09-01-2012 Vandaag naar Thoen, 50 km. Moesten een bergpas over, dus 25 km. klimmen en dat was echt klimmen, voor de kenners het kleinste verzet nou dan weten jullie het wel. Maar daarna 25 km. dalen, GEWELDIG !!!!!!! In Thoen het hotel weer gevonden en Toen vond ik, Marjan, dat ik wel een Taise oil massage had verdiend. Nou die bestel je dan bij de receptie, voor de tijd die jou het beste uitkomt en dan komt de Thaise masseuse je lekker een uur verwennen op je eigen kamer. Van de wateroverlast hebben we nog niets gezien. In Chiang Mai hebben we de naweeën van de wateroverlast ook niet gezien. En vandaar uit zijn we alleen maar hoger gegaan en hebben ze daar dus ook geen last van het water gehad. Het weer is aan. de hete kant, als je fietst is het lekker, maar als je stil staat wil je er wel uit. Vandaag had ik al behoorlijk last van mijn rug,maar het fietsen ging goed. Het op en af de fiets ging een stuk moeilijker. Maar de volgende morgen 10-01-2012 ging het het echt niet meer, was ze krom als een hoepeltje. Hebben toen maar besloten om twee fietsetappes met de bus te doen. De hoteleigenaresse was zo lief en zorgde ervoor dat wij met de auto naar het busstation werden gebracht. Dat is maar goed ook, want dat hadden we nooit gevonden. Daar hebben we de bus naar Old Sukhothai genomen. Daar aangekomen ging het alleen maar slechter met mijn rug, zie nu het verhaal van ons Dreeke. 11-01-2012 liep nog zo krom als een hoepel. Dus maar weer een Thaise masseuse laten komen, maar dan geen massage met olie maar meer het duw en trek werk. Masseren met handen en voeten. Meteen weer afgesproken, wij weer met handen en voeten, of ze de volgende dag terug wilde komen, we dachten dat ze het begreep. 's-avonds ging het al weer wat beter met mijn rug. De volgende ochtend 12-01-2012 na wat oefeningen te hebben gedaan zat het allemaal weer wat losser en liep weer zo goed als recht. Lekker gaan ontbijten en ja hoor, klokslag 11.00 uur kwam mijn masseuse eraan op haar brommertje. Dus weer anderhalf uur trekken en douwen. Ik denk dat zo goed als alles weer op zijn plaats zit dus gaan vanmiddag weer lekker fietsen. We gaan het historical park van Old Sukhothai doorkruisen op onze fiets. Dus hoedje op en karre maar !!!!!!!!!! O ja, mijn Engels gaat kei goed, heb al hele gesprekken gehad met backpackers uit Amerika en Frankrijk. 13-01-2012 op de fiets naar Kamphaeng Phet 85 km. Oei-joei !!!!!!!!!!! Ziekenhuis /dokter bezoek, Als je in Thailand ziek bent of wat mankeert , dan is het wat anders geregeld als bij ons in Nederland. Je gaat naar de receptie van je guesthouse en vraagt waar je de dokter kunt vinden. Hij stuurt je naar een plaatselijke dokter (medicijnman) die een eindje verder in de straat zit tussen de Thaise winkeltjes en eethuisjes. Voor zijn spreekkamer hangt gewoon een vliegengordijn waar je dwars door heen kijkt, en dus alles ziet. Er is ook een kraampje met "medicijnen" en een zustertje die je in gebrekkig engels te woord staat. Er zitten ook nog andere patiënten te wachten die voor ons zijn. Plotseling komt de dokter uit zijn hok vraagt wat er aan de hand is en stuurt ons daarna naar het ziekenhuis dat 15 km verderop is. Het zustertje regelt met iemand verder in de straat die beter engels kent en wat mannen die aan het bier zitten een tuctuc. Naar wat onderhandelingen over de prijs gaan we op weg naar het ziekenhuis. Daar aangekomen worden we vriendelijk begeleid naar een balie waar je je moet aanmelden. Als het ponsplaatje klaar is gaan we naar de wachtkamer waar alle patiënten zitten, op een brancard liggen of spelen in de ballenbak. Het is gewoon in de hal van het ziekenhuis. Achter een tafel zit een zuster die iedereen op zijn beurt oproept, de bloeddruk en hartslag meet en in hun dossiers schrijft wat ze mankeren. Ook is er een soort hostess die iedereen op de beurt weer oproept en in de spreekkamer van de dokter brengt, waar ook de patiënt is die behandelt wordt en nog twee meer zodat de dokter snel verder kan en er geen tijd verloren gaat tussen twee behandelingen. De wachtenden kunnen gewoon alles zien en volgen wat de voorgaande patiënt mankeert en hoe hij onderzocht wordt. Wij zijn ook aan de beurt als de arts terug komt uit de wachtkamer waar zij patiënten behandelt heeft die op een brancard liggen en niet in haar spreekkamertje kunnen. Marjan wordt onderzocht krijgt spierverslappers en tijgerbalsum, die we gelijk moeten betalen en op kunnen halen aan een aantal loketten in de zelfde wachtkamer (hal van het ziekenhuis). Alles bij elkaar duurde dit 45 minuten. Privacy heb je geen, maar het kost dan ook bijna niets Elf euro vijftig inclusief medicijnen. Misschien iets voor Mark Rutten om nog wat te bezuinigen!!!!!!!!! De tuctuc stond nog op ons te wachten en bracht ons weer naar ons huisje, waar de patiënt ingesmeerd en verder vertroeteld werd door haar persoonlijke broeder . Na twee daagjes rust is de patiënt weer opgeknapt en we zitten weer op de fiets.