisjes van ijzeren golfplaten op de plaats waar ze aan het werk zijn. Ook niet alle kinderen gaan naar school, gewoon omdat ze er het geld niet voor hebben.

Nog steeds geen aap of olifant gezien. Maar we hebben het weer gehaald. Overnachten nu in het Indochina, is nog mooier als gisteren. Hebben een kamer aan het zwembad, word er helemaal blij van. Meteen na aankomst lekker gezwommen, is zo heerlijk voor het lijf, wat te eten besteld op ons eigen terrasje. Ons Dreeke natuurlijk Thais, maar ik heb een overheerlijke tonijn salade op. Is zo'n dag weer zo vergeten, en het blijft kicken. Als je van Thailand naar Vietnam fietst kan het niet iedere dag geweldig zijn. Maar het blijft toch genieten.

Donderdag 19 januari van Aranyaprathet naar Sisophon 60 km. 08.00 - 15.00

Vandaag gaan we de grens over naar Cambodja, heb me al ingelezen in een boekje van natuurlijk bol.com. Wat hebben deze mensen vreselijk geleden onder het bewind van Pol Pot het was de ergste dictator tot nu toe denk ik. 25 procent van de bevolking heeft hij in vier jaar op de verschrikkelijkste manieren uitgemoord. Het is nu 35 jaar bevrijd van Pol Pot.

Vanmorgen een heerlijk ontbijt met een fruitsalade en ons Dreeke natuurlijk Thai. Nog even gekletst met een Engelse lerares uit Engeland. Haar zoon is getrouwd met een Thaise, hij woont nog in Engeland, maar probeert haar naar Engeland te halen. In augustus is er een kleindochter geboren die ze nu voor het eerst zag, het mooiste baby'tje van de hele wereld. Maar dat kan niet, want die hebben wij al. Het is 10 km. fietsen naar de grens met Cambodja. Hebben ons eerst door het verkeer gewurmd, honderden scooter en brommers. Aangekomen bij de grens valt je mond open, het lijkt wel of ze hier terug zijn gegaan naar het jaar 0. Mannen, vrouwen en kinderen zonder schoenen, kilometers file van vrachtverkeer. Vanaf Cambodja kilometers lange rijen met scooters en brommers, gaan denk ik in Thailand werken.en dan nog de Thaien en Cambodjanen die hun afgeladen houten handkarren over de grens heen sjouwen. Het leek wel een mierennest van mensen. Al bij al viel alles wel mee bij de grens het staat erom bekent dat het wel een paar uur kan duren voordat je een visum hebt.

Tig formulieren ingevuld, maar we zijn in Cambodja. Is ook meteen een ander land. Hectisch, stoffig en viezer. Wordt misschien wel beter als we er verder in rijen, want ook hier is het toerisme in volle opgang. Vandaag konden we niet verkeerd rijden, was een lange rechte weg van 50 km. Maar leuker als gisteren, veel mensen en verkeer. Genoeg te zien !!!! We zaten op een tweebaansweg waar 60 is toegestaan, met 120 razen ze je voorbij. Voor alles wat ze inhalen wordt getoeterd, en dat dan dus aan twee kanten. Je wordt er een beetje tureluurs van. Vlag verhuisd naar de andere kant van de fiets, want hier wordt weer rechts gereden. Koeien en geiten steken de straat over, daar is dan ook niemand bij en dat gaat allemaal goed. Hebben geslapen in het Botoum Hotel.

Vrijdag 20 januari van Sisophon naar Siem Reap 106 km.

Gisteravond hebben we besloten om de laatste 106 km. Niet te fietsen. Het is een rechte weg naar Siem Reap, nou dat zagen we niet zitten. Aan de eigenaar gevraagd of we met de lokale bus of een mini busje naar Siem Reap konden worden gebracht. Hij ging informeren voor ons. In de mini bus mochten geen fietsen, dus dan met de lokale bus om 09.30. De eigenaar met ons André achterop de brommer naar het busstation, dan wisten we hoe we er moesten komen.

Als de passagiers die al in de bus zitten teveel bagage bij zich hebben die onderin de bus gaat moesten we een uur wachten en hopen dat we dan mee konden. Het stuur aan de stang vastgemaakt en het voorwiel eruit gehaald, is het al een stuk handzamer. Bagage op de fiets en op naar het busstation. We konden met de bus van 09.30 mee, joepie !!!!!! Zitten nu in het FCC Bangkor hotel met het zwembad voor onze kamer. Net een nek en rug massage genomen omdat mijn rug vastzit, ging gisteren al niet zo goed, maar vandaag was het foute boel. Heb er ook nog maar een heerlijke gezichtsbehandeling bijgenomen. Ons Chrisje en Frank hadden dit hotel al gereserveerd voor zaterdag en zondag. Maar wij zijn er nu een dagje eerder. Morgenvroeg komen ze met ons Madeleintje en dan gaan we het tempelcomplex bezichtigen.

Angkor Wat is een tempelcomplex bij Siem Reap, meer dan duizendjaar oud, je kunt er dagen op de fiets rondkijken en behoorde vroeger toe aan de koning van de Rode Khmer.

Het is nu 04.00 midden in de nacht ssssssttttt heb un lekker bakske gezet voor mezelf en zit lekker buiten op ons terrasje. Ben uitwakker van blijdschap want dadelijk komt ons Chrisje, Frank en natuurlijk ons Madeleintje. Gaan dadelijk op de markt nog wat leuke speeltjes kopen voor ons Madeleintje om mee in het zwembad te spelen, tis un echt waterratje en zwemt als een hondje. Tis zo'n lekker jong. O ja ben ook nog vergeten te vertellen dat we gisteren bij het busstation nog even hebben zitten beppen met een ouder Amerikaans stel. Die maakte het nog bonter dan wij, gaan telkens voor een paar maanden naar Azië en dan weer een of twee maanden naar huis. Dat deden ze al een paar jaar. Dat is ook zo leuk aan deze vakantie, dat je weer telkens andere mensen ontmoet en hun verhalen hoort.

Maandag 23 januari

Ons Chrisje, Frank en ons Madeleintje zijn net om 13.30 met de taxi naar het vliegveld gegaan. Hebben vanmorgen met ons vieren noch een toertje op de fiets door Seam Riep gemaakt. Gisteren zijn we om 07.00 naar Angkor Wat gegaan met de tuktuk. Het was 16 km. heen en dan ook weer terug op de fiets, leek ons toch niet zo'n goed idee met ons Madeleintje, doet 's-middags nog een dutje Het is echt kaai gezellig in zo'n tuktuk met zijn allen, je wordt heerlijk rond gereden en dan weer een stop om wat te bezichtigen, lekker toch. Het is een geweldig indrukwekkend complex, maar een dag is voor ons genoeg en ons Chris en Frank waren er al een keer eerder geweest. Morgenvroeg worden we om 06.15 opgehaald met de fietsen en dan steken we met een boot de rivier over naar Batambang.

Dinsdag 24 januari van Seam Riep naar Batambang 06.15