8 cmaart van Melaka naar Muar 08.00 - 12.00 47 km.

Vandaag hebben we het op ons elfendertigste gedaan omdat het zondag was. Nog wat fietsclubs onderweg tegengekomen. Dus flink roepen en zwaaien naar elkaar. Een fietsclub stopte en wilde natuurlijk met ons op de foto, vonden ons bikkels en natuurlijk wat wetenswaardigheidjes uitgewisseld. We zijn net wakker, 17.00 uur, van ons middagdutje en zien dat het regent. Is gelukkig de eerste keer dat we dat zien in onze vakantie. 's-avonds lekker gegeten en daarna om 22.00 nog met José naar de kapper. Moesten natuurlijk weer met de kapper op de foto voor zijn collage. w Europese vrouwen en dan ook nog bij de kapper, is hier toch wel een fenomeen.

9 maart van Muar naar Batu Pahat 65 km. 08.00 - 13.00

Vandaag is ons laatste doordeweekse fietsdag. Wat ons betreft had het nog wel een half jaartje mogen duren, maar dé kén nie, we moeten oppassen op ons Madeleintje in Singapore. Gelukkig een hele week lang zonder ouders. Gaan we ze natuurlijk allerlei gekke dingen leren, waar ons Chrisje en Frank bij thuiskomst niet blij mee zijn. Zal niet moeilijk worden want ons Madeleintje is zo gek als een deur. Ons Chrisje en Frank gaan naar Zuid Afrika voor een bruiloft van hun studiegenoot. Het was gedaan met de zondagsrust en gingen er weer met volle sjas tegenaan. Heerlijk weer vandaag. Het is nu al een tijdje, ik denk 1 á 2 weken toch wel een stukje koeler. Het is nog wel boven de 30 graden, maar voor ons is dat onder het fietsen best aangenaam. Het was vandaag een echte jungle trek. Onverharde wegen die werden geflankeerd door palmbomen, bananenbomen, apen en tropische vogels. Je kwam niet echt vooruit maar het was wel erg leuk. Het laatste stukje nog in de regen gefietst, maar de temperatuur is gewoon lekker.

Vandaag hadden we een sober Hotel, een kamer van 6 m2, nou dan wil ik wel naar buiten, spring tegen de muren omhoog. In de buurt was een kaai chic Hotel met zwembad. Dus ik munne bikini aan en richting het Hotel. Kreeg ik me onderweg toch een stortbui en moest dus wel schuilen. Maar het bleef maar rommelen daar boven, dus dan maar op zoek naar een tentje voor un bakske. Was helemaal alleen op pad gegaan omdat ons Dreeke en José un dutje wilde doen. Na een uurtje of twee is ie me toch gaan zoeken, werd een beetje ongerust. Zag hem toevallig voorbijfietsen, terwijl ik daar heerlijk zat te lezen. Zónne knappe Europeaan laat ik niet zomaar voorbijfietsen. Dus heb hem nagefloten, wat ie dan ook meteen herkend als mijn fluitje. 's-avonds nog wat buitjes regen en moesten er dus op uit in onze regencap's om te eten. Jaja...... we zijn overal op voorbereid en hebben al het nodige bij ons. Maar zoals gewoonlijk "teveel".

10 maart van Batu Pahat naar Pontian Kechil 83 km. 07.30 - 15.45

Onze laatste route in Maleisië. Er was vandaag geen ontbijt bij, ook weer geen sambal bij. Voor 08.00 hadden we er al twee behoorlijke klimmen op zitten. Om 08.15 ontbijt op. An en ik hebben ons er vandaag maar bij neergelegd en nasi goreng op. Voor de eerste keer 's-morgens, smaakte ook nog eens goed. We moesten wel, met een tocht van meer dan 80 km. voor de boeg. Een man op un brommertje kwam langs ons rijden en stelde weer de welbekende vragen. Op een gegeven moment wees ie waar hij woonde en vroeg ons of we wat wilde komen drinken. Was wel leuk om te doen, maar helaas we hadden net een drinkstop gehad. An had vandaag last van haar rug, ze dacht omdat ze al een paar dagen niet had gepoept. Volgens ons moest ie er dan dwars inzitten. Maar in de loop van de dag ging het steeds slechter mer An. Haar lijf was één grote malaise. Na iedere 10 km. stopte we, zodat An dan weer even kon bijtanken. Maar ze heeft het wel gehaald en de bus of taxi was geen optie. Wilde perse de laatste kilometers fietsen. Ook weer eens een keer met de uitbaters van een stalletje langs weg op de foto. Ik denk dat dit wel de laatste keer was, maar ondertussen roeleren er heel wat foto's van ons door Maleisië.

11 maart unne snipperdag

Vandaag gaan we informeren hoe we met de bus en onze fietsen in Singapore komen. Mogen weer niet met de fietsen over de brug, die Maleisië met Singapore verbindt. En zoals we her en der hebben gehoord staan de buschauffeurs niet te springen om ons mee te nemen. Met de rug van José gaat het nog steeds niet goed. Kan alleen maar kleine stukjes lopen en moet dan weer gaan zitten. Ons Andreeke is naar Kukup gefietst, een authentiek vissersdorpje op palen. José in bed, in de hoop dat haar rug beter wordt en ik heb een flinke wandeling door de stad gemaakt.

12 maart

10.30 met de bus naar de grens van Singapore. Fietsen mochten achter in de bus staan. Door de douane, ging allemaal goed, maar toen werd het pas echt leuk. Aan de eerste bus die kwam voorrijden gevraagd of we met de fietsen meekonden, nee dat deed ie nie. Maar de twee en derde bus wilde het ook niet. Had het ook al geprobeerd met een omkoop poging, maar daar was ook geen animo voor. Dus wij de kont tegen de krib gegooid en tegen de douane gezegd dat er niks anders voor ons opzat dan over de brug te fietsen. Nee, was onmogelijk. De douane van Singapore zou ons niet doorlaten en zou ons zelfs terugbrengen naar Maleisië. Toen zijn we overgestapt op de alstublieft smeektour en na een paar pogingen en met behulp van de douane eindelijk een aardige chauffeur gevonden die ons mee de grens over wilde nemen. Bij aankomst in Singapore moesten we dat natuurlijk vieren met un heerlijk koud biertje op un terrasje. We waren lichtelijk in shock. Vanuit de bush bush naar een Wereldstad. Ons Chrisje en Frank hebben een geweldig appartement met een lekker groot balkon en natuurlijk het bijbehorende zwembad.

We gaan lekker 2 weken genieten in Singapore bij de Stevenaartjes. O ja ze hebben ook een inwonende nanny, Shirly. Een schat van een vrouw. 's-avonds vraagt ze al wat we voor ontbijt lusten en dan staat het 's-morgens al op ons te wachten. En koken dat ze kan, tis iedere avond een feestmaal met 4 sterren. Ons Madeleintje is dan ook helemaal in de zevende hemel met Shirly. Gelukkig maar, want wij zijn toch een paar vreemde voor haar, vooral de eerste dagen dat ons Chrisje en Frank weg waren hing ze dan ook als een klit aan Shirly. Maar ze ontdooide met de dag voor ons.

Iedereen bedank voor de gezellige reacties en wij hebben weer een geweldige fietsvakantie gehad. José en ik hebben toch 1600 km. weggetrapt en ons Dreeke ruim 2100. We hebben best wel eens afgezien, maar des te groter was de kick als we het weer hadden gehaald. We hebben het geweldig gedaan vinden we zelf en hebben het weer ongeschonden volbracht. Praten al weer voorzichtig over een nieuwe fietstocht " Vietnam ". Eerst maar eens zorgen dat we in Nederland komen, toedeledokie