06-02-2012 80 km. naar Khura Buri We hebben er ondertussen al heel wat kilometers opzitten op onze fietskes, voor iedere 10 km. die we fietsen zijn we een uur onderweg, hier zit dan rusten, kijken, eten, overnachting zoeken, wachten voor het stoplicht en soms, schrijven van het reisverslag in. Dus wij vanmorgen weer met frisse moed op pad. Maar het was om 8.30 uur al aardig heet. Dus we begonnen al over een bus na te denken, want 80 km. in deze hitte op een rustige weg waar je dus bijna niets tegenkomt om te eten of drinken is wel heavy. Dus gestopt bij een politiepost en daar naar de bus geïnformeerd, zou om 10.30 komen, nou dan wachten we wel even. Kregen koffie, was free zijt tie. Zo zie je maar, de politie hier is echt je beste vriend. Wilde natuurlijk ook weer met ons op de foto om het thuis te laten zien. Die gekke hollanders op de fiets. Maar toen de bus kwam konden onze fietsen niet mee. Next bus, next bus, jaja dat weten we nog van de trein. O, vergat ik bijna nog het pikantste te vertellen. Ons Dreeke had zijn fietsbroek aan en toen zij die agent dat hij ook het zelfde had. Dus broek los en inderdaad hij had een zwarte onderbroek met pijpjes aan. Toen deed ie zen overhemd los en daar zat een zwart hemd met mouwtjes onder. Toen wist ik dus ook waarom die politieagenten zo strak in het vel zaten, ze dragen corrigerend ondergoed, ja zo kunnen wij het ook !!!!!!!! Toen hebben we maar geregeld dat we weggebracht werden met een auto. Of de vrouw van de chauffeur ook mee mocht rijden, geen probleem, ze wilde naar de markt in Khura Buri. Ze sprak perfect Engels en in de loop van het gesprek vroeg ze of wij het eiland Ko Surin kende, nee nooit van gehoord. Nou daar moesten we echt naar toe, it was beautyfull. Het plan was om naar een resort te gaan in Khura Buri, maar helaas, plan gewijzigd, we gaan weer lekker naar een eiland. Dus morgenvroeg om 9 uur met de speedboot naar Ko Surin. Kun je ook lekker snorkelen, dus ik vertel dat ons Dreeke, vindt ie onzin, kunde net zò goed bij jullie Trees en Harrie mèè oewe kop in ut aquarium gòan hangen. Maar ik praat um nog wel om, peanuts voor mij op zo'n eiland. Maar ik ga zeker snorkelen, is kei gaaf. 07 en 08 februari 2012 op het eiland Ko Surin, National Park. Om 9.00 uur dus met de speedboot vertrokken. Bij aankomst werd er gezegd dat als het donker wordt je niks buiten moet laten staan en alle deuren en ramen dichthouden omdat ander de apen alles wegpikken. Ons hutje staat tegen de berg aan en hangen eigenlijk tussen de bomen en van 18.00 tot 22.30 heb je stroom en dus ook licht. 's-middags zijn met met de long tail boot, soort smalle lange roeiboot, maar dan met een motortje naar de andere kant van het eiland gegaan waar een heel mooi strand zou zijn. Al bij al viel alles een beetje tegen en was Ko Payam stukken mooier. Later in de middag zijn we te voet teruggegaan, omdat het water dan te laag staat om terug te varen. Kwamen we daar toch een joekel van een varaan tegen,hij was zeker anderhalve meter, getver !!!!!!!!!! Maar ik heb het voor elkaar gekregen ons Dreeke gaat met mij morgenvroeg om 9.00 uur snorkelen. Maar wel bijna met fatale afloop. We zouden op 2 plaatsen gaan snorkelen. Bij de eerste stop lag ik al in het water toen HET gebeurde, heb er dus gelukkig niets van meegekregen. Maar ons Dreeke was bijna verdronken !!!!!!!! Hij sprong het water in en moest toen zijn snorkel nog opzetten,kreeg toen al water binnen. Wilde gaan snorkelen maar kreeg toen nog meer water binnen. Boot weg, was een stukje verder gevaren en zag het toen al helemaal niet meer zitten. Probeerde dus naar de rotsblokken te zwemmen, maar dat was verder dan ie dacht. Toen ie er eindelijk was heeft ie zich vastgeklampt aan de rots. Maar die rots had behoorlijk scherpe puntjes, dus bloedende benen en voeten. Die mannen van de boot dachten meteen dat redt ie niet. Zijn er naar toegevaren en een man is in het water gesprongen met zo'n reddingsboei en die heeft ons Dreeke gered. Is met ons Dreeke die zich vastklampte aan de reddingsboei terug gezwommen naar de boot. Hij wil nooit meer snorkelen alleen als het water tot aan zun knieën komt. Ik heb echt niks verzonnen of spannender gemaakt. Heb het uit de eerste hand. Maar ik vond het snorkelen echt ontzettend leuk. Helaas is 2 jaar geleden heel het koraal doodgegaan omdat het water van de zee te warm was en de regen pas heel laat in het jaar is gekomen. Zo vertelde ze ons. Er zit hier ook een soort krekel die het geluid maken van een fluitende fluitketel en die te pas en te onpas langskomen. Van de apen hebben we vannacht niks gemerkt omdat we al om 21.00 uur in coma lagen en 6.30 uur pas weer wakker werden, maar we missen geen spullen. Misschien heeft er wel een hele kolonie op ons balkonnetje gezeten, maar ja, dat weten we helaas niet. Vanmiddag gaan we om 14.00 uur weer terug naar Khura Buri en gaan morgen weer fietsen. We moeten nog 4 etappes en dan zijn we in Phuket, blijven daar dan 3 nachten en dan helaas .......................... !!!!!!!!!!!!!! 09-02-2012 55 km., peanuts voor ons, naar Takua Pa. Na een nacht met een paar water nachtmerries van ons Dreeke, zijn we de nacht verder probleemloos doorgekomen. We wilde weer op de trappers, waren om 6.30 al uit bed en na een heerlijk ontbijt bij de 7 elven ??????? zaten we al om 7.30 weer op de fiets. Het was weer een prachtige dag met een prachtige tocht. Deze tocht vanaf Bang Kok is stukken mooier dan onze eerste tocht. Veel meer groen en dus ook meer schaduw. Na heel wat kilometers op mun kuntje, doet ie toch noch iedere dag zeer, snap er niks van. Zou toch onderhand getrainde hammen moeten hebben. We kruipen wel eens met 3 km. p.u. de berg op, maar gaan er ook wel eens met 50 km. p.u. vanaf. Gaan dan nog wat platter op onze fietsen liggen en gaan dan nog harder. Waren rond 12.30 uur al in Takua Pa. Hebben onderweg ook nog naar een vogelwedstrijd gekeken, snapte er natuurlijk niks van. Het zijn vogeltjes met een kuif op hun kopje en zitten in ontzettend mooie kooitjes, als het te warm wordt, worden ze beneveld met de plantenspray. Het zijn alleen maar mannen, niet die vogeltjes maar de man-mens, snap ie, die hier aan meedoen. Ze hangen dan al die kooitjes aan een soort waslijn, dan fluit iemand af en dan beginnen die mannen tegen hun vogeltjes te roepen. Dan fluit de scheidsrechter weer af en zet dan bij het vogeltje dat het mooist heeft gezongen, denken wij, een streepje. En dat gaat zo nog wel even door. Allemaal op een doordeweekse dag, hoeven die mannen niet te werken ?????? Maar terug naar het echte verhaal, hadden wat rondgefietst in Takua Pa en wat gedronken, gelukkig nog geen bier en dachten, dit is het ook niet echt. Zullen we maar aan de tweede etappe beginnen. Daar waren we het alletwee mee eens, was maar 45 km., maar wel een heavy tocht. Hadden al 2 dagen niet gefietst, dus energie te over, dachten we. Was een beetje dom !!!!!! Dus hup vol goeie moed ertegenaan. Na een paar klimmetjes kreeg ik het toch wel moeilijk en het werd maar heter en heter. We hadden er al 30 km. opzitten en toen kwam er een zware klim van 10 km., en als er staat zwaar, dan is het ook echt zwaar. Zeg tegen ons Dreeke, dè trek ik nie meer. Dieje berg kan munne .........op. Dus ik gestop en gewoon gaan vragen in mun beste Thaais of ze me naar de top wilde brengen. En ja ik had beet. Fiets en ik achter in de laadbak en gassen maar. Ik moet zeggen dat Thailand vanuit zo'n laadbak er ook erg aangenaam uitziet. Zag ook weer olifanten onderweg en ze zijn toch zo grappig als ze lopen, je hoort dan telkens plof,plof, ti's net of ze sloffen aan hebben. Onvoorstelbaar hoe tam ze die beesten krijgen. Als ze de weg over willen steken en er komt verkeer aan, zegt die bereider ho en dan stopt die olifant meteen en als het verkeer dan voorbij is zegt ie juu en steekt die olifant over. Heb zelfs een olifant naast een brommertje zien lopen, sjok, sjok. Maar toen ik dus in die laadbak zat was ons Dreeke naar boven aan het ploeteren, is een prestige kwestie voor mannen denk ik. Maar hij kreeg het ook voor zen kiezen, was al een paar keer afgestapt om af te koelen en bij te komen. Is toen onder het fietsen met zen handen gaan zwaaien in de hoop dat er een auto zou stoppen. In de laatste km. had ie geluk en stopte er een auto die hem naar de top bracht. Hij was kapot, zei dat ie ook geen lijf heeft om zon klim te doen en dan ook nog eens met 25 kg. bagage achterop. Maar halleluja we waren alletwee op de top. Had er een uur en vijftien minuten over gedaan en ik vijftien minuten. Vanaf de top was het alleen maar naar beneden en dan natuurlijk weer als een speer. Zitten nu bij het Nationaal Park Khao Sok, een van de mooiste parken van Thailand en slapen in Art's Riverview Jungle Lodge. Het is een plaatje en dan is zo'n zware tocht na een lekker koud pilse toch weer snel vergeten. Ook hier geldt weer als je weggaat ramen en deuren dicht, al wat buiten staat naar binnen anders gaan de apen ermee vandoor. We hebben de fietsen ook maar binnen gezet, het is namelijk groot genoeg. We zagen het al voor ons die apen die 's-morgens op onze fietsen door het park crosten. We liggen in zo'n loei van een ouderwets bed, met heerlijke witte lakens en zo'n romantische klamboe erboven en niet te vergeten de jungle geluiden. We houden het hier wel weer even uit denk ik. Maar het wordt nu toch wel eng dichtbij het einde. Hebben nog 2 routes te fietsen en hebben 3 nachten gereserveerd in Phuket. Zo'n 7 weken van huis lijkt echt heel lang maar is toch veel korter dan je denkt. Je leeft zo lekker, hoeft nergens aan te denken en tijd tekort en opschieten is er niet bij. Al hoewel er toch wel dagen bij zaten dat het fietsen echt geen pretje was. Maar gelukkig maakt zo'n lekker koud pilsje heel veel goed. We hebben net heerlijk geontbijt, ons Dreeke natuurlijk fried rijst met kiep en ik een heerlijk bak joghurt met meloen, banaan, ananas, krentjes en müsli. Dit ging natuurlijk vergezeld met een heerlijk versgeperst glaasje orange jus, mee un rietje. Dit is tot heden de mooiste plek die we hebben gezien en we hebben nog niet eens alles gezien hier. Morgen gaan we naar het Nationaal Park. Je moet het echt even op internet nakijken. Wij denken dat Ons Noor en San hier ook zijn geweest. Wat zullen ze jaloers, in de goede zin natuurlijk, op ons zijn. Ga nu de climax van mun leesboek nog even onderhanden nemen en dan weer lekker op naar het volgende boek. Het enigste wat ik hier echt niet kan missen zijn ons Dreeke en munne e-reader !!!!!!!!!!!!!