13-01-2012 85 km. van Old Sukhothai naar Kamphaeng Phet Na weer een lekker nachtje slapen in ons mooie bungalowtje met zacht bed lekker geontbeten zaten weer om 08.45 op de fiets. Rond halfvijf aangekomen op de plaats van bestemming, een beetje laat wel, maar onderweg nogal wat gebept met de Thaien. Weer met handen en voeten natuurlijk. Sliepen in een hotel waar we ook konden eten. Nou daar gingen weer, tis en blijft toch een verassing wat je te eten krijgt als niemand je verstaat. Maar als je honger hebt eet je iedere verassing. Het was eigenlijk een heel gewone dag, hebben niks speciaals mee gemaakt. 14-01-2012 72 km. naar Khanu Woralaksaburi Ook vandaag weer op tijd vertrokken, want het is heet op de fiets en dan bedoel ik echt heet !!!!! Bij onze eerste stop en dat is dan geen terrasje, maar een soort overkapping waar ze wat levensmiddelen en drinken verkopen. De man van het winkeltje proberen uit te leggen hoe hij ons met zun tweeën op de foto moest krijgen, duurt even, maar het is wel weer mooi gelukt. In eerste instantie had ie het fototoestel verkeerd vast en maakte van zijn eigen een foto met blits, zag dus even niets meer. Zagen gisteren en vandaag ook veel afgeladen vrachtauto's met weten wij veel met wat beladen. Maar we zijn eruit, het is rietsuiker en kwamen dan dus ook langs een suikerfabriek. Onderweg zagen we ook nog zo'n bomvol afgeladen vrachtauto op zijn kantje liggen. Maar wat pas echt erg is, hoe ze het van het land halen. Vrouwen staan daar met kapmessen in de gloeiende zon die rietsuiker van wel 3 meter hoog te kappen. Maar ondanks dit vreselijke werk hebben ze toch lol onder elkaar en blijven naar ons roepen. We hebben weer een dottig bungalowtje aan de Ping Rivier. Hebben net lekker in onze buitendouche gebadderd en zit nu dit verhaal te schrijven op onze veranda. We zitten er niet alleen want tegen het dak zitten tig gekko's, maar gelukkig blijven ze zitten waar ze zitten en vallen ze niet naar beneden, als dat wel zo was, zat ik nu niet buiten. Maaaaaarrrr ze zitten ook binnen tegen het plafond. We hebben nu ook de eerste regen, maar zitten lekker droog op onze veranda met een lekker koud Chang biertje. Teut wordt je niet, want je drinkt hier je bier met ijsklontjes, het is even wennen, maar dan is het toch echt wel lekker. 15-01-2012 65 km. naar Nakhon Sawan Vandaag gaan we met de bus, daar het zondag is en veel stalletjes langs de weg gesloten zijn. Na een lekker ontbijt hup op de fiets naar het dorp waar de bus zou vertrekken. Dit hadden we weer op de bekende manier gevraagd, handen/voeten, en zo werd het ook weer uitgelegd. In het dorp her en der wat gevraagd, maar niemand wist iets af van een bus !!!!!!!!!! Er kwam een man op ons af en zei dat hij ons wel weg wilde brengen. Zo gezegd zo gedaan. Onderweg moest er getankt worden, of wij alvast een voorschotje wilde betalen. Aangekomen in Nakhon Sawan moesten we op zoek naar Orchid Home, daar wilde we slapen. Niemand wist waar het was. Wij bij een internet café het telefoonnummer opgezocht en de man laten bellen. Toen bleek dat het nog eens 45 km. verder was en daar moesten we dan weer 1500 Bath voor betalen, nou mooi niet. Bagage en fietsen uitgeladen, komt daar ineens die vrouw van Orchid Home aanrijden. Wij konden met haar meerijden, zij was toevallig in de stad. Hup alles weer in de laadbak. Orchid Home is echt een mooi plekje maar je zit in de middel of nowhere De volgende dag terug gefietst naar Nakhon Sawan, 60 km. en het hotel genomen wat AWOL ons had geadviseerd. Volgens ons is het ooit een gevangenis geweest, maar de cellen zijn ruim, hebben twee grote bedden en een douche en w.c. 's-avonds gaan eten in een in een restaurant op de Chao Phraya rivier, de levensader van Thailand, die richting Bangkok en de zee gaat, waar wij toevallig ook naar toe moeten. Het bovenstaande verhaal is maar een korte versie van deze dag, je kunt het zo gek niet bedenken wat je allemaal meemaakt eer je op de plaats van bestemming bent, het kost wat energie en soms een beetje boze Andre, maar ook veel lachen door de situaties waarin je verzeilt raakt. Oh, ik wil nog iets vertellen. Die vrouwen die de rietsuiker kappen, verdienen 150 Bath per dag, dat is omgerekend € 3,75 per dag. Dus je kunt wel zeggen dat de man die zo lief was om ons weg te brengen en hiervoor 1500 Bath kreeg een goeie week heeft. Maar het is hem zeker gegund 17-01-2012 80 km. naar Chainat 's-morgens bij de bakker koffie gedronken met wat verpakt Thais brood erbij en toen weer op de pedalen. Vandaag ging het niet zo goed met mijn rug en mijn pufffffff was op. Mijn is Marjan. Zijn dus halverwege op 50 km. gestopt en hebben een lekker hotelletje genomen. Er is ook nog een restaurant bij, hieperdepiep. Je kunt hier in Thailand echt overal eten krijgen in stalletjes langs de weg, maar dat is niet echt mijn eten. Als je het mee wilt nemen doen ze het in plastic boterhamzakjes, dus warm, nou nee, dank je beleefd. Maar kom je in een grotere stad, dan zien de stalletjes er ook weer een stuk beter uit en kun je gewoon langs de straat eten. Maar het grootste gedeelte zitten we toch in de middel of nowhere Maar het fruit smaakt opperbest en zo'n lekkere pannenkoek met gebakken banaan smaakt overheerlijk. Als je bij een stalletje komt waar ze geen flesjes drinken hebben, doen ze het drinken in een plastic zakje met een rietje en ijscrunch natuurlijk. We zijn nu twee weken onderweg en denken dat we zaterdag in Bangkok aankomen waar we dan een paar daagjes blijven. Hier beginnen we dan aan onze 2e route naar Phuket. Het is zowiezo een stuk heter dan vorig jaar. Vorig jaar hebben de airco niet nodig gehad en dit jaar kunnen we niet zonder. Gisteren waren we in het centrum van Nakhon Sawan en stonden we met de fiets pal in de zon voor de stoplichten en dat duurt wel even, want het is er stervens druk, dan wordt je echt onpasselijk van de hitte. In een drukkere stad hangt dan ook een flinke smog en heel wat mensen dragen dan ook een mondkapje. Ook de venters in de stalletjes langs de weg. En wat ook geen uitzondering is in Thailand, met hoeveel man kun je op een brommer ????? Minimaal 3 volwassen, of een moeder met 3 kinderen en een heel gezin gaat ook goed. De helm is hier ook verplicht. Maar, een persoon moet een helm op en al wie nog meer mee op de brommer gaat niet. We kregen ook nog een schattig filmpje van ons Noortje van onze Loekie in zijn nieuwe kinderstoel, want die mag ook aan tafel mee-eten en ons Guusje wil ook op vakantie naar Aailand, want daar zijn Opa en Oma. Dan krijg je toch wel even vochtige oogjes. Dus nu zitten we nog te wachten op een filmpje van Harrie, samen met ons Noortje en Sander ennnnnnnnn van ons Chrisje met Frank. SPANNENDDDDDDDDDDDDDD.