Andremarjan.reismee.nl

Derde week

Dinsdag 24 januari van Seam Riep naar Battambang 06.15 - 16.30

Om 06.15 zouden we worden opgehaald om ons naar de boot te brengen met de fietsen. Om 07.15 nog niemand te zien. Om 07.30 kwam er een tuktuk, oké dan alles in de tuktuk en op naar de boot. Er moesten meerdere mensen worden opgehaald met de mini bus en het liep allemaal maar uit.

De boot zou om 07.00 uur vertrekken, maar het is standaard dat ie altijd te laat is. Om 08.30 vertrokken we echt. De fietstassen en onze fietsen lagen op dak van de boot en wij zaten onder het dak, zoals iedereen. Het was een smalle lange boot en erg krap zitten, maar ach het duurde maar 8 uur. Un loei van unne motor die in de boot stond, zeker zo groot als bij ons de eetkamertafel en daarachter een lange stok met een propeller waarmee werd gestuurd. Het eerste stuk was op een heeeeeel groooooot meer en daarna zijn we in een aftakking daarvan gegaan. Hier waren hele dorpen gebouwd op het water, alle huizen hier zijn krotten. Echt niet te geloven dat deze mensen hier altijd moeten wonen. Halverwege nog een stop gemaakt om wat te eten of te drinken. We hebben het maar bij gesuikerde crackers en chips gehouden. Op onze boot was niks te koop !!!!!!! De boot moest goed door de geulen varen, want het is hier niet overal even diep, echte stuurmanskunst. We voelde geregeld de bodem onder de boot doorschuren. Totdat we dus echt vast zaten. Moesten we met zijn allen naar een kant, boot ging niet los. Matroos doet zijn broek uit en staat daar ineens in zun onderbroek, vroeg of er wat mannen uit de boot mee wilden helpen en hup met zun allen in het water en duwen maar. Het water spoot wel drie meter hoog bij die propeller. Het duurde wel even maar we waren los. Ik zag mezelf echt niet dat water in gaan om de boot te ontlasten, is een open riool. Alhoewel we toch verschillende mensen hebben gezien die zich hierin waste. Boot weer in de goede richting geduwd en we konden weer rustig verder varen. Kan hier allemaal in Cambodja en niemand die moppert. Het leven is hier nou eenmaal zo.

Het hotel waar we wilde overnachten was vol, maar hij wist wel iets anders voor ons. De broer van de eigenaar zou ons wel de weg wijzen op zijn fiets. Nou dat ging allemaal perfect en zitten nu in het Star Hotel. Het is nu 21.30 en net klaar met eten dus we kunnen nog lekker op tijd te bed, want UT was weer een lange dag voor ons.


Woensdag 25 januari dagje Battambang 30 km.

Vandaag hebben we een fietstochtje door Battambang gemaakt, buiten het centrum. Het was een kaai leuke fietstocht, geen bagage bij ons, niet zo heet en veel schaduw. Ik zat lekker bij een tempel te lezen toen er een kolonne jeeps aankwam. Eentje stopte bij ons omdat hij langs onze fietsen moest manoeuvreren. Praatje gemaakt, bleken het Zwitsers te zijn, die een toer van twee weken maakte door Cambodja. Vroeg wat wij allemaal van plan waren met onze fietsen en verteld dat we van Bangkok naar Saigon gingen. Hij was flabbergastit en vroeg of hij me mocht kussen uit respect, nou dan zeg ik geen nee. Dit was toch wel het ongelofelijkst wat ie in lange tijd had gehoord. Gisteren met de boottocht was het op veel plekken een grote vuilnisbelt, maar waar we nu fietste was het proper en zeer netjes, ondanks dat de huizen van golfplaten waren. Veel afval wordt hier door de mensen opgestookt, heb het idee dat het afval niet wordt opgehaald, je ziet maar wat je ermee doet. Kwamen ook nog een ossenkar met twee ossen ervoor tegen. Vanavond toen we van het eten afkwamen, liepen we nog even over de markt. Hier waren vrouwen en kinderen het afval aan het uitspitten om te kijken of ze nog wat konden gebruiken. Vreselijk om te zien. We hebben hier een leuk eettentje gevonden en gaan er morgenvroeg dan ook heerlijk ontbijten. Gelukkig zie je hier meer brood, omdat de Fransen er een tijdje de skepter hebben gezwaaid. Er lopen hier ook verschillende meisjes en vrouwen de hele dag in hun pyama rond, zal wel een soort Roy Donders huispak zijn zullen we maar denken.


Donderdag 26 januari dagje Battambang

Vandaag hadden we een brommerkesdag, lekker bij ons Dreeke achterop. Eerst zijn we naar de Killing Caves gereden. We konden te voet naar boven, maar je kon ook met een jeep op en neer. Natuurlijk voor het laatste gekozen, we lijden toch al genoeg op die fietsen. Hier werden de Cambodjanen door de Rode Khmer door een gat in de grot levend naar beneden gegooid, men kon er onmogelijk uitkomen.10.000 mensen zijn hier gestorven. Toen we weer beneden waren, was ons Dreeke de sleutel van onze brommer verloren, overal gezocht nergens een sleutel. Toen ben ik gaan zoeken, bij de brommer stond een man die zei hem wel aan de praat te krijgen, ik zei wacht even ik roep mijn man. Ons Dreeke weer déropaf, komt ie terug met een lopende brommer en een sleutel. We snapte er helemaal niks meer van, de man van de jeep ook niet. Hij vertelde ons wel dat die man vroeger heel wat brommers had gejat. Maar nu was hij clean. Maar ja waar komt die sleutel vandaan, het was ook een heel andere sleutel als die we hadden, die man wilde er zelfs niks voor hebben. Ondertussen zaten we wat te kletsen met die man van de jeep, maar die vertelde ons een heel ander verhaal over Pol Pot. Pol Pot had het volgens hem wel goed voor met de Cambodjanen, maar de Rode Khmer , de chinezen en de Vietnamers zouden zijn naam misbruikt hebben. We hebben een hele tijd met die man zitten praten en wij geloofde hem. Hij vertelde ook dat een Italiaanse vrouw hier recent een ziekenhuis had geopend voor de zeer arme mensen en dat die daar gratis werden geholpen. Er is hier geen ziektekostenverzekering, dus als je naar het ziekenhuis moet, moet je wel geld hebben, maar dat kunnen die mensen niet betalen. Ze hebben in dat ziekenhuis een brandbom gegooid. Hij weet haast zeker dat de privé ziekenhuizen hier opdracht voor hebben gegeven. Afscheid genomen en naar de volgende bezienswaardigheid, een tempel met vierhonderd treden. Ons Dreeke is naar boven geklommen maar ik heb er voor bedank en heb heerlijk zitten lezen. We moesten opschieten we zouden om vijf uur terug te zijn bij het hotel. De jongen van het hotel wilde dan graag zijn brommer terug omdat hij dan klaar was met werken. Op de terugweg zagen we een school waar de kinderen allemaal buiten aan het spelen waren, dat wilde ik wel van dichtbij zien. Het was een heel arme school, want de kinderen droegen geen school uniform, verteld dat we uit Nederland kwamen en we op de fiets waren. De juffrouw vertaalde het dan weer in het Cambodjaans. Grote hilariteit bij de kinderen. Wilde aan de juffrouw geld geven, maar ze zei nee, geef het aan de kinderen. Aan twee oudere meisjes geld gegeven en gezegd dat het voor al de kinderen was. We werden uitbundig bedankt en uitgezwaaid. En last but nog least, WE HEBBEN APEN GEZIEN. Nu de olifanten nog !!!!!!!!!! Het was weer een heerlijke dag op het platteland, morgen hebben we het kuitenvet weer nodig, tis mooi geweest met al dat gelammetak.


Vrijdag 27 januari van Battambang naar Pursat 75 km. van 08.30 - 17.30

We hadden een etappe van 50 km. naar Moung Ruessei, maar volgens de reisorganisatie was de overnachting lala en het dorp was un gat. Dus dan nog maar een etappe erbij van 60 km. Dat werd een beetje teveel voor onze eerste dag weer op de fiets van 110 km. Maar wijze raad is niet duur, dus hebben we ons de eerste 35 km. weg laten brengen met een tuktuk, heerlijk. Om 10.00 uur zijn we aan het echte werk begonnen, dus weer met volle bepakking. Is echt heavy. En dan hebben ze hier maar een soort wind, wénd op de kop !!!!!!!! Maar het aller ergste is dat vandaag het Chinese Nieuwjaar begint en wij aan groepen Chinesen unne hekel hebben, zijn echt herrie schoppers en zijn viezeriken. Ze spiersen heel de dag en de openbare toiletten zien er uit als varkenshokken. Het wordt ook gevierd door de Cambodjanen en duurt twee weken. Veel is er dan gesloten en om de was te laten doen moet je wel heel goed kunnen zoeken. Het Chinese Nieuwjaar is met zoveel mogelijk mensen eten, veel drinken en niet te vergeten de kaaiharde karaoke. Vandaag hebben we op de fiets ook echt genoten van de kaaiharde karaoke. We zijn op weg 5 begonnen in Cambodja en zitten daar nog steeds op. Vandaag viel het saaie wel mee, we kwamen langs veel dorpjes en stalletjes waren er ook genoeg langs de weg. Ze rijden hier als gekken, kaai hard, veel inhalen en claxonneren. Het enigste verkeersbord wat we tot nu toe gezien hebben is waar op staat hoe hard je mag rijden en daar houdt niemand, maar dan ook niemand zich aan. In de dorpen langs weg 5 mag 40 worden gereden, ze halen elkaar gewoon in met 100, de mafkezen. Kregen onderweg nog wel bier aangeboden, was in een stalletje langs de weg met kaaiharde karaoke. Hebben bedank, zakt naar de benen, krijgen we de trappers helemaal niet meer rond. Het was al niet de gemakkelijkste dag, was echt aan het einde van mun latijn. MAAR gelukkig herstel ik snel na een pauzetje. Wilde ook nog even zwemmen na onze fietstocht in het zwembad van het hotel, maar het zag er geel van de Chinesen, heb er maar vanaf gezien.


Zaterdag 28 januari

Vandaag zijn we in Pursat gebleven, omdat we gisteren 2 routes hebben gedaan en we voor de komende dagen al overnachtingen hebben geboekt, voor het geval dat we er niet terecht konden i.v.m. het Chinese Nieuwjaar. We hebben er vanmorgen wat rondgelopen, maar het is echt een vieze stad.


Zondag 29 januari van Pursat naar Kampong Chhnang 99 km. 07.00 - 15.30

Vandaag hadden we echt geluk, ik denk dankzij de geluksarmbandjes die we hebben gekregen, we hadden deels de wind van achteren joehoeoeoe en het is iets minder warm, maar nog altijd boven de 30 graden.We zitten nog steeds op we 5 en blijven daar nog wel even denk ik. Ik schrijf vandaag niet veel want ik heb een kaai spannend boek !!!!!!!!! We hebben overnacht in het Garden Guesthouse, loopt hier zo'n schattig opaatje rond, gisteravond zat ie al helemaal gesteven en gestreken in zijn pyama en vanmorgen had ie een jas met bontkraag over zijn pyama aan. Ze hebben het hier nogal snel koud. Vanmorgen nog even wat zitten praten met Fransen. Zijn ook op de fiets, maar die zijn 1 jaar van huis. Zijn in Nieuw Zeeland geweest en doen nu in Azië.


Maandag 30 januari van Kampong Chhnang naar Phnom Penh 97 km. 07.30 - 17.30

VANDAAG IS ONS JETJE JARIG, lang zal ze leven in de gloria hieperdepiep. Vandaag heel wat afgekletst, daarom waren we wat later op onze bestemming, maar UT was gezellig. Vanmorgen bij het ontbijt te lang zitten kletsen !!!!! Waren om 06.00 opgestaan, maar kwamen niet weg. Onderweg nog een leuke Australiër tegengekomen, uit Melbourne. Wat tips onderling uitgewisseld. Hij was alleen en vroeg of hij met ons kon meefietsen. Leek ons geen goed idee, hij was kaai jong en kon dus ook kaai hard fietsen. Wij komen meestal niet boven de 17 km. per uur uit. Maar als we de wind in onze rug hebben, halen we de 20 km. wel. Hebben onderweg nog een paar bioscopen gezien, een afdak, stoelen en een flatscreen. Brengen het eten mee, bestellen wel wat te drinken en het zijn alleen mannen. De vrouwen blijven denk ik thuis bij hun stalletje in de hangmat. Er wordt hier wat afgehangmat. Tot zelfs in de tuktuk hangt een hangmat voor de chauffeur. En dan nog iets, als je in het donker op pad moet met je kar of weet ik wat en je hebt geen achterlicht, cd'tjes of felgekleurde flesjes werkt hier prima. Dat ik dit nog kan schrijven is een wonder, we hebben ons door het verkeer heen moeten worstelen in Pnom Penh, we zijn voort net Cambodjanen, gewoon doorkarren en doen alsof je niets ziet. Je moest je echt overal doorheen wurmen. We zitten nu in een fantastisch hotel Pasar's Boutique Hotel met zwembadje. Zit dan ook heerlijk aan de crostinie met een mojito. Heb het wel verdiend. Vanmorgen zag het er goed uit, lekker bewolkt maar wat later kwam die koperen ploert weer en was het weer bloedheet. Heb mouwen gekocht, hebben al die Aziërs hier voor de zon en natuurlijk mun hüdje, zonder dat hüdje

overleef ik ut nie op de fiets. Ze hebben hier 2 soorten geld, US dollar en Riel. Dan willen ze weer dit en dan weer dat. 1000 Riel is 0.25 Dollar/Euro. We rekenen ons suf en zijn toch al niet meer zo helder met die hitte. Maar we gaan nu lekker een paar dagen genieten in Phnom Penh, tot horens !!!!!


Dinsdag 31 januari dagje Phon Phen

Vanmorgen een lekker fietstochtje gedaan door de buitenwijken van Phnom Penh. Is toch un stuk lichter en makkelijker manoeuvreren zonder bagage. Opzoek gegaan naar her busstation, we hebben genoeg van weg 5. We gaan met de bus naar Sihanoukville, 225 km. ligt aan de kust eens kijken of ze daar een andere weg hebben dan nummer 5. Heb ook mijn haar laten knippen en kan kan zeggen dat het kaai goed gelukt is. Eerst wassen, dan knippen ze het haartje voor haartje en dan weer wassen. Dan her en der nog wat bijknippen, kijken en weer bijknippen. De föhn erop wat wax en klaar is het meisje. 's-middags lekker aan het zwembadje gelegen. Goddelijk !!!!!!

Het eten is hier om te smullen dus ook Goddelijk !!!!


Woensdag 1 februari dagje Phnom Penh.

Ben iedere dag toch vroeg wakker rond 06.00 uur. Hup eruit voor un bakske en een heel gesprek gehad met de eigenaar, hij had genoeg tijd nu, er was toch nog niemand wakker. Aangezien ik nogal nieuwsgierig ben kwamen we toch weer bij Pol Pot uit. Hij vertelde dat Pol Pot echt een beest was. Zijn vader is gestorven in deze oorlog en toen hij 5 jaar oud was is hij gescheiden van zijn ouders en naar een kamp gestuurd om daar te werken. Heeft daar 4 jaar gezeten en na de oorlog gelukkig zijn moeder weer teruggevonden. Op dit moment zijn er nog steeds Cambodjanen op zoek naar hun familie.



Donderdag 2 februari dagje Phnom Penh.

Vandaag zijn we naar de Killing Fields geweest en hadden een audiotour in het Nederlands. Hier zijn de massagraven. Eigenlijk zie je niets maar je krijgt er een naar gevoel bij, vooral door het verhaal dat erbij wordt verteld. In twee dagen tijd was heel Phnom Penh verlaten, alle mensen werden naar het platteland gestuurd door de Rode Khmer om daar te werken. Toen ze daar aankwamen was er niks en hadden ze alleen de kleren die ze aanhadden en wat kleine dingen die ze nog hadden kunnen meenemen. De oorlog duurde 3 jaar en acht maanden 1975/1979. Maar bij terugkomst in Phnom Penh was er niks meer over van de stad. Iedereen die je hier spreekt is familie verloren in de oorlog.

Daarna zijn we naar de Tuol Sleng/S-21 gevangenis gegaan, wat je hier zag was te gruwelijk voor woorden.

We waren met zen vieren met de tuktuk ernaar toe gereden, 2 Amerikaanse vrouwen, een jong meisje en een oudere vrouw. Raakte onderweg in de tuktuk in een hevige discussie over Trump, een was voorstander en de ander helemaal niet. Conclusie, Amerika blijft verdeeld !!!!!!!


Vrijdag 3 Februari dagje Phnom Penh.

We zitten midden in het centrum, maar waar we overnachten is een waar paradijsje. Tussen het groen en heerlijk rustig, geweldig eten en drinken. Dus mocht je ooit naar Azië toe willen, ga dan ook zeker hier naar toe. Vanmorgen om 06.30 vijf Amerikanen, waaronder de wat oudere lady, uitgezwaaid. Gaan weer terug naar Amerika. En ik ga alleen naar de Russische Markt, want ons Dreeke krijgt uitslag van shoppen.

Reacties

Reacties

Rian en Paul

Marian en Dre geweldig wat jullie ons allemaal meegeven over Cambodja, geschiedenis, cultuur, eetgewoonten en de geuren. Blijf gezellig schrijven! En fietsen!
Hou doe!

Ricie & Tijn.

Wat een ervaring wat jullie allemaal meemaken, en wat zullen jullie
bruin worden met al die zon.
Groetjes.

José

Ik zit hier met een big smile weer te genieten van de verhalen. Vraagje, hebben jullie in een tijdmachine gezeten? Verwisselen van dagen is heel gevaarlijk, dat weten jullie toch?

Ad en Joan

Ik zit met verbazing te lezen wat jullie allemaal zien en meemaken. We krijgen tevens geschiedenisles en heel veel van wat je schrijft komt weer boven!!!! Wat een geweldige reis en met de fiets, brommer, tuk tuk, zie je wel veel meer dan wij!!!! Nog heel veel plezier en je huid goed insmeren want met 30 gr. verbrand je snel.

Henny van Wezel

Enn Marian was het een lekkere vent die jou wilde kussen ? Haha jullie samen op dat brommerke ik zie het helemaal voor me. Wat een avontuur op die weg 5.Ik wens jullie nog heel veel fietsplezier toe. Voorzichtig met de zon en genoeg drinken, op tijd rusten dan gaat het zeker goed komen met jullie.
Veel lieve groetjes uit gool.

Marian van Iersel

Geweldig, Marjan en Dre. Ik geniet van jullie verhalen.....wat jullie allemaal zien en meemaken, afzien maar ook genieten, en beseffen dat wij t in Nederland toch wel heel goed hebben. Ge kunt t goed vertellen Marjan en lig dan weer helemaal in n deuk. Nog heel veel reisplezier op de fiets, tuktuk, scooter enz. liefs Marian

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!