Laatste deel vanuit Singapore

Zaterdag 11 februari van Rach Gia naar Phu Quoc

Om 07.15 vertrokken op de fiets naar de haven, de boot vertrok om 08.15 en om 11.30 waren we op Phu Quoc en dan zingen we, op un trooooopisch eieieiland daar zitttttttten wij nu. Maar eerst een ontbijtje met koffie, want we hadden nog niks op, ook geen koffie en op de boot was niks te krijgen. Die Vietnamezen waren un stuk wijzer als wij, die zaten me daar complete rijstmaaltijden te eten. Je wil niet weten wat ze allemaal meenemen bij zo'n overtocht. Van ventilators tot kratten met kuikentjes en niet te vergeten de rijstkookpannen. Toen op zoek naar ons nieuwe onderkomen, zou ongeveer 12 km. fietsen zijn. Maar mijn benen wilde vandaag niet, vreselijk. Heb wat af zitten puffen op die fiets en daarbij was het ook nog eens bloedheet. Maar het was het dubbel en dik waard. We zitten in een kleinschalig parkje met 10 huisjes met een verandatje ervoor en een heerlijk zwembad met ligbedden. Hebben daar heel de de middag gelegen. 's-avonds zijn we op het strand gaan eten, heerlijk met de voetjes in het zand.

Zondag 12 februari Phu Quoc

Vandaag hebben we een brommerkesdag, het waait hier op dit eiland gelukkig te hard om te fietsen. Zijn naar Sao Beach gegaan, moet je gezien hebben. Wit zand met wuivende palmen, mojito, bier en lekkere grote golven. Maar heel slecht onderhouden. Nou daar hebben we het heel de dag wel uit kunnen houwen. Hebben nog wat lekker zitten ouwemeute met jongelui uit Zweden en Japan. Is zo gezellig om al die verhalen te horen.

Maandag 13 februari Phu Quoc

Vanmorgen op ut brommerke naar het centrum gereden om te ontbijten. Ik wilde persé brood, was er nie. Toen maar lekker samen koffiegedronken. Ik wilde naar een leuk winkeltje dat ik al had gezien en ons Dreeke wilde een eindje gaan brommeren. Heb een kaai leuke tas voor mezelf gekocht. Toen met de taxi naar het strand, wat veel mooier is als Sao Beach. Is vlak bij ons, je hoeft alleen maar de weg over te steken. Maar ik had nie genoeg geld om te taxi te betalen, kwam 10.000 Dong tekort, is 0,40 euro cent, maar de rit koste maar € 2,00, is toch 20% te weinig. Chauffeur verstond natuurlijk geen Engels en ik maar solly, solly. Uiteindelijk begreep ik dat ie er geen punt van maakte en ben gauw uitgestapt. Maar toen kwam het volgende probleem, ik had honger en dorst en ons Dreeke was méé ut geld weg. Bij de Beach aangekomen proberen uit te leggen dat ik geen geld had, maar er wel heel de dag wilde blijven en dat mijn man, naar trouwring wijzen, later zou komen. Maar naar veel handen en voetenwerk, vonden ze het goed. Lekker gegeten en gedronken en toen heerlijk op het strandbed. En jawel daar kwam mijn reddende engel met het geld. Ik zag een Vietnameese jongen met twee grote manden aan een stok over zijn schouder die fruit verkocht. Ik gewenkt en om een ananas gevraagd. Schillen en snijden het in stukken ter plekke. Vroeg of hij zin had in ice koffie en ik begreep ja. Voor dé menneke gehaald, maar was helemaal overdonderd. Ik mocht het fruit niet betalen, wat ik toch heb gedaan. Ik blijf het zielig vinden, met zo'n zware last in de gloeiende zon. Hij kwam er eindelijk toch bijzitten en vroeg waar ik vandaan kwam. Hij had namelijk een vertaal app. en toen hebben we nog even gezellig zitten te kletsen. Toen hij wegging kreeg ik nog een mango van hem. Ons Dreeke komt wel geregeld naar me kijken maar ging dan toch weer gauw brommeren, bang voor de uitslag die tie ook krijgt van op het strand liggen. Heb met pijn in mijn hart afscheid genomen van de zee en het strand, want morgen vertrekken we en gaan we het binnenland in.

Dinsdag 14 februari

Om 13.00 uur terug met de boot naar Rach Gia, daar overnachten en woensdag wordt het fietsen. Hebben nog 5 etappe's voordat we in Ho Chi Minh zijn, het eindpunt. Vindt wel dat we de dagen perfect hebben verdeeld, met nu nog 1 reserve dag over.

Vanmorgen een goed ontbijt op, omdat het tentje waar we gisteren hebben gegeten voor ons een uur eerder opengaat voor ons ontbijt. We hadden een super snelle boot, hij bonkte over de golven. Er zat ook een stel uit Limburg op de boot die ook rondtrokken op de fiets. Hebben na de boottocht nog samen wat gedronken. Vonden weg nr. 5 in Cambodja ook vreselijk. Op de boot zitten geen blanken, die komen of vertrekken bijna allemaal met het vliegtuig. Vanavond eten we in een tentje van de locals, omdat die Vietnameesjes zo klein zijn hebben ze hier alleen maar kinderstoeltjes, zitten met onze knieën in onze nek te eten.

Woensdag 15 februari van Rach Gia naar Long Xuyen 07.15 - 16.00 80 km.

Geen ontbijt, wel een tentje gevonden met koffie en ons Dreeke had een broodje kebab gescoord, gatver 's-morgenvroeg. Trouwens, heb ik nog niet verteld, maar ik heb die jaar dankzij mijn nieuwe zadel geen zere kont gehad. Maar ik had vandaag munne dag nie. Het wegdek was slecht, dus je zat constant te schudden op je fiets en de wind op kop 80 km. lang. We fietste langs de Mekong rivier en deze heeft de nodige zijtakken dus ook de bijbehorende bruggen. En die bruggen zijn kort maar kaai steil. Had dus op het einde van de dag geen knieën meer. De route was op zich best wel mooi, want langs de Mekong is het dichtbevolkt, het is daar een constante aan- en afvoer van allerlei goederen. Die Vietnameesjes maken vaak onderweg als begroeting een V teken met hun vingers naar ons. Vandaag had ik de neiging om terug te begroeten maar dan wel met een vinger, heb ut nie gedaan hoor. De slager stond ook vandaag weer gezellig met zijn vlees langs de weg en tussen de bedrijven door werd er ook nog een schaap geslacht en ook dat natuurlijk langs de weg. Bij aankomst in het hotel hebben we een pilsje gedronken, ons Dreeke heeft alles naar bovengesjouwd, ik heb gedoucht en ben op het bed geploft en ben er niet meer vanaf gekomen, ik was totaal leeg. Het eten hebben we op de kamer laten brengen.

Donderdag 16 februari van Long Xuyen naar Can Tho 07.45 - 13.30 65 km.

Vanmorgen een goed ontbijt op en koffie. In de koffie doen ze denk ik ingekookte cocosmelk, het heeft de smaak van sjakkie bij ons vroeger, in die ijzeren blikjes, vond dat toen al smerig. Maar vanmorgen zat het er helaas weer in. Doe alle mogelijke moeite om het goed uit te leggen, maar het mislukt weleens. Ons Dreeke is er wild op. De ijskoffie is hier ook verrukkelijk, maar dan wel zonder sjakkie, ons Dreeke natuurlijk met. Onder het ontbijt zat een ouder echtpaar vol bewondering naar onze fietsen te kijken, heb een praatje gemaakt en ze spraken ook nog eens Engels. Hun dochter woonden in Alphen, tis toch niet te geloven. We zitten in een vrij grote stad en het verkeer kun je hier vergelijken met een bord spaghetti. Je stort je ertussen en probeert weer uit het bord te komen. Wat verkeer betreft doen we niet onder voor de Aziërs, we zijn er kaai bedreven in. Maar wat proberen te zeggen in hun taal, ook al doen we nog zo ons best, ze verstaan ons niet. Wij hebben de verkeerde klank. Als je bij het stoplicht stil staat, sta je tussen honderden brommers en als die dan ook nog eens over een viaduct gaan is heeeeeeeel de weg bezaaid met brommers. Je ziet het van onder naar boven en weet niet wat je ziet. Eer dat we de stad uit waren hadden we al zeker meer dan 10 bruggen gehad. Maar ik was weer in munne goeie doen en de wind was ons iets beter gezind dan gisteren, beetje schuin van voren en niet zo heel hard. Het was een echte leuke route, maar hebben hem toch maar zelf wat ingekort. We zouden de Mekong met een pontje oversteken, een U fietsen en weer terug over de Mekong. Hebben we niet gedaan, we gaan de goden niet verzoeken en Can Tho zou een leuke stad zijn, waar we wel wat rond wilde toelesjoeren.

Je zit hier ook nog de riksja, maar maar dan zonder rugleuning, tis gewoon un bakske. Vietnam is stukken leuker om te fietsen dan Cambodja en veel meer te zien onderweg. We komen sinds vandaag weer voor onze begrippen in een normale wereld. Maar de kamikazen chauffeur zijn nog steeds nadrukkelijk aanwezig. Vanavond heerlijk gegeten aan de Mekong. Op tijd te bed en morgenvroeg weer karren.

Vrijdag 17 februari van Can Tho naar Vinh Long 07.30 - 14.30 65 km.

Begon vanmorgen al meteen goed, Koertoewaalse spraakverwarring. We gingen ontbijten een paar deuren verder als ons Hotel. Waar we gisteren hadden zitten koffiën, maar was nog gesloten. Toen begon die buurvrouw te roepen dat ze brood had, dé wilde we. Ik wilde brood met een gebakken ei. Maar ze had geen koffie, dus zijn we bij haar buren gaan zitten voor de koffie. Ik had mun broodje met ei, maar ons Dreeke had nog niks. Paar keer gevraagd, ja komt goed en maar lachen. Op het einde van het liedje kreeg ons Dreeke eindelijk een broodje, maar dan weer van de vrouw waar we koffie zaten te drinken. Toen moest er betaald worden, dat was nog dramatischer. Oké, we hebben gegeten en koffie op, dus karren maar. Als eerste dwars over de markt, de weg was glad van al dat ijs en vis en kaai druk. Maar ook dit hebben we er weer heelhuids van afgebracht. Maar ho, het was nog niet gedaan, we moesten een U maken op een twee keer vierbaanse weg. Dus eigenlijk moesten we van het ene bord spaghetti ons in dat andere bord spaghetti storten. Ook dit is goed gegaan. Op naar de grootste brug van Vietnam. Daar moesten wij inderdaad over, het was geen platte, maar weer een omhoog bikkelen brug. Eindelijk bovenaan gekomen, waar wij uit stonden te puffen, komt er een meisje op haar brommerke naar ons toe, helemaal in de gloria of ze van ons een foto mocht maken, ja natuurlijk. Stond ze beneden bij de brug toch weer klaar met haar fototoestel, dus wij ook weer in de gloria en natuurlijk het V teken met onze vingers. We waren dus alletwee om 08.30 al zeiknat van het zweet. Het zal jullie wel niet deren maar mij wel, maar mijn haar zit iedere dag kaai goed en het kost niet al teveel tijd. Hebben goei knipwerk geleverd in Phnom Penh. Volgens ons worden die Aziërs met een telefoon aan hun oor geboren. Vandaag had mijn fiets het ook moeilijk, begon al te piepen als ie een brug zag en die hebben we weer genoeg gezien. Maar ook onze fietsen hebben goei werk geleverd, niet één mankementje. Het is ook iets minder warm als in het begin. 's-morgens komt het niet boven de 30 graden en we zijn er al wel een beetje aan gewend. Het Koertoewaals van vanmorgen heeft zich heel de dag laten gelden, niemand begreep vandaag wat we wilde, maar uiteindelijk wel gekregen. Al bij al was het wel een prachtige tocht vandaag. Geweldige mooie palmbomen, bananenbomen en niet te vergeten de prachtig groene rijstvelden. Ut was weer genieten vandaag. Tot we gingen eten, wat een verschil met gisteren, mooie witte tafellakens, keurig geklede obers en ook een Engelse menukaart. Nu een smoezelig restaurant en de ober maakte de flesjes bier open met een ijstang en sprak geen woord Engels. Ons Dreeke kreeg eerst zijn hoofdgerecht en wat later kwam zijn soep. Wegwezen hier !!!!!!

Zaterdag 18 februari van Vinh Long naar My Tho 07.00 - 14.00 62 km.

De voorlaatste routedag. Bed was kaaihard, maar toch goed geslapen, want we hadden un Disney overtrek. Als eerste een ice koffie gedronken en toen op pad. Al eerste moesten we met het pontje oversteken. Aan de andere kant een ontbijtje op, dus we konden er weer tegenaan. Weer de nodige bruggen, maar de route was prachtig. Het verkeer blijft hier een crime. Kom ik van een steile brug af naar beneden gecrost is daar een auto aan het keren. Niet even wachten tot ik voorbij ben, nee gewoon doorgaan. Moest vol in de remmen en stond naast zijn raampje stil, heb um wel even het een en ander toegewenst. Wat verderop in de route hoorde we een harmonie, wij erop af natuurlijk, even kijken wat er te doen is. Steek mijn hand uit om naar de andere kant van de weg te gaan, was al zeker op de helft van de andere rijbaan, haalt zo'n MONGOOL me nog even links in, de mensen die het zagen gebeuren, schrokken zich un hoedje net zoals ik. Mun reflexen zijn nog perfect, de imbeciel. Bij een stop nog een heerlijk rietsuiker sapje gedronken. We worden een beetje kregelig, want eer dat we het besteld en gekregen hebben, liggen we al om van de dorst. Maar we zaten en hadden ons sapje, komt er een oud manneke bij ons zitten, praate wat onsamenhangend Engels maar was kaai vriendelijk. Komt daar zijn broer aan en zegt dat hij niet bij ons mag zitten, want hij was dronken. Het was nog geen 12.00 uur. Ik zeg, gewoon blijven zitten, kan gebeuren toch. Komt daar het volgende ouwe menneke aan en die sprak goed Engels. Hij was 78 en had bij de Navy gezeten. Wat gezellig zitten beppen en vertelde ons dat er iedere dag veel ongelukken gebeuren en doden vallen. Snappen we heel goed met de kamikaze hier. Zijn ook nog met de Ferry overgestoken, komt er een jongen naar ons toe, hé ik heb jullie gisteren ook al gezien !!!!! Komt natuurlijk door onze kaai mooi versierde fietsen, onthoud iedereen hier. Mijn benen zijn aan rust toe, na iedere stop als ik begin te fietsen zijn ze verzuurd, gaat na een tijdje wel weer over, maar in het begin willen ze niet rond. Als laatste voor vandaag, hadden ze nog een leuk toetje voor ons. EEN BRUG !!!! Ben niet gauw bang of onder de indruk, maar bij deze brug toch wel. Hij was zo steil, als je het van onderaf bekeek leek het wel of de auto's en brommers het nooit zouden halen. Het leek meer op een kermisattractie "als vliegen tegen de wand". Zit dit nu te schrijven in een leuk tentje, wat bij het Hotel hoort, met een heerlijke mango smoothie en uitzicht op de Mekong.

Zal ook nog maar is even gaan kijken hoe onze kamer eruit ziet, volgens ons Dreeke een beetje vergane glorie. Maar de koffie en de smoothies zijn heerlijk hier. Vanavond verrukkelijk gegeten, scampi's zo dik als een drumstick. Wij hebben ze wel gepeld, maar de Viernamezen eten ze in zijn geheel, moet e

Zondag 19 februari van My Tho naar Saigon 07.00 - 15.30 85 km.

Alleen koffie op. Rook onderweg vers gebakken brood en jawel hoor unne bakker. Wat zoete dingen gekocht, want ik heb hier een chronisch tekort aan zoet en ons Dreeke een broodje met vlees. Wat verder weer hebben we het verorberd met unne ice koffie, goddelijk. Die Aziërs zijn wel vroege vogels hoor, in alle vroegte wordt er gejogd en daarbij de nodige oefeningen met armen en benen. Koffieclubjes die voor 07.00 de dorpsroddels aan elkaar vertellen. Er wordt hier thuis niet veel eten klaargemaakt, ze eten in de stalletjes langs de weg, of ze nemen het mee en eten het thuis of op hun werk op. We fietsen nu door een gebied waar het Dragon fruit groeit. Ze houden hier wel van per gebied een soort gewas verbouwen. Het is een loei van een hangcactus, daar komt eerst een enorme prachtige witte bloem uit, waarna dan daaruit de Dragon groeit. Hij is hardroze van kleur. We waren vanmorgen zo gefocust op het fietsen en hadden er behoorlijk de vaart in zitten, tot we er achter kwamen dat we te ver waren doorgereden. Gelukkig was het nog niet echt veel te ver. De zondag is wel een rustigere dag, families komen bij elkaar en er wordt veel gekaraookt. Staat hier nog steeds op nummer 1 als volksvermaak. Maar er zijn ook heeeeeel veeeeeeeel mensen die gewoon moeten werken op het land, in de bouw en aan de wegen. Er zijn wel wat stalletjes langs de weg dicht, maar het meerendeel is gewoon open. Ze waren de weg aan het repareren met asfalt, het verkeer slingerde er gewoon tussen door, waar het niet geasfalteerd was. Ik reed midden op de weg omdat ik niet anders kon. Aan de andere andere kant van de weg stond een grote wals, een tegemoetkomende auto haalt die wals in terwijl ik daar al reed. Kon geen kant meer op, maar hij wilde gewoon door. Nou dé zullen we dan nog wel eens zien, dus ik ga gewoon stil staan voor die auto. Ik heb tijd genoeg, hij niet de kamikaas. Hij probeerde er natuurlijk toch langs te gaan, heb toen flink met mun fiets tegen die auto aangeschuurd en un loei van un klap op de zijraam gegeven. Hij het asfalt in, kon niet anders want ik ging niet opzij. Een paar mensen die dit zagen staken hun duim op en lachte toen ik weer voorbij reed. Het is vandaag pontjes dag met een t en niet met een d. We zijn al wat woelige baren overgevaren vandaag, maar tis wel gezellig. Ook vandaag hebben we weer kopwind, maar de zon laat zich maar mondjesmaat zien en dat scheelt wel unne slok op unne borrel. Mijn benen doen het vandaag weer een stuk beter als gisteren, maar mijn fiets is kaai moe, het piept en het kraakt van alle kanten. Nog even en dan mag ie uitrusten zoveel als hij wil. Hij heeft het verdiend !!!!!

WE HEBBEN HET GEHAALD !!!!!!!!!

Het enige wat ons nu nog kan overkomen, is dat we lopend worden aangereden.

Nou, we hebben ons fietsend in het verkeer gestort van Saigon, we konden ons ook door een auto op laten halen voordat we Saigon inreden. Maar aangezien we voortaan wel doorgewinterde fietsers zijn, wilde we het liever fietsend inrijden. Het Hotel in een keer gevonden. Maar........we waren een dag te vroeg en het hotel was vol, hebben we meer last van gehad met de vakanties in Azië, dat we een dag te vroeg ergens waren. Maar er was nog een ander Hotel van hun vlakbij en daar en daar zitten we nu.

Alles is echt perfect gegaan, met uitzondering van die doodskist dan. We hebben geweldig genoten en ook wel eens minder genoten. We zijn een hele ervaring rijker, maar het is mooi geweest, en dat vinden we zelf ook. Hebben 1500 km. weggetrapt plus de nodige km. met bus, tuktuk en boot. Zijn er zelf ook trots op dat we het weer geflikt hebben en gaan er vanavond unne goeie opvatte.

Maandag 20 februari Saigon

We hebben ons de eerste dag geweldig vermaakt, hebben zelfs nog wat gefietst in de stad. Het is hier een walhalla om te shoppen, mar jé ons Dreeke méé zunne útslag, dus kan ik dé wel vergeten.

Dinsdag 21 februari Saigon

Herenigingspaleis bezocht, hier zat de regering van Zuid Vietnam en is de vrede getekend. Ook hebben we het oorlogsmuseum bezocht.

Woensdag 22 februari Saigon

Vandaag zijn we naar de beruchte Chinese wijk geweest, hier wordt geen nee verkocht !!!!!! Nou dé hebben we gezien. Het is toch waar die verrekte Chinezen goed in zijn, handel. We hebben ons ogen uitgekeken. We hebben wel meer Chinese wijken in Azië gezien, maar dit spande toch wel de kroon. De vis en groente markt was echt goor, door al het afval op straat, wat er zeker al langer dan een dag lag.

Donderdag 23 februari Saigon

Vandaag zijn we naar het ondergrondse gangenstelsel van Cû Chi geweest.

In de oorlog tussen Noord en Zuid Vietnam is dit gangenstelsel 3-6-10 meter diep onder de grond gegraven en aan het einde van de oorlog was het 250 km. lang. Het graven gebeurde met de hand. Het was ingericht om er te leven, o.a. keukens en hospitaaltjes. De Amerikanen waren in de veronderstelling dat heel Cû Chi plat was gebombardeerd. Als de ondergrondse van Cú Chi was ingenomen door de Amerikanen, dan was de oorlog zo goed als verloren voor de Viernamezen. Vanuit de ondergrondse werd veel van het verzet geregeld. Ons Dreeke heeft zich ook door de ondergrondse gangen geworsteld, het gangenstelsel is berekend op Vietnameesjes, klein en dun. Ook hebben we de verschillende soorten booby traps gezien. Te gruwelijk voor woorden, het waren speren gemaakt van bamboe die recht omhoog in een kuil stonden, of recht op je afkwamen. En dan ook nog die afschuwelijke napalm bommen, waarvan de mensen nu nog steeds de gevolgen van dragen, misvorming van hun lichaam. Maaaaaaarrrrrr het is onze laatste dag in Saigon, dus moesten we de fietsen inpakken en onze bagage weer economisch in onze fietstassen proppen. De vliegtickets hebben we omgeboekt en komen vrijdag pas thuis i.p.v. dinsdag.

En weet je wat ze hier ook doen tegen de hitte, water vernevelen. Nog nooit eerder gezien. Het hangt meestal aan zonneschermen op terrasjes, waar er hier meer dan genoeg van zijn. En dan vergeet ik bijna al die leuke mensen uit alle windstreken die we ontmoet hebben en de gekste verhalen hebben gehoord. We zitten met ons Hotel midden in het centrum en de keus is hier enorm. Bangkok is leuk, maar Saigon is echt kaai leuk. Nou hier stop ik met schrijven en morgen lekker naar Singapore. Ik vond het schrijven ontzettend leuk en hoop als we echt oud zijn er nog van kunnen nagenieten. Bedankt voor jullie gezellige reacties en we zien elkaar weer.

Groetjes van ons Dreeke en van mij, Marjan.

Vijfde week

Woensdag 1 februari dagje Phnom Penh.

Ben iedere dag toch vroeg wakker rond 06.00 uur. Hup eruit voor un bakske en een heel gesprek gehad met de eigenaar, hij had genoeg tijd nu, er was toch nog niemand wakker. Aangezien ik nogal nieuwsgierig ben kwamen we toch weer bij Pol Pot uit. Hij vertelde dat Pol Pot echt een beest was. Zijn vader is gestorven in deze oorlog en toen hij 5 jaar oud was is hij gescheiden van zijn ouders en naar een kamp gestuurd om daar te werken. Heeft daar 4 jaar gezeten en na de oorlog gelukkig zijn moeder weer teruggevonden. Op dit moment zijn er nog steeds Cambodjanen op zoek naar hun familie.

Vandaag zijn we naar de Killing Fields geweest en hadden een audiotour in het Nederlands. Hier zijn de massagraven. Eigenlijk zie je niets maar je krijgt er een naar gevoel bij, vooral door het verhaal dat erbij wordt verteld. In twee dagen tijd was heel Phnom Penh verlaten, al wat een beetje aanzien of gestudeerd had, of afweek van het normale werd vermoord, bang ervoor dat deze mensen in opstand zouden komen. De rest werd naar het platteland gestuurd door de Rode Khmer om daar te werken. Toen ze daar aankwamen was er niks en hadden ze alleen de kleren die ze aanhadden en wat kleine dingen die ze nog hadden kunnen meenemen. De oorlog duurde 3 jaar en acht maanden 1975/1979. Maar bij terugkomst in Phnom Penh was er niks meer over van de stad. Iedereen die je hier spreekt is familie verloren in de oorlog.

Daarna zijn we naar de Tuol Sleng/S-21 gevangenis gegaan, wat je hier zag was te gruwelijk voor woorden.

We waren met zen vieren met de tuktuk ernaar toe gereden, 2 Amerikaanse vrouwen, een jong meisje en een oudere vrouw. zij Raakten onderweg in de tuktuk in een hevige discussie over Trump, een was voorstander en de ander helemaal niet. er werd nog net niet gevochten. Conclusie, Amerika is en blijft verdeeld !!!!!!!

Donderdag 2 Februari dagje Phnom Penh.

We zitten midden in het centrum, maar waar we overnachten is een waar paradijsje. Tussen het groen en heerlijk rustig, geweldig eten en drinken. Dus mocht je ooit naar Azië toe willen, ga dan ook zeker hier naar toe. Vanmorgen om 06.30 vijf Amerikanen, waaronder de wat oudere lady, uitgezwaaid. Gaan weer terug naar Amerika. En ik ga alleen naar de Russische Markt, want ons Dreeke krijgt uitslag van shoppen en is op zijn fietske Phnom Penh aan het doorcrossen. Ben blij dat ik niet mee ben gegaan, want wat ie daar heeft gezien is echt goor. De boosdoeners waren natuurlijk Chinesen !!!!!!!! Ze offerde aan twee enorme stenen leeuwen rouwe speklappen die ze eerst door het ei haalde en dan in in hun bek legde en dan gooiden ze er ook nog een paar rouwe eieren tegenaan. Heel die leeuwen dropen van de aaieren, te goor om te zien, maar wel vastgelegd door ons Dreeke zodat ik er ook van kon genieten, de goorlappen. Van de eigenaar kregen we iets lekker te eten, banaan met zoete rijst dat ze laten garen op een rooster in een bananenblad. Is echt Cambodjaans. In een bananenblad, waar ze een mooi bakje van maken, met houten prikkers, wordt Amok geserveerd, ook echt Cambodjaans. Lijkt op een hele dunne noedel met vlees, groente en cocosmelk. Smaakt best goed.

Vrijdag 3 februari van Phnom Penh naar Sihanoukville 11.30 - 17.30 20 km met de fiets

250 km. met de bus gereden !!!!! Gisteravond en vanmorgen uitgebreid afscheid genomen van het personeel, zulke aardige mensen en uitbundig uitgewaaid. Ut was unne lange zit in de bus, ben blij dat we niet gefietst hebben. Het grootse deel was 2 baans zonder verharde zijstroken, dus groffe gravel. Maar wat hadden wij een geweldige chauffeur, is niet met de bus boven de 70km gekomen en weinig getoeterd. Hebben ons af laten zetten 5 km voor Sihanoukville. Dan wordt alles aan de zijkant van de snelweg gedumpt en weg is de bus. Moesten de voorwielen en de sturen er nog opzetten, omdat ze zo klein mogelijk mee moeten met de bus. Maar scheelde weer een stuk in het fietsen en het was al laat. Om 18.30 is het hier katsdonker en dan moeten zoeken naar je overnachting is geen goed idee. Als eerste hadden we een flinke klim naar boven en toen.......

zagen we de zee, heerlijk !!!!!! Toen zijn we als een speer kaai steil naar beneden gereden, munne teller stond op 43, ben toen maar even in de remmen gaan hangen. Ons Dreeke ging helemaal los, 55 op zunne teller. We zitten nu op een plek waar het stikt van de guesthouses. 10 km. van Sihanoukville in de middel of now were. Het heeft iets weg van een flower power dorp en het stikt er van de back packers. We zitten weer in een schattig bungalowtje met een veranda een een riet gedekt dakje. Om Home heet het, alles is terug te vinden op Google.

Zaterdag 4 februari dagje zee.

's-morgens ons heerlijk genesteld aan de zee. Un heerlijk ontbijtje op en was niet van plan er nog weg te gaan. Ons Dreeke kréégt ut op zun heupen van heel de dag stil zitten. Dus die ging lekker fietsen en ik heel de dag lammetakken en lezen. Er is genoeg te zien, vrouwen die van alles op hun hoofd dragen van eten tot kleding. Zag er zelfs een met een barbeque, unne kleine dan, waarop ze de saté onderweg roosterden.Jonge mannen die smalle lange boten beladen met eten,drinken en staven ijs, laden alles op hun rug, waarmee je naar naar een eiland kunt om daar een paar dagen te blijven.

Zondag 5 februari van Sihanoukville naar Kampot 06.30 - 17.30 106 km.

Zo hard dat we vrijdag naar beneden gingen, zo hard moesten we vandaag ook weer klimmen om op weg 5 uit te komen. Vanmorgen geen koffie en geen ontbijt, zouden we onderweg wel doen. Maar als eerste moesten we KLIMMEN, 2 bulten. Heb ze geeneen van tweeën gehaald !!!!!! Ons Dreeke wel natuurlijk. Ben op iedere bult halverwege afgestapt en gaan lopen. Maar dan moet je ook nog 30 kg. fiets/bagage meeslepen. Ons Dreeke was zo lief om me lopend te komen halen en heeft alles voor mij naar boven gesjouwd. Ik was kapot, mun benen en armen deden zeer, ik denk dat mijn spieren voedsel tekort hadden. Bij de eerste stop, pas na 20 km., eerder was er niks fatsoenlijks, gegeten. Fried rice, is een soort nasi, met een piep klein bakje bouillon, maar wel stevige en goed zout. Ik hou er niet van 's-morgens !!!!!! Maar nood breekt wet. Voelde me al weer wat beterder. De eerste 50 kilometers was de route geweldig mooi, veel groen, veel stalletjes en niet te vergeten de golfplaten huisjes. Ik blijf me er echt over verbazen hoe die mensen wonen. We hebben het ochtendgloren van de Cambojanen nu echt gezien. Ze staan hier wel vroeg op, zodat het werk klaar is voor de hitte denk ik. Mannen in onderbroek, vrouwen die hun haren buiten staan te kammen, baby'tjes die buiten door koud water worden gehaald, want warm water is er niet in die huisjes en ook geen wasgelegenheid, dus alles buiten. We hadden vandaag een wervelwindje, het bleef maar ronddraaien maar het zoog ons jammer genoeg niet mee !!!!!! En weet je wat we onderweg zoal zien, dubbelgevouwen tweepersoons matrassen, dooie ongeplokken eenden, un varken op zunne rug in een soort ronde huls van rotan, dood of levend, weten we nie, want ze liggen kaai stil en allemaal op unne brommer. Un bakske achter een brommer met een os erin. Vrouwen die hout sprokkelen, vrouwen die elkaar of hun kinderen zitten te vlooien op luizen of misschien wel echte vlooien, dooie ratten en mannen of kinderen die hun koeien en waterbuffels wegbrengen naar wat sappig groen gras. Mar dé is ernie. Rijst dat voor de huisjes op doeken ligt te drogen. IJsverkopers, geen likijsjes, maar hele staven ijs, die worden in stukken gezaagd en door de vrouwen opgehaald om thuis voedsel méé te koelen. Inzamelaars, mannen, vrouwen, kinderen, van plastic flesjes en en ijzeren drink blikjes, een hele kar vol, waar ze dan een paar Riel voor krijgen. De wegwerkers, die met een pikhouweel het asfalt verwijderen in de gloeiende zon. Lossen van vrachtauto's, zakken cement of enorme trays met bier/fris en dat allemaal met ut handje of de rug, wat ze allemaal op hun rug dragen is ongelofelijk. Heb nog geen heftruck gezien hier. Hele vrachtauto's zand of kiezels lossen of laden met un schup. Er zijn wel kiepauto's, maar die zie je sporadisch. Stijgerende brommers bij het optrekken, omdat ze te zwaar zijn beladen. Monniken in die oranje gewaden, die er iedere dag op uit trekken en om voedsel bedelen voor de groep monniken waar ze bij horen. Benzine die wordt verkocht in oude Fanta/Cola flessen. En de zon natuurlijk, maar hij ging vandaag gelukkig geregeld achter een wolk zitten loeren naar ons. Rond 2 uur begon het wat te regenen, best lekker, maar ineens brak de moesson los. Onderdak gezocht in een stalletje en wachten tot het droog werd. We zaten in een dorpje waar ze heel de weg hadden weggehaald, 8 km. lang en vol rode gravel gestort. Wij dus na de moesson weer op de fiets en dan is het ook weer meteen HEET. Na die 8 km. zag je geen verschil meer tussen ons of de gravel. Het was echt hilarisch en dat vonden we zelf ook wel !!!!!!! Na de gravel was er toch iemand zo slim om er een golfplaten huisje met water neer te zetten om alles weer schoon te spuiten, 0,25 eurocent per fiets,bagage en wij. De investering haalt hij er wel weer uit, duurt hier wel even voordat zo'n weg klaar is. Bagage van de fietsen en de fietsen in bad, heb wel gevraagd of ie toch zeker de bloemen op onze sturen niet wil vergeten om wat water te geven. Fietstassen wat af laten spoelen niet te nat want dan zijn onze kleren weer zeiknat. En toen wij, maar het was hoge druk en dat doet toch behoorlijk zeer aan je benen. Geprobeerd om het met un panneke water af te spoelen maar daar werd het alleen maar erger van. Ik dacht nog even, straks weigeren ze ons bij de overnachting. Maar we werden hartelijk onthaald in het Kampot Manor Hotel. Vroegen wel wat we onderweg hadden uitgespookt. Eerst un lekker pilske gedronken en toen.....................HEERLIJK DOUCHE. Volgens de site was er een restaurant bij, maaaaaaaaaar dat was nog in aanbouw. Ik kon echt de puf/zin niet meer opbrengen om me weer op te tutten. Maar de beheerder, een Australiër, wilde wel iets voor ons klaarmaken, hij is kok. Nou ut was verrukkelijk en dan ook nog eens heerlijk buiten. Je ziet hier de bomen niet door de mango's, zoveel hangen eraan. Wist trouwens niet dat die aan bomen groeide. Ging even wat op onze kamer halen, hadden we ineens een logé. Lag daar zonne gekke Gekko in ons bed, dacht ut nie !!!!!!! Nu hangen er wel twee mondkapjes aan ons stuur, geadviseerd bij de vorige overnachting, voor de stof van de gravel. Had beter een latex pak kunnen adviseren, hadden we er tenminste nog sexy uitgezien !!!!!!! Ooohh nog un hilarisch iets !!!!! Toen we onderweg wat wilde drinken zag ik twee grote potten met ik dacht een soort ranja, hadden we al eerder op en echt lekker met heel veel ijs. Dus wij vroegen erom, ze keek wel heel raar, verstond ons niet en dus weer met handen en voeten. Ze keek alsof we niet wijs waren. Ons Dreeke moest eerst maar eens proeven, schepte er wat eruit om te proeven, was kaai zuur en met veel al alcohol die andere pot idemdito. Nu snapte we het, een groot glas met veel ijs, beter nie doen. Denk dat we straalbezopen waren geweest. Toch ontzettend lief van dé vrouwke. Het ging allemaal met het zelfde plastic bekertje en alles ging ook weer terug in de pot. Maar ja, de alcohol freet toch alle bacteriën op. We hebben wel ergere dingen meegemaakt met het eten hier.

Maandag 6 februari van Kampot naar Kep 10.30 - 12.30 20 km.

Vanmorgen stonden we op de straat te kijken hoe we moesten rijden. Komt er een Noor naar ons toe om wat te kletsen. Woonde al tientallen jaren in Azië. Ut was een echte grapjas, hij zei dat de Pool beer een botje in zijn penis heeft zitten omdat het daar zo ontzettend koud is, (verschrompelen in de kou). Hahaha. En dat Pattaya in Thailand de grootste hoerenkast van heel de wereld is maar dan zonder dak. Kloppen alleen het geld uit de zakken van die domme mannelijke Europeanen.

We zitten nu weer heerlijk in het Botanica Guesthouse met zwembad en dichtbij de zee voor 2 nachten.

Zit dit allemaal te schrijven op mun bedje aan het zwembad, met een heerlijke banaan/ananas smoothie, terwijl ons Dreeke een tukske doet in de hangmat op onze veranda. Ga nu eerst zwemmen en dan heerlijk mijn boek uitlezen.

Dinsdag 7 februari

Lammetakkendag aan het zwembad en ons Dreeke is even gaan fietsen.

Vanavond bij het eten zaten we naast een man uit Alaska, hij was alleen en reisde ook rond in Azië. Nog nooit iemand ontmoet uit Alaska. Hij leek de Kerstman himself, lekkere flinke bolle buik en een witte volle baard. Heb nog wel gevraagd of ie Rudolph de red nose rendier kende !!!!! Toen hij jong was, was hij visser, nu piloot in zo'n klein vliegtuigje en vliegt binnen Alaska van hot naar her. Hij liet ook nog een paar prachtige foto's van Alaska zien. Het koudst wat hij had meegemaakt was min 50 graden.

Woensdag 8 februari van Kep naar Ha Tien VIETNAM 08.30 15.00 60 km.

Weer un andere taal en geld, hier hebben ze de Dong, 100.000 is 4 Euro. Hebben net 3 miljoen gepind. Het was vandaag weer aardig warm op ut fietske en had om 10.00 uur al mun húúdje op. In Cambodja drinken veel mensen, wij dus ook, rietsuikersap met ijs. Fabriceren ze terplekke zelf, dus vers !!!!! Ze halen een rietstengel, die hier wel 2 meter lang is, een paar keer door de mangel en vangen het sap op. Hup in un bekerke, ijs erbij en un rietje natuurlijk. Ook cocos water wordt veel gedronken, zit in een groene cocosnoot waar ze het kapje vanaf hakken met un loei van un mes, rietje erin en drinken maar. Wij houwen er niet van, maar ziet er heel tropisch uit. Wij verdenken de Thaaien en Cambodjanen ervan, dat als wij ergens wat zitten te drinken, mensen bellen om te zeggen, moet je nou toch eens komen kijken wat hier bij ons zit. Wel goed voor hun omzet. En ons Dreeke gaat gestaag door met zun Tilburgs tegen die Cambodjanen en zal het wel voortzetten met die Vietnamezen. Homo's zie je hier ook echt veel, vanmorgen nog zo'n schattig menneke en dan met een hele hoge stem, te leuk. De grensovergang verliep soepeltjes, hadden alles thuis perfect geregeld. Is ook wel eens anders gegaan !!!!!!

Wij spreken al aardig wat Azies, bijvoorbeeld hallo, in het Thaais is kopkoenka, in het Cambodjaans soewsadaai en vandaag in het Vietnamees xin sjao. We hadden al gehoord dat er in Vietnam niemand Engels sprak, maar oké daar komen we wel uit, maar er staat ook bijna nergens iets aangegeven in het Engels. Dus als we iets moeten zoeken wordt dat nog lachen. Wij kunnen echt niet Guesthouse in het Vietnamees lezen. Zou het dan toch slapen op straat worden, de temperatuur hebben we gelukkig mee !!!!! En ók hier zen ut vúllakke. Stond vanmorgen op ons balkon en ervoor is een parkeerplaats voor auto's, bussen en taxi's. Halen alle rotzooi eruit en pleuren ut op straat. Wat later komt er dan ogeer een vrouwke die het plastic en de blikjes er weer uit haalt om er wat Dong's mee te verdienen. Maaaaaaaar wij hebben het vroeger ook gedaan, niet in deze mate, maar wel gedaan. Dus het komt nog wel ooit goed !!!!!

Ook de Roy Donders huispakken/pyjama's zijn hier ook erg in trek voor de vrouwen en meisjes.

Het belangrijkste vervoermiddel is ook hier de brommer. Alleen hebben ze hier achterop een complete pallet liggen, waardoor ze zelf op de tank zitten, waar je aan de zijkant aan die planken weer van alles kunt hangen en op de pallet een complete verhuizing kunt meenemen. Waar dan ook nog iemand bovenop zit!!!!

Donderdag 9 februari van Ha Tien naar Binh An 09.45 - 13.00 28 km.

Voelde me gisteren echt niet lekker, denk dat ik ouwe zooi uit een blikje heb gedronken, was ook niet lekker, maar ja niet altijd is alles lekker dacht ik nog. Hoe langer ik fietste hoe beroerder ik werd. Als we even gingen zitten ging het weer beterder. Denk dat de inspanning en de zon er geen goed aan deden. Voel me vandaag een stuk beterder, maar ben er nog niet vanaf. Gelukkig was het ook niet zo ver vandaag, 40 km. Hebben onderweg besloten dat we niet rechtsaf naar onze bestemming zouden gaan maar linksaf, richting route morgen.

Naar de overnachting was het 15 km. en die zouden we morgen weer terug moeten rijden. Ons Dreeke gezocht op internet en er zou één overnachting zijn op de route van morgen. Je kunt er slapen en douche en meer woorden verdiend het niet. Maar gelukkig zit ertegenover een klein coffeeshopje, blijf hier koffieleuten totdat ze gaan sluiten en hoop dan dat de airco de muffe lucht in onze kamer heeft gezuiverd. Voor het fietsen vanmorgen wel een lekker ontbijt op, heerlijk vers stokbrood met een gebakken ei en koffie natuurlijk. Toen we terugliepen zagen we de serveersters de omwas doen op straat. Was blij dat we al hadden gegeten. Het was een mooie weg vandaag, lekker smal, her en der wat schaduw, maar kaai druk en hier toeteren ze net zoveel als in Cambodja. Maar omdat het zo smal was wist je niet waar het getoeter vandaan kwam. Achter of voor je, maar we gaan toch niet opzij, zullen een beetje in die kiezels gaan rijden, weten ze misschien ook eens waar die rem zit. Passeerde een gehandicapte vrouw, had geen benen, die op haar buik op een plank lag met wieltjes eronder en zich met haar handen vooruit duwde. Kaai gevaarlijk zo dicht aan de grond, dacht eerst dat er een hond op de weg lag. En jawel hoor twee mannen in het Roy Donders huispak gezien vandaag, dus hier niet alleen voor de vrouwen. Was gelukkig niet met Hello Kitty maar een mooie geruite mannelijke pyama, sorry, huispak bedoel ik. En wat denk je hiervan, man op een brommer die een golfplaat van 3 meter meezeulde langs zijn brommer en het grootse gedeelte hiervan schraapte over de weg.

Vrijdag 10 februari Van Binh An naar Rach Gia 06.45 - 16.30 80 km.

Tjongejonge toch het was mé weer het dagje wel !!!!!!!! Vanmorgen snel vertrokken uit die vochtige doodskist waar we hebben geslapen. Heb gisteren tot 22.00 uur in het coffeeshopje gezeten. Zijn wel ergens gaan eten, maar dat was niet zo'n succes. Hadden alleen een kaart in het Vietnamees. Vanmorgen eerst koffie gescoord, bij een stalletje brood en een eindje verderop bananen. Bij het eerst volgende stalletje het brood met banaan verorberd, heerlijk. En een blikje sinas erbij, was geen koffie. Ons Dreeke kreeg natuurlijk weer wat aangeboden van dat vrouwtje. Rijst met nog wat.....in een opgerold bananenblad, vond ut kaai lekker. Vanmorgen stond een vrouw op een boot zich te wassen met het water uit het kanaal, is een open riool, aangekleed gooide ze bakken water over zich heen, twee vliegen in een klap, kleren zijn ook gewassen. Dit is nog goorder dan een vochtige doodskist. Het heeft vannacht een behoorlijke tijd gemoesond, was dan ook kaai vochtig vandaag. Als je dan van de fiets stapt zijkt het water van je af. Dan hebben we nog de hangmattencafe's, daar kun je wat drinken en dan kunnen die Vietnameesjes un tukske doen in de hangmat. Wordt gretig gebruik van gemaakt de hele dag door. Zagen een brommer die zowel voor als achter zwaar beladen was. Je zag alleen een kop met unne helm en twee voeten. Maar die gaat zeker niet stijgeren bij het optrekken, had zijn vracht goed verdeeld. Sporadisch kun je hier cola kopen, zouden ze nog een hekel hebben aan die Amerikanen. Je ziet hier ook dorpen waar je van de grond kunt eten. Geen afval te vinden. Ze verzamelen het in grote zakken op een plaats en hopen denk ik dat het een keer wordt opgehaald. Ze hebben ook bloemen in hun tuintje staan, zo kneuterig gezellig. Ik zit vaak te puffen en me af te drogen als ik van de fiets kom, komt er een man naar mij toe en zegt met handen en voeten dat ik me binnen wel wat mag opfrissen. Heb toen met handen en voeten gezegd dat het bij de volgende stop weer hetzelfde was. Snaptie. We kregen een lumineus idee, ons Dreeke had op Google Maps een leuk binnendoor weggetje gevonden, zullen we dé doen, jé worum nie, tééd zat. In het begin was het wel leuk, een smal betonnen pad waar geen auto's mochten komen, heerlijk rustig dus. Lagen ook nog wat vissershuisjes aan, want het liep langs een kanaal. Maar toen werd het een zandpad en dat werd maar steeds smaller en toen zaten we ineens in het oerwoud. We bleven maar gewoon doorfietsen want dat had Google Maps gezegd. Het was zo smal dat ik niet naar rechts of links durfde te kijken. Dan moesten we ook geregeld over kaai stééle smalle bruggetjes zonder leuning. Ben telkens afgestapt, scheet in mun broek, zag mezelf al in die drek liggen in de middel of nowere. We troffen ut weer, un gelegenheidje waar we wat konden drinken. Volgens ons was het de thuisbasis van de Vietcong. Maar we wilde onderhand wel eens wat kouds drinken. Nou dat hebben we gekregen, super aardige mensen en het ijs werd ook geregeld bijgeschept in onze glazen, want ze zagen wel dat wij aan ons kookpunt zaten. 15 km. door dé oerwoud gefietst en toen zaten we gelukkig weer op de goeie weg. Lekker veul brommers, auto's en un lekker getoeter weer. Rust is lekker maar 15 km. in un oerwoud is heeeeeeeeeel rustig. Bij aankomst in Rach Gia als eerste naar de haven gefietst om kaartjes te kopen voor de overtocht van morgen naar het tropisch eiland Phu Quoc om 08.00 uur. en komen dinsdag dan weer terug. Het Hotel voor vannacht is sober, maar een luxe vergeleken met gisteren. Ga nu badderen, lekker méé ons Dreeke eten en dan als het niet te laat is nog even lekker lezen in bed.

Derde week

Dinsdag 24 januari van Seam Riep naar Battambang 06.15 - 16.30

Om 06.15 zouden we worden opgehaald om ons naar de boot te brengen met de fietsen. Om 07.15 nog niemand te zien. Om 07.30 kwam er een tuktuk, oké dan alles in de tuktuk en op naar de boot. Er moesten meerdere mensen worden opgehaald met de mini bus en het liep allemaal maar uit.

De boot zou om 07.00 uur vertrekken, maar het is standaard dat ie altijd te laat is. Om 08.30 vertrokken we echt. De fietstassen en onze fietsen lagen op dak van de boot en wij zaten onder het dak, zoals iedereen. Het was een smalle lange boot en erg krap zitten, maar ach het duurde maar 8 uur. Un loei van unne motor die in de boot stond, zeker zo groot als bij ons de eetkamertafel en daarachter een lange stok met een propeller waarmee werd gestuurd. Het eerste stuk was op een heeeeeel groooooot meer en daarna zijn we in een aftakking daarvan gegaan. Hier waren hele dorpen gebouwd op het water, alle huizen hier zijn krotten. Echt niet te geloven dat deze mensen hier altijd moeten wonen. Halverwege nog een stop gemaakt om wat te eten of te drinken. We hebben het maar bij gesuikerde crackers en chips gehouden. Op onze boot was niks te koop !!!!!!! De boot moest goed door de geulen varen, want het is hier niet overal even diep, echte stuurmanskunst. We voelde geregeld de bodem onder de boot doorschuren. Totdat we dus echt vast zaten. Moesten we met zijn allen naar een kant, boot ging niet los. Matroos doet zijn broek uit en staat daar ineens in zun onderbroek, vroeg of er wat mannen uit de boot mee wilden helpen en hup met zun allen in het water en duwen maar. Het water spoot wel drie meter hoog bij die propeller. Het duurde wel even maar we waren los. Ik zag mezelf echt niet dat water in gaan om de boot te ontlasten, is een open riool. Alhoewel we toch verschillende mensen hebben gezien die zich hierin waste. Boot weer in de goede richting geduwd en we konden weer rustig verder varen. Kan hier allemaal in Cambodja en niemand die moppert. Het leven is hier nou eenmaal zo.

Het hotel waar we wilde overnachten was vol, maar hij wist wel iets anders voor ons. De broer van de eigenaar zou ons wel de weg wijzen op zijn fiets. Nou dat ging allemaal perfect en zitten nu in het Star Hotel. Het is nu 21.30 en net klaar met eten dus we kunnen nog lekker op tijd te bed, want UT was weer een lange dag voor ons.

Woensdag 25 januari dagje Battambang 30 km.

Vandaag hebben we een fietstochtje door Battambang gemaakt, buiten het centrum. Het was een kaai leuke fietstocht, geen bagage bij ons, niet zo heet en veel schaduw. Ik zat lekker bij een tempel te lezen toen er een kolonne jeeps aankwam. Eentje stopte bij ons omdat hij langs onze fietsen moest manoeuvreren. Praatje gemaakt, bleken het Zwitsers te zijn, die een toer van twee weken maakte door Cambodja. Vroeg wat wij allemaal van plan waren met onze fietsen en verteld dat we van Bangkok naar Saigon gingen. Hij was flabbergastit en vroeg of hij me mocht kussen uit respect, nou dan zeg ik geen nee. Dit was toch wel het ongelofelijkst wat ie in lange tijd had gehoord. Gisteren met de boottocht was het op veel plekken een grote vuilnisbelt, maar waar we nu fietste was het proper en zeer netjes, ondanks dat de huizen van golfplaten waren. Veel afval wordt hier door de mensen opgestookt, heb het idee dat het afval niet wordt opgehaald, je ziet maar wat je ermee doet. Kwamen ook nog een ossenkar met twee ossen ervoor tegen. Vanavond toen we van het eten afkwamen, liepen we nog even over de markt. Hier waren vrouwen en kinderen het afval aan het uitspitten om te kijken of ze nog wat konden gebruiken. Vreselijk om te zien. We hebben hier een leuk eettentje gevonden en gaan er morgenvroeg dan ook heerlijk ontbijten. Gelukkig zie je hier meer brood, omdat de Fransen er een tijdje de skepter hebben gezwaaid. Er lopen hier ook verschillende meisjes en vrouwen de hele dag in hun pyama rond, zal wel een soort Roy Donders huispak zijn zullen we maar denken.

Donderdag 26 januari dagje Battambang

Vandaag hadden we een brommerkesdag, lekker bij ons Dreeke achterop. Eerst zijn we naar de Killing Caves gereden. We konden te voet naar boven, maar je kon ook met een jeep op en neer. Natuurlijk voor het laatste gekozen, we lijden toch al genoeg op die fietsen. Hier werden de Cambodjanen door de Rode Khmer door een gat in de grot levend naar beneden gegooid, men kon er onmogelijk uitkomen.10.000 mensen zijn hier gestorven. Toen we weer beneden waren, was ons Dreeke de sleutel van onze brommer verloren, overal gezocht nergens een sleutel. Toen ben ik gaan zoeken, bij de brommer stond een man die zei hem wel aan de praat te krijgen, ik zei wacht even ik roep mijn man. Ons Dreeke weer déropaf, komt ie terug met een lopende brommer en een sleutel. We snapte er helemaal niks meer van, de man van de jeep ook niet. Hij vertelde ons wel dat die man vroeger heel wat brommers had gejat. Maar nu was hij clean. Maar ja waar komt die sleutel vandaan, het was ook een heel andere sleutel als die we hadden, die man wilde er zelfs niks voor hebben. Ondertussen zaten we wat te kletsen met die man van de jeep, maar die vertelde ons een heel ander verhaal over Pol Pot. Pol Pot had het volgens hem wel goed voor met de Cambodjanen, maar de Rode Khmer , de chinezen en de Vietnamers zouden zijn naam misbruikt hebben. We hebben een hele tijd met die man zitten praten en wij geloofde hem. Hij vertelde ook dat een Italiaanse vrouw hier recent een ziekenhuis had geopend voor de zeer arme mensen en dat die daar gratis werden geholpen. Er is hier geen ziektekostenverzekering, dus als je naar het ziekenhuis moet, moet je wel geld hebben, maar dat kunnen die mensen niet betalen. Ze hebben in dat ziekenhuis een brandbom gegooid. Hij weet haast zeker dat de privé ziekenhuizen hier opdracht voor hebben gegeven. Afscheid genomen en naar de volgende bezienswaardigheid, een tempel met vierhonderd treden. Ons Dreeke is naar boven geklommen maar ik heb er voor bedank en heb heerlijk zitten lezen. We moesten opschieten we zouden om vijf uur terug te zijn bij het hotel. De jongen van het hotel wilde dan graag zijn brommer terug omdat hij dan klaar was met werken. Op de terugweg zagen we een school waar de kinderen allemaal buiten aan het spelen waren, dat wilde ik wel van dichtbij zien. Het was een heel arme school, want de kinderen droegen geen school uniform, verteld dat we uit Nederland kwamen en we op de fiets waren. De juffrouw vertaalde het dan weer in het Cambodjaans. Grote hilariteit bij de kinderen. Wilde aan de juffrouw geld geven, maar ze zei nee, geef het aan de kinderen. Aan twee oudere meisjes geld gegeven en gezegd dat het voor al de kinderen was. We werden uitbundig bedankt en uitgezwaaid. En last but nog least, WE HEBBEN APEN GEZIEN. Nu de olifanten nog !!!!!!!!!! Het was weer een heerlijke dag op het platteland, morgen hebben we het kuitenvet weer nodig, tis mooi geweest met al dat gelammetak.

Vrijdag 27 januari van Battambang naar Pursat 75 km. van 08.30 - 17.30

We hadden een etappe van 50 km. naar Moung Ruessei, maar volgens de reisorganisatie was de overnachting lala en het dorp was un gat. Dus dan nog maar een etappe erbij van 60 km. Dat werd een beetje teveel voor onze eerste dag weer op de fiets van 110 km. Maar wijze raad is niet duur, dus hebben we ons de eerste 35 km. weg laten brengen met een tuktuk, heerlijk. Om 10.00 uur zijn we aan het echte werk begonnen, dus weer met volle bepakking. Is echt heavy. En dan hebben ze hier maar een soort wind, wénd op de kop !!!!!!!! Maar het aller ergste is dat vandaag het Chinese Nieuwjaar begint en wij aan groepen Chinesen unne hekel hebben, zijn echt herrie schoppers en zijn viezeriken. Ze spiersen heel de dag en de openbare toiletten zien er uit als varkenshokken. Het wordt ook gevierd door de Cambodjanen en duurt twee weken. Veel is er dan gesloten en om de was te laten doen moet je wel heel goed kunnen zoeken. Het Chinese Nieuwjaar is met zoveel mogelijk mensen eten, veel drinken en niet te vergeten de kaaiharde karaoke. Vandaag hebben we op de fiets ook echt genoten van de kaaiharde karaoke. We zijn op weg 5 begonnen in Cambodja en zitten daar nog steeds op. Vandaag viel het saaie wel mee, we kwamen langs veel dorpjes en stalletjes waren er ook genoeg langs de weg. Ze rijden hier als gekken, kaai hard, veel inhalen en claxonneren. Het enigste verkeersbord wat we tot nu toe gezien hebben is waar op staat hoe hard je mag rijden en daar houdt niemand, maar dan ook niemand zich aan. In de dorpen langs weg 5 mag 40 worden gereden, ze halen elkaar gewoon in met 100, de mafkezen. Kregen onderweg nog wel bier aangeboden, was in een stalletje langs de weg met kaaiharde karaoke. Hebben bedank, zakt naar de benen, krijgen we de trappers helemaal niet meer rond. Het was al niet de gemakkelijkste dag, was echt aan het einde van mun latijn. MAAR gelukkig herstel ik snel na een pauzetje. Wilde ook nog even zwemmen na onze fietstocht in het zwembad van het hotel, maar het zag er geel van de Chinesen, heb er maar vanaf gezien.

Zaterdag 28 januari

Vandaag zijn we in Pursat gebleven, omdat we gisteren 2 routes hebben gedaan en we voor de komende dagen al overnachtingen hebben geboekt, voor het geval dat we er niet terecht konden i.v.m. het Chinese Nieuwjaar. We hebben er vanmorgen wat rondgelopen, maar het is echt een vieze stad.

Zondag 29 januari van Pursat naar Kampong Chhnang 99 km. 07.00 - 15.30

Vandaag hadden we echt geluk, ik denk dankzij de geluksarmbandjes die we hebben gekregen, we hadden deels de wind van achteren joehoeoeoe en het is iets minder warm, maar nog altijd boven de 30 graden.We zitten nog steeds op we 5 en blijven daar nog wel even denk ik. Ik schrijf vandaag niet veel want ik heb een kaai spannend boek !!!!!!!!! We hebben overnacht in het Garden Guesthouse, loopt hier zo'n schattig opaatje rond, gisteravond zat ie al helemaal gesteven en gestreken in zijn pyama en vanmorgen had ie een jas met bontkraag over zijn pyama aan. Ze hebben het hier nogal snel koud. Vanmorgen nog even wat zitten praten met Fransen. Zijn ook op de fiets, maar die zijn 1 jaar van huis. Zijn in Nieuw Zeeland geweest en doen nu in Azië.

Maandag 30 januari van Kampong Chhnang naar Phnom Penh 97 km. 07.30 - 17.30

VANDAAG IS ONS JETJE JARIG, lang zal ze leven in de gloria hieperdepiep. Vandaag heel wat afgekletst, daarom waren we wat later op onze bestemming, maar UT was gezellig. Vanmorgen bij het ontbijt te lang zitten kletsen !!!!! Waren om 06.00 opgestaan, maar kwamen niet weg. Onderweg nog een leuke Australiër tegengekomen, uit Melbourne. Wat tips onderling uitgewisseld. Hij was alleen en vroeg of hij met ons kon meefietsen. Leek ons geen goed idee, hij was kaai jong en kon dus ook kaai hard fietsen. Wij komen meestal niet boven de 17 km. per uur uit. Maar als we de wind in onze rug hebben, halen we de 20 km. wel. Hebben onderweg nog een paar bioscopen gezien, een afdak, stoelen en een flatscreen. Brengen het eten mee, bestellen wel wat te drinken en het zijn alleen mannen. De vrouwen blijven denk ik thuis bij hun stalletje in de hangmat. Er wordt hier wat afgehangmat. Tot zelfs in de tuktuk hangt een hangmat voor de chauffeur. En dan nog iets, als je in het donker op pad moet met je kar of weet ik wat en je hebt geen achterlicht, cd'tjes of felgekleurde flesjes werkt hier prima. Dat ik dit nog kan schrijven is een wonder, we hebben ons door het verkeer heen moeten worstelen in Pnom Penh, we zijn voort net Cambodjanen, gewoon doorkarren en doen alsof je niets ziet. Je moest je echt overal doorheen wurmen. We zitten nu in een fantastisch hotel Pasar's Boutique Hotel met zwembadje. Zit dan ook heerlijk aan de crostinie met een mojito. Heb het wel verdiend. Vanmorgen zag het er goed uit, lekker bewolkt maar wat later kwam die koperen ploert weer en was het weer bloedheet. Heb mouwen gekocht, hebben al die Aziërs hier voor de zon en natuurlijk mun hüdje, zonder dat hüdje

overleef ik ut nie op de fiets. Ze hebben hier 2 soorten geld, US dollar en Riel. Dan willen ze weer dit en dan weer dat. 1000 Riel is 0.25 Dollar/Euro. We rekenen ons suf en zijn toch al niet meer zo helder met die hitte. Maar we gaan nu lekker een paar dagen genieten in Phnom Penh, tot horens !!!!!

Dinsdag 31 januari dagje Phon Phen

Vanmorgen een lekker fietstochtje gedaan door de buitenwijken van Phnom Penh. Is toch un stuk lichter en makkelijker manoeuvreren zonder bagage. Opzoek gegaan naar her busstation, we hebben genoeg van weg 5. We gaan met de bus naar Sihanoukville, 225 km. ligt aan de kust eens kijken of ze daar een andere weg hebben dan nummer 5. Heb ook mijn haar laten knippen en kan kan zeggen dat het kaai goed gelukt is. Eerst wassen, dan knippen ze het haartje voor haartje en dan weer wassen. Dan her en der nog wat bijknippen, kijken en weer bijknippen. De föhn erop wat wax en klaar is het meisje. 's-middags lekker aan het zwembadje gelegen. Goddelijk !!!!!!

Het eten is hier om te smullen dus ook Goddelijk !!!!

Woensdag 1 februari dagje Phnom Penh.

Ben iedere dag toch vroeg wakker rond 06.00 uur. Hup eruit voor un bakske en een heel gesprek gehad met de eigenaar, hij had genoeg tijd nu, er was toch nog niemand wakker. Aangezien ik nogal nieuwsgierig ben kwamen we toch weer bij Pol Pot uit. Hij vertelde dat Pol Pot echt een beest was. Zijn vader is gestorven in deze oorlog en toen hij 5 jaar oud was is hij gescheiden van zijn ouders en naar een kamp gestuurd om daar te werken. Heeft daar 4 jaar gezeten en na de oorlog gelukkig zijn moeder weer teruggevonden. Op dit moment zijn er nog steeds Cambodjanen op zoek naar hun familie.

Donderdag 2 februari dagje Phnom Penh.

Vandaag zijn we naar de Killing Fields geweest en hadden een audiotour in het Nederlands. Hier zijn de massagraven. Eigenlijk zie je niets maar je krijgt er een naar gevoel bij, vooral door het verhaal dat erbij wordt verteld. In twee dagen tijd was heel Phnom Penh verlaten, alle mensen werden naar het platteland gestuurd door de Rode Khmer om daar te werken. Toen ze daar aankwamen was er niks en hadden ze alleen de kleren die ze aanhadden en wat kleine dingen die ze nog hadden kunnen meenemen. De oorlog duurde 3 jaar en acht maanden 1975/1979. Maar bij terugkomst in Phnom Penh was er niks meer over van de stad. Iedereen die je hier spreekt is familie verloren in de oorlog.

Daarna zijn we naar de Tuol Sleng/S-21 gevangenis gegaan, wat je hier zag was te gruwelijk voor woorden.

We waren met zen vieren met de tuktuk ernaar toe gereden, 2 Amerikaanse vrouwen, een jong meisje en een oudere vrouw. Raakte onderweg in de tuktuk in een hevige discussie over Trump, een was voorstander en de ander helemaal niet. Conclusie, Amerika blijft verdeeld !!!!!!!

Vrijdag 3 Februari dagje Phnom Penh.

We zitten midden in het centrum, maar waar we overnachten is een waar paradijsje. Tussen het groen en heerlijk rustig, geweldig eten en drinken. Dus mocht je ooit naar Azië toe willen, ga dan ook zeker hier naar toe. Vanmorgen om 06.30 vijf Amerikanen, waaronder de wat oudere lady, uitgezwaaid. Gaan weer terug naar Amerika. En ik ga alleen naar de Russische Markt, want ons Dreeke krijgt uitslag van shoppen.

Tweede week

Zaterdag 14 januari van Lad Krabang naar Chachoengcao 52 km. 09.15 - 15.30

Om 17. 00 uur was het nog 34 graden, dan wil je toch niet weten in welke temperatuur wij hebben gefietst. Zijn vanmorgen in ons hotel in Bangkok opgehaald, het is namelijk niet te doen om Bangkok per fiets te verlaten. Hebben eerst onze sturen met geweldige plastic bloemen versierd, ziet er zo gezellig uit !!!! En.....we hebben ook een fietskindervlag op een lange stok aan de achterzijde bevestigd. Is voor onze veiligheid, denken we. We zaten lekker soepel op onze fietskes en hadden er vreselijke zin in. Na 2 uur fietsen, wisten we niet precies welke van de drie wegen we moesten pakken volgens het routeboekje. Dus bij een supermarktje (gebouwd van golfplaten) even te raden gegaan. Niemand sprak er Engels, dus ons André stapt dan over op het Tilburgs. 3 personen, bewapend met mobiel en een half uur verder wisten we welke weg we moesten nemen. Kregen ook nog een uitgebreide tekening mee. Alle moeite die ze voor je kunnen doen doen ze ook, niks is teveel. Nog even langs een floating markt geweest die ze nu maar op palen boven het water hebben gebouwd. De hitte begon bij mij al aardig parten te spelen, ons Dreeke vindt elke temperatuur lekker, als het maar warm is. Volgende probleem dook op, moesten ergens afslaan en dan over een brug. BRUG WEG !!!! Maar onze mobiele techneut wist wel ongeveer welke richting we op moesten. Dus routeboekje dicht en karren maar. Nog een kammetje bananen ( banaan heeft een lengte van een middelvinger, maar heerlijk zoet) gekocht voor de energie, die bij mij echt helemaal op was. Maar we zitten nu op een geweldig mooie plek het Yenjit Resort, in een heerlijk bungalowtje en het wasje hangt buiten. Wassen is door koud water slaan, wat hier warm uit de kraan komt en dan maar hopen dat het morgenvroeg weer droog is. Zoniet dan hangen we het aan de fietsvlaggenstok met wat knijpertjes en kan het onderweg drogen. Het avondeten en het bier heeft ons André op de fiets gehaald, lekker thuis gegeten op onze veranda en om 22.00 uur lagen we in bed.

Zondag 15 januari van Chachoengcao naar Phanom Sarakham 57 km. 08.15 - 15.30

Vanmorgen om 06.30 opgestaan, haartjes gedaan en weer alles op de fiets gesjord. Een heerlijk rijst ontbijt op, lust 's-morgens echt geen rijst, ons Dreeke wel met alles erop en eraan en dan ook nog lekker spicy ook. Maar dit was verrukkelijk, lekkere zoete rijst met mango of mais, een soort oliebolletjes met cocosmelk, nog nooit eerder in Azië zo'n lekker rijst ontbijt op. Eerst terug gereden naar het centrum voor een foto van een prachtige witte tempel. Daar was het al stervens druk, mensen stonden in de rij om binnen te komen. Fietsroute volgens het boekje weer hervat.

Na 11 km. waren we bij de Samanrattanaram tempel met de roze olifant. De Thai bezoekt in het weekend graag de tempel. Je kunt het vergelijken met een topdag bij de Efteling, zo ontzettend druk. Hier hoort ook weer een loei van een markt bij, want daar zijn ze ook gek op en hier wordt ook weer van alles verkocht wat je maar kunt bedenken. Bij de tempel zag het er wel erg mooi uit, grote gekleurde draken, boeda's, belangrijke monniken van was, zien er levend uit, maar zitten te lang stil en prachtige van stof gemaakte enorme bloemen. Weg weer vervolgd en op naar de volgende tempel. Rond het middaguur voor de afwisseling eens rijst gegeten. Het was gratis, waar maak je nou zoiets mee. We zien er niet op ons zondags uit, maar ook niet echt armoeiig dachten we !!!! In deze tempel zou een kolonie vleermuizen huizen. Nou dat kon je wel zeggen er hingen er honderden in de bomen. Ondertussen erachter gekomen dat ik mijn kilometerteller verloren ben. Onontbeerlijk om dat we op aanwijzingen en kilometers rijden. Heb vandaag de kilometerteller geregeld losgedraaid omdat de route volgens het boekje niet klopte, door nieuwe wegen en aanwijzingen die er niet meer zijn. Maar in de plaats waar we overnachten zouden fietsenmakers zijn. Nou succes ermee !!!! Echt niemand spreekt Engels. Naar verschillende fietsenmakers geweest, maar niemand had een kilometerteller. Toen ineens verscheen er een engel die wat Engels sprak, we moesten naar PN. Uitgelegd en natuurlijk uitgetekend hoe we moesten rijden en wij weer op pad. We hadden het gevonden, maar helaas gesloten, misschien morgenvroeg open voor we vertrekken, zien wel. We slapen in het Phanom City Hotel Resort, kamer, bed en douche en dan sober. Waar resort hier voor staat weet ik ook nie, maar zeker niet wat wij erbij bedenken. Gaan vanavond dus de straat op om te eten en te drinken.

Het eettentje zag er niet echt florisant uit, maar het eten (rijst) was verrukkelijk. Als toetje un lekker bakske bij de 7eleven

Maandag 16 januari van Phanom Sarakham naar Kabin Buri 78 km. 09.00 - 16.45

Geen ontbijt bij de overnachting, dus op naar de 7 eleven. 2 koffie en voor ons André een kant en klaar maaltje noedels. Ik ben op de markt pomelo (grapefruit maar dan zo groot als een gele meloen bij ons) gaan halen. Lekker met koffie, maar altijd beter als niks. Op naar de fietsenmaker, volgens zijn buurvrouw komt hij pas rond 9/10 uur. Ja wat doen we nou, wachten, niet wachten, wachten, niet wachten, we waren eruit het duurt te lang, we vertrekken. We hadden de trappers nog niet een keer rond laten gaan, begint die buurvrouw te roepen, hij is er, de fietsenmaker dus. En jawel hoor hij had kilometertellers, heeft er een compleet nieuwe opgezet, ik weer helemaal happy. Met zijn fietsenmakersoog zag hij ook dat de remmen wat aanliepen, (fietste dus eigenlijk constant met de handrem erop) heeft ie ook nog even gerepareerd. Zo'n lief Taaike !!!! Voor alle zekerheid nog maar een reserve teller gekocht. Ondertussen was het al 09.00 uur, dus snel op de pedalen, tis een hele tocht vandaag. Komt er onderweg een brommertje langs rijden en die geeft ons een flesje koud water, ja dan smelt ik. De mensen bewonderen ons en snappen er niks van dat wij zo STERK zijn. Auto's die voorbij rijden met hun duim omhoog uit het raampje. En niet te vergeten het geroep en gezwaai onderweg. Op het einde van de dag, als ik het al moeilijk genoeg met mezelf heb, heb ik er wel eens genoeg van en heb geen spiers meer over om iets terug te roepen. Zitten we ergens op ons gemak uit te puffen met een ijskoffie, komt er een vrouw naar ons en laat ons allemaal familie foto's zien op haar mobieltje. Snapte er niks van. Wij dus ook onze foto's laten zien. Toen legde ze met handen en voeten uit dat ze iemand gebeld had die wat Engels kon en die zou komen. Wat bleek nou, heeft ze haar zuster gebeld op het werk en gezegd, je moet echt komen kijken en jawel hoor daar komt haar zuster in een auto aanrijden. Handen geschud, wat ze hier nooit doen, vinden ze dacht ik VIES. Van alles aangehoord en tig foto's gemaakt met de gezusters samen en wij natuurlijk. En het werd maar drukker om ons heen en un Thais gekwebbel, want zij moest alles weer uitleggen aan die Thaien die om ons heen stonden. Maar uitgelegd dat we echt verder moesten, solly, solly. Toen nog even hukke met de gezusters, ja dat wilde zij en onze André weer een hand. Tegenover waar we overnachten is een restaurantje ons Dreeke daar naar toe voor eten, ze kwamen het wel brengen over 15 minuten. Lekker in bed gegeten méé natuurlijk un pilske. Dadelijk lekker te bed en de bedden zijn hier nog steeds hard of kaai hard. Dus niet lekker neerploffen, moet je gegarandeerd aan een paar nieuwe heupen bij thuiskomst. We hadden een overnachting in het Makmai Resort, zag er niet geweldig uit aan de buitenkant, verwaarloosd, maar de kamers waren prima en het personeel allervriendelijkst. Volgens AWOL (de reisorganisatie die de route heeft uitgezet) alleen in geval van nood, wij vonden het prima.

Onderweg een afschuwelijk ongeluk gezien. Een vader met een zoontje op de brommer, waren aan de achterkant onder een auto geschoven. Het zoontje was bij kennis, maar met die vader ging het echt slecht.

Dinsdag 17 januari van Kabin Buri naar Sa Kaeo 60 km. 07.10 - 12.30

De wekker loopt voortaan om 06.00 af, scheelt weer een half uur in de hitte. Maar vanmorgen regende het, maar eer dat we klaar waren was het gelukkig weer droog. Geen ontbijt bij de overnachting. Hebben onderweg donuts gekocht, waren zo droog dat je ze met water moest doorspoelen. Hebben de rest maar aan de straathonden gegeven. Die hebben ze hier volop, er lopen honden rond die net zo'n grote uiers hebben als un koe. Onderweg op de fiets willen ze ook luid blaffend wel eens op je af komen, je remt meteen en dan zijn ze weg, schijtluizen. Bij een hondenbeet moet je meteen een ziekenhuis opzoeken, i.v.m. hondsdolheid. Bij een tempel werd volop gekookt, dus wij eropaf. Ons Dreeke kijkt in alle pannen en zegt wat ie lust, ik hou het bij alleen rijst. En er was koffie !!!!! Kregen ook nog rijst mee voor onderweg. We zijn al drie dagen omhoog aan het fietsen op vals plas en soms gemeen plat, houdt ons Dreeke allemaal bij op zijn mobieltje. We zijn op luxe gegaan vandaag en hebben een hotel, Thanasiri Resort, met zwembad, heerlijk. Waren lekker vroeg op de plaats van bestemming, omdat we onderweg niks spectaculairs hebben meegemaakt. Ook wel eens lekker. Konden ook lekker de was laten doen in het hotel. Zaten al met de onderbroeken op rantsoen en onze kleren zagen er ook vies uit. Iedere dag zuivere kleren is niet aan de orde. Maar vandaag waren we goed nat, nu was het niet de hitte maar het vocht in de lucht van de regen. Onze kuntjes waren helemaal week en dat is niet goed voor het doorzitten. Me lekker opgetut en het dorp in, had een heerlijke koffie shop gezien met taart. Ons Dreeke wilde een tukske doen. Kaai leuke piepschoentjes gekocht voor een baby'tje waar we nog op de muisjes moeten. En een nieuwe waslijn, hadden we ergens laten hangen. De mevrouw van de winkel vroeg of ze met mij op de foto mocht, ja natuurlijk. Waar wij fietsen zie je echt geen blanke, alleen in de grotere steden.

Nou maar weer eens kijken wat de dag van morgen brengt, het wordt zowiezo ZWAAR !!!!!

Woensdag 18 januari van Sa Kaeo naar Aranyaprathet 86 km. 07.30 - 16.30

Het was zwaar, 36 graden, we klimmen nog steeds. Volgens mij eindigen we in de hemel.

Omdat het zo'n grote afstand was hebben we om het uur gepauzeerd, ongeacht waar we waren. Soms in een stalletje langs de weg en als er verder niks is in de schaduw van een boom. De meeste stukken waren erg saai en het enige leuke waren de waterbuffels tussen de lotusbloemen.

De Thaise mensen moeten hard werken voor hun geld in die verzengende hitte. Waar wij fietsen zijn het veel dagloners die op het land werken. Maar ook de bouwvakkers en wegenbouwers hebben het slecht, wonen in eigengemaakte huisjes van ijzeren golfplaten op de plaats waar ze aan het werk zijn. Ook niet alle kinderen gaan naar school, gewoon omdat ze er het geld niet voor hebben.

Nog steeds geen aap of olifant gezien. Maar we hebben het weer gehaald. Overnachten nu in het Indochina, is nog mooier als gisteren. Hebben een kamer aan het zwembad, word er helemaal blij van. Meteen na aankomst lekker gezwommen, is zo heerlijk voor het lijf, wat te eten besteld op ons eigen terrasje. Ons Dreeke natuurlijk Thais, maar ik heb een overheerlijke tonijn salade op. Is zo'n dag weer zo vergeten, en het blijft kicken. Als je van Thailand naar Vietnam fietst kan het niet iedere dag geweldig zijn. Maar het blijft toch genieten.

Donderdag 19 januari van Aranyaprathet naar Sisophon 60 km. 08.00 - 15.00

Vandaag gaan we de grens over naar Cambodja, heb me al ingelezen in een boekje van natuurlijk bol.com. Wat hebben deze mensen vreselijk geleden onder het bewind van Pol Pot het was de ergste dictator tot nu toe denk ik. 25 procent van de bevolking heeft hij in vier jaar op de verschrikkelijkste manieren uitgemoord. Het is nu 35 jaar bevrijd van Pol Pot.

Vanmorgen een heerlijk ontbijt met een fruitsalade en ons Dreeke natuurlijk Thai. Nog even gekletst met een Engelse lerares uit Engeland. Haar zoon is getrouwd met een Thaise, hij woont nog in Engeland, maar probeert haar naar Engeland te halen. In augustus is er een kleindochter geboren die ze nu voor het eerst zag, het mooiste baby'tje van de hele wereld. Maar dat kan niet, want die hebben wij al. Het is 10 km. fietsen naar de grens met Cambodja. Hebben ons eerst door het verkeer gewurmd, honderden scooter en brommers. Aangekomen bij de grens valt je mond open, het lijkt wel of ze hier terug zijn gegaan naar het jaar 0. Mannen, vrouwen en kinderen zonder schoenen, kilometers file van vrachtverkeer. Vanaf Cambodja kilometers lange rijen met scooters en brommers, gaan denk ik in Thailand werken.en dan nog de Thaien en Cambodjanen die hun afgeladen houten handkarren over de grens heen sjouwen. Het leek wel een mierennest van mensen. Al bij al viel alles wel mee bij de grens het staat erom bekent dat het wel een paar uur kan duren voordat je een visum hebt.

Tig formulieren ingevuld, maar we zijn in Cambodja. Is ook meteen een ander land. Hectisch, stoffig en viezer. Wordt misschien wel beter als we er verder in rijen, want ook hier is het toerisme in volle opgang. Vandaag konden we niet verkeerd rijden, was een lange rechte weg van 50 km. Maar leuker als gisteren, veel mensen en verkeer. Genoeg te zien !!!! We zaten op een tweebaansweg waar 60 is toegestaan, met 120 razen ze je voorbij. Voor alles wat ze inhalen wordt getoeterd, en dat dan dus aan twee kanten. Je wordt er een beetje tureluurs van. Vlag verhuisd naar de andere kant van de fiets, want hier wordt weer rechts gereden. Koeien en geiten steken de straat over, daar is dan ook niemand bij en dat gaat allemaal goed. Hebben geslapen in het Botoum Hotel.

Vrijdag 20 januari van Sisophon naar Siem Reap 106 km.

Gisteravond hebben we besloten om de laatste 106 km. Niet te fietsen. Het is een rechte weg naar Siem Reap, nou dat zagen we niet zitten. Aan de eigenaar gevraagd of we met de lokale bus of een mini busje naar Siem Reap konden worden gebracht. Hij ging informeren voor ons. In de mini bus mochten geen fietsen, dus dan met de lokale bus om 09.30. De eigenaar met ons André achterop de brommer naar het busstation, dan wisten we hoe we er moesten komen.

Als de passagiers die al in de bus zitten teveel bagage bij zich hebben die onderin de bus gaat moesten we een uur wachten en hopen dat we dan mee konden. Het stuur aan de stang vastgemaakt en het voorwiel eruit gehaald, is het al een stuk handzamer. Bagage op de fiets en op naar het busstation. We konden met de bus van 09.30 mee, joepie !!!!!! Zitten nu in het FCC Bangkor hotel met het zwembad voor onze kamer. Net een nek en rug massage genomen omdat mijn rug vastzit, ging gisteren al niet zo goed, maar vandaag was het foute boel. Heb er ook nog maar een heerlijke gezichtsbehandeling bijgenomen. Ons Chrisje en Frank hadden dit hotel al gereserveerd voor zaterdag en zondag. Maar wij zijn er nu een dagje eerder. Morgenvroeg komen ze met ons Madeleintje en dan gaan we het tempelcomplex bezichtigen.

Angkor Wat is een tempelcomplex bij Siem Reap, meer dan duizendjaar oud, je kunt er dagen op de fiets rondkijken en behoorde vroeger toe aan de koning van de Rode Khmer.

Het is nu 04.00 midden in de nacht ssssssttttt heb un lekker bakske gezet voor mezelf en zit lekker buiten op ons terrasje. Ben uitwakker van blijdschap want dadelijk komt ons Chrisje, Frank en natuurlijk ons Madeleintje. Gaan dadelijk op de markt nog wat leuke speeltjes kopen voor ons Madeleintje om mee in het zwembad te spelen, tis un echt waterratje en zwemt als een hondje. Tis zo'n lekker jong. O ja ben ook nog vergeten te vertellen dat we gisteren bij het busstation nog even hebben zitten beppen met een ouder Amerikaans stel. Die maakte het nog bonter dan wij, gaan telkens voor een paar maanden naar Azië en dan weer een of twee maanden naar huis. Dat deden ze al een paar jaar. Dat is ook zo leuk aan deze vakantie, dat je weer telkens andere mensen ontmoet en hun verhalen hoort.

Maandag 23 januari

Ons Chrisje, Frank en ons Madeleintje zijn net om 13.30 met de taxi naar het vliegveld gegaan. Hebben vanmorgen met ons vieren noch een toertje op de fiets door Seam Riep gemaakt. Gisteren zijn we om 07.00 naar Angkor Wat gegaan met de tuktuk. Het was 16 km. heen en dan ook weer terug op de fiets, leek ons toch niet zo'n goed idee met ons Madeleintje, doet 's-middags nog een dutje Het is echt kaai gezellig in zo'n tuktuk met zijn allen, je wordt heerlijk rond gereden en dan weer een stop om wat te bezichtigen, lekker toch. Het is een geweldig indrukwekkend complex, maar een dag is voor ons genoeg en ons Chris en Frank waren er al een keer eerder geweest. Morgenvroeg worden we om 06.15 opgehaald met de fietsen en dan steken we met een boot de rivier over naar Batambang.

Dinsdag 24 januari van Seam Riep naar Batambang 06.15

Eerste vier dagen Bangkok

Van BangKok, Thailand naar Saigon, Vietnam.

Kleine 2000 km. fietsen.

Maandag 9 januari 2017

Nou daar gaat ie dan !!!!!!!!! Azië hier we com.

We zijn nog nergens geland en nu al van alles meegemaakt. Daarom zit ik te schrijven in het vliegtuig, kan ut anders niet meer onthouden. Sander heeft ons met de ingepakte fietsen en de fietstassen, waarin 10 kg. bagage mag worden gepakt vanmorgen om 05.00 uur opgehaald.

Bij aankomst op Schiphol unne lekkere espresso voor Sander gehaald, zodat ie goed wakker bleef op de terugweg. Ik keek in het kartonnen bekerke en vond het wel heel er weinig, dus zeg ik doeter nog maar eentje bij en pakte mijn portemonnee........en wat zei de mevrouw, die hoeft u niet te betalen die krijgt u van mij, geweldig toch. Dus op naar het inchecken. Stond een behoorlijk rijtje, maar omdat het zo'n gedoe is met die ingepakte fietsen mochten we al meteen inchecken bij de eerste balie. We hadden overgewicht, maar dat kwam door al die feestdagen, konden wij niks aandoen !!!!! Nu zonder gein, we hadden teveel gewicht aan bagage bij ons, de fietsen wogen samen 45 kg., dus bleef er nog 15 kg. bagage over, dus hadden we 5 kg. teveel bij ons. Dit mocht mee voor € 289,00. Nou we gingen wel overhevelen in de handbagage want daar zaten we nog niet aan onze tax. Moesten we toch de met huishoudfolie gesealde fietstassen openknippen !!!! Maar ja allemaal voor het goede doel. Nog even wegen of het nu wel goed was en door de expert laten sealen. Op naar de incheck balie, mochten weer voor. Mevrouw incheckbalie, hebt u een visum voor Thailand, wij nee, blijven er maar een paar dagen. Maar ja dat was niet te controleren. Opperhoofd incheckbalie werd erbij geroepen, alles weer uitgelegd en zei dat zij de verantwoording nam en mochten verder. Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Hebben altijd wel een paar kilo overgewicht met onze bagage. En het visum is nog nooit ter sprake geweest. Maar regels zijn regels en deze zijn weer aangescherpt. De 3 uur voor vertrek aanwezig zijn hadden we hard nodig. Ons Chrisje werd afgelopen zaterdag ook apart genomen. Frank ging niet mee terug, zijn oma is zaterdag overleden en gaat een paar dagen later. Ze vroegen aan ons Chrisje of de vader wel toestemming had gegeven voor ons Madeleintje, moet namelijk op papier staan, had ons Chris ook nog nooit meegemaakt. Ook hier weer aangescherpte regels. Maar zitten ondertussen weer lekker in Singapore.

Dinsdag 10 januari

Ook zo leuk van het schrijven van zo'n reisverslag weet je tenminste welke dag en datum het is, ben nou al van de wap met die tijdverschillen. Maar het is nu 17.00 uur en zitten in ons hotel in Bangkok aan ons eerste Singha pilske. Zijn op maandag om 05.00 uur vertrokken in Goirle en op dinsdag om 14.00 uur aangekomen in het hotel in Bangkok. Het is hier nu 6 uur later dan in Nederland !!!! Ik heb er niks méé gelééje ik sliep meestal/altijd of het nou op het vliegveld of in het vliegtuig was. Hebben een overstap gemaakt in Singapore. Ons Dreeke heeft daar onbegrijpelekerwijs moeite mee. Denkt zelf dat het is omdat ie niet op zijn buik kan slapen, ja is nogal moeilijk in een vliegtuig. O ja, het regent in Bangkok maar het is wel lekker warm. Maar ook kaai vochtig, net knalde de kerstverlichting naast ons uit de bloempot, schrikken man !!!!!! O ja, ook weer even wennen, ze gooien hier ijsblokjes in je bier.

Woensdag 11 januari

Was vanmorgen om 06.00 uur wakker, gelukkig begint het ontbijt dan ook, dus er was koffie. Om 08.00 uur met ons Dreeke geontbijt. Is ons André de fietsen uit gaan pakken en rijklaar maken en ik ben met mun lievelingsjurk op pad gegaan om na te laten maken in een naaiateliertje, is vrijdagavond klaar. Nog wat rondgetoelesjoerd en natuurlijk nog een bakkie gedaan. 's-middags nog een tukje en toen met de tuktuk naar China Town. Dat is al een beleving op zich omdat ze overal tussendoor scheuren en druk dat het hier is, niet normaal meer. In China Town vallen je ogen ook uit hun kastjes. Wat hier allemaal verkocht wordt, je weet niet waar je het eerst moet kijken. 3 horloges gekocht, een voor ons Dreeke en natuurlijk twee voor mij. Toen met de tuktuk naar Khao San Road. Een ontzettend gezellige buurt, wordt ook wel de smelkroes van nationaliteiten genoemd. Het stikt hier dan ook van de eetstalletjes. Lekker ge-eten en te voet naar huis. Ons hotel zit op loopafstand van deze buurt. Nu vlug te bed want morgen worden we om 07.00 uur opgehaald voor The Bridge on The River Kwai excursie.

Donderdag 12 januari

Het was me weer het dagje wel, jemig wat hebben wij veel gezien. Vanmorgen dus om 07.00 uur vertrokken en om 18.30 uur weer thuis. We hadden een privé excursie, een gids genaamd Tong, een chauffeur en wij dus. Als eerste naar de beroemde markt Mae Klong waar de trein dwars doorheen rijdt, moet je echt even Googlen, je weet niet wat je ziet, wij dus ook niet. Ze staan zo dicht aan de rails omdat ze dan geen staangeld hoeven te betalen, de grond is van de gemeenten. Daarna naar de floating market. Hier kun je ook weer van alles kopen, maar dan vanuit je boot. Zelfs op de langsvarende boten wordt het eten klaargemaakt met een gastel of barbecue. Onderweg in een straatstalletje heerlijk gegeten, local food natuurlijk, op aanraden van onze gids. Toen naar de bridge on the River Kwai, met de nodige uitleg van onze gids. Deze brug is gebouwd door Japanse krijgsgevangen in de tweede wereld oorlog en is er nog steeds. Ieder stuk spoorrails heeft een mensenleven gekost en dit onder erbarmelijke omstandigheden. Een trein toer gemaakt en natuurlijk ook over de houten brug. Daarna naar de begraafplaats van deze krijgsgevangen, waaronder heel veel Nederlandse jongens en om het nog even goed te laten doordringen naar het museum. Het is niet allemaal even fijn wat je ziet maar wel indrukwekkend. Je wordt weer even met je neus op de feiten gedrukt. Iedereen heeft er wel eens over gehoord, maar zien is toch even anders.

Vrijdag 13 januari

Het is nu bijna 17.00 uur en hebben het er tot nu toe heelhuids afgebracht. Blijft een gevaarlijke dag vrijdag de dertiende !!!!!! Vandaag hebben we een fiets toer door Bangkok gemaakt met een gids en 8 Denen en wij tweeën. Je kunt wel zeggen dat we Bangkok nu echt gezien hebben. Naar de grootste markt van Bangkok, 7 dagen p.w. open en 24 uur p.d. en dan alleen maar vers fruit, groente, vlees en vis. Een groot doolhof, zonder gids kom je hier volgens mij nooit meer vanaf. Hier wordt gekocht door grootverbruikers en particuliere. Je kunt er zelfs iemand inhuren, waar gretig gebruik van wordt gemaakt, die met een grote rieten mand op wielen achter je aansjouwt om de boodschappen in te doen. Toen naar een van de sloppenwijken van Bangkok. Hier leven de mensen in krotten onder het viaduct, je krijgt het idee dat je dwars door hun huis heenfietst, met de fiets was het dan ook flink manoeuvreren. Volgens onze gids ben je pas echt arm als je op straat moet leven. Ook zelfs hier kun je klaargemaakt eten kopen. De vele eettentjes in heel Thailand zijn er omdat bijna iedereen buiten de deur eet of klaargemaakt eten koopt omdat dat goedkoper is dan zelf koken. In de regio Bangkok wonen elf miljoen geregistreerde inwoners, maar er leven er plus minus twintig miljoen. Er moeten heel wat monden gevuld worden er is dan ook van de vroege morgen tot in de late avond,nacht overal eten te koop. Na dit avontuur zijn we met de fiets op de boot overgestoken naar een eiland net buiten Bangkok. Hier bestaat het grootste deel van de wegen uit betonplaten op palen. Het lijkt op een moerassige jungle. Ook hier wonen weer volop mensen, maar dan wel in een groene oase van rust. We hebben er nu 4 dagen Bangkok opzitten en we vinden dat het mooi is geweest. Het is hier zo ontzettend druk dat ik niet weet hoe ik het moet omschrijven. Waar de fietstocht begon moesten we met de taxi naartoe, het was ongeveer 15 km., je rijd dan constant zachtjes, of staat stil, bumper aan bumper en bent minstens 45 minuten onderweg.

Zaterdag 14 januari

Laatste ........ En toen blies.............

8 cmaart van Melaka naar Muar 08.00 - 12.00 47 km.

Vandaag hebben we het op ons elfendertigste gedaan omdat het zondag was. Nog wat fietsclubs onderweg tegengekomen. Dus flink roepen en zwaaien naar elkaar. Een fietsclub stopte en wilde natuurlijk met ons op de foto, vonden ons bikkels en natuurlijk wat wetenswaardigheidjes uitgewisseld. We zijn net wakker, 17.00 uur, van ons middagdutje en zien dat het regent. Is gelukkig de eerste keer dat we dat zien in onze vakantie. 's-avonds lekker gegeten en daarna om 22.00 nog met José naar de kapper. Moesten natuurlijk weer met de kapper op de foto voor zijn collage. w Europese vrouwen en dan ook nog bij de kapper, is hier toch wel een fenomeen.

9 maart van Muar naar Batu Pahat 65 km. 08.00 - 13.00

Vandaag is ons laatste doordeweekse fietsdag. Wat ons betreft had het nog wel een half jaartje mogen duren, maar dé kén nie, we moeten oppassen op ons Madeleintje in Singapore. Gelukkig een hele week lang zonder ouders. Gaan we ze natuurlijk allerlei gekke dingen leren, waar ons Chrisje en Frank bij thuiskomst niet blij mee zijn. Zal niet moeilijk worden want ons Madeleintje is zo gek als een deur. Ons Chrisje en Frank gaan naar Zuid Afrika voor een bruiloft van hun studiegenoot. Het was gedaan met de zondagsrust en gingen er weer met volle sjas tegenaan. Heerlijk weer vandaag. Het is nu al een tijdje, ik denk 1 á 2 weken toch wel een stukje koeler. Het is nog wel boven de 30 graden, maar voor ons is dat onder het fietsen best aangenaam. Het was vandaag een echte jungle trek. Onverharde wegen die werden geflankeerd door palmbomen, bananenbomen, apen en tropische vogels. Je kwam niet echt vooruit maar het was wel erg leuk. Het laatste stukje nog in de regen gefietst, maar de temperatuur is gewoon lekker.

Vandaag hadden we een sober Hotel, een kamer van 6 m2, nou dan wil ik wel naar buiten, spring tegen de muren omhoog. In de buurt was een kaai chic Hotel met zwembad. Dus ik munne bikini aan en richting het Hotel. Kreeg ik me onderweg toch een stortbui en moest dus wel schuilen. Maar het bleef maar rommelen daar boven, dus dan maar op zoek naar een tentje voor un bakske. Was helemaal alleen op pad gegaan omdat ons Dreeke en José un dutje wilde doen. Na een uurtje of twee is ie me toch gaan zoeken, werd een beetje ongerust. Zag hem toevallig voorbijfietsen, terwijl ik daar heerlijk zat te lezen. Zónne knappe Europeaan laat ik niet zomaar voorbijfietsen. Dus heb hem nagefloten, wat ie dan ook meteen herkend als mijn fluitje. 's-avonds nog wat buitjes regen en moesten er dus op uit in onze regencap's om te eten. Jaja...... we zijn overal op voorbereid en hebben al het nodige bij ons. Maar zoals gewoonlijk "teveel".

10 maart van Batu Pahat naar Pontian Kechil 83 km. 07.30 - 15.45

Onze laatste route in Maleisië. Er was vandaag geen ontbijt bij, ook weer geen sambal bij. Voor 08.00 hadden we er al twee behoorlijke klimmen op zitten. Om 08.15 ontbijt op. An en ik hebben ons er vandaag maar bij neergelegd en nasi goreng op. Voor de eerste keer 's-morgens, smaakte ook nog eens goed. We moesten wel, met een tocht van meer dan 80 km. voor de boeg. Een man op un brommertje kwam langs ons rijden en stelde weer de welbekende vragen. Op een gegeven moment wees ie waar hij woonde en vroeg ons of we wat wilde komen drinken. Was wel leuk om te doen, maar helaas we hadden net een drinkstop gehad. An had vandaag last van haar rug, ze dacht omdat ze al een paar dagen niet had gepoept. Volgens ons moest ie er dan dwars inzitten. Maar in de loop van de dag ging het steeds slechter mer An. Haar lijf was één grote malaise. Na iedere 10 km. stopte we, zodat An dan weer even kon bijtanken. Maar ze heeft het wel gehaald en de bus of taxi was geen optie. Wilde perse de laatste kilometers fietsen. Ook weer eens een keer met de uitbaters van een stalletje langs weg op de foto. Ik denk dat dit wel de laatste keer was, maar ondertussen roeleren er heel wat foto's van ons door Maleisië.

11 maart unne snipperdag

Vandaag gaan we informeren hoe we met de bus en onze fietsen in Singapore komen. Mogen weer niet met de fietsen over de brug, die Maleisië met Singapore verbindt. En zoals we her en der hebben gehoord staan de buschauffeurs niet te springen om ons mee te nemen. Met de rug van José gaat het nog steeds niet goed. Kan alleen maar kleine stukjes lopen en moet dan weer gaan zitten. Ons Andreeke is naar Kukup gefietst, een authentiek vissersdorpje op palen. José in bed, in de hoop dat haar rug beter wordt en ik heb een flinke wandeling door de stad gemaakt.

12 maart

10.30 met de bus naar de grens van Singapore. Fietsen mochten achter in de bus staan. Door de douane, ging allemaal goed, maar toen werd het pas echt leuk. Aan de eerste bus die kwam voorrijden gevraagd of we met de fietsen meekonden, nee dat deed ie nie. Maar de twee en derde bus wilde het ook niet. Had het ook al geprobeerd met een omkoop poging, maar daar was ook geen animo voor. Dus wij de kont tegen de krib gegooid en tegen de douane gezegd dat er niks anders voor ons opzat dan over de brug te fietsen. Nee, was onmogelijk. De douane van Singapore zou ons niet doorlaten en zou ons zelfs terugbrengen naar Maleisië. Toen zijn we overgestapt op de alstublieft smeektour en na een paar pogingen en met behulp van de douane eindelijk een aardige chauffeur gevonden die ons mee de grens over wilde nemen. Bij aankomst in Singapore moesten we dat natuurlijk vieren met un heerlijk koud biertje op un terrasje. We waren lichtelijk in shock. Vanuit de bush bush naar een Wereldstad. Ons Chrisje en Frank hebben een geweldig appartement met een lekker groot balkon en natuurlijk het bijbehorende zwembad.

We gaan lekker 2 weken genieten in Singapore bij de Stevenaartjes. O ja ze hebben ook een inwonende nanny, Shirly. Een schat van een vrouw. 's-avonds vraagt ze al wat we voor ontbijt lusten en dan staat het 's-morgens al op ons te wachten. En koken dat ze kan, tis iedere avond een feestmaal met 4 sterren. Ons Madeleintje is dan ook helemaal in de zevende hemel met Shirly. Gelukkig maar, want wij zijn toch een paar vreemde voor haar, vooral de eerste dagen dat ons Chrisje en Frank weg waren hing ze dan ook als een klit aan Shirly. Maar ze ontdooide met de dag voor ons.

Iedereen bedank voor de gezellige reacties en wij hebben weer een geweldige fietsvakantie gehad. José en ik hebben toch 1600 km. weggetrapt en ons Dreeke ruim 2100. We hebben best wel eens afgezien, maar des te groter was de kick als we het weer hadden gehaald. We hebben het geweldig gedaan vinden we zelf en hebben het weer ongeschonden volbracht. Praten al weer voorzichtig over een nieuwe fietstocht " Vietnam ". Eerst maar eens zorgen dat we in Nederland komen, toedeledokie

Vijfde weekzz

25 februari van Pulau Pangkor naar Teluk Intan 75 km. 08.00 - 17.00

Om 08.30 ontbijtje op, kon niet eerder. Toen op de fiets naar de Ferry en om 09.15 aan de route begonnen. Was makkelijk vandaag, zijn twee keer links afgegaan en voor de verdere rest straigt one. José onderweg nog een langzaam leeglopende achterband gehad en door ons Dreeke gerepareerd. We drinken hier onder weg veel orange of zoals de Maleisiërs zeggen ore. Doen ze er eerst twee juslepels heet suikerwater in dan helemaal vol met ijs en oranje ranja erbij, heerlijk en voedzaam door de suiker voor ons fietsers. Voor 3 glazen, van plastic natuurlijk, en mun anderhalveliterfles vol laten doen met ore betaalde we de somma van € 1,25. Het ligt er natuurlijk wel aan waar je zit. In Pulau Pangkor betaalde we voor een blikje Maleisies bier € 4. An en ik vinden dat we ook wel eens een wit wijntje verdienen. In Pulau Pangkor betaalde we daar € 30 per fles voor in het resort. En gisteren toen ik van de kapper kwam zag ik een slijterij en dus hup naar binnen voor un lekker chardoneetje, viel mee € 16. Ut was weer lekker warm vandaag, het begon goed, weinig zon, wat wolkjes en un beetje heiïg. Maar dat veranderd is nogal snel in strak blauw en geen schaduw. Onze kerskes waren bijna opgebrand bij aankomst bij het Hotel, was ut wir vol, nondeju. Is weer een of andere festiviteit voor het Chinese Nieuwjaar 2 dagen lang. Zeiden dat we daar wel in de receptie op de bank wilde slapen, vond ie nie goed. Na wat zeuren belde ie toch een Hotel en daar was plaats. Tis ook nog eens een hele mooie kamer. In ieder Hotel of home stay staat er wel een pijl op het plafond, wij dachten dat dat de vluchtrichting was, ook al moest je soms dwars door de muren. Nu zijn we er achter gekomen dat het richting Mekka is, dus voor het bidden van de Moslims. Alweer een probleem opgelost.

26 februari van Teluk Intan naar Sungai Besar 62 km. 07.30 - 13.45

Heerlijke overnachting maar geen ontbijt bij en ook geen sambal bij. Maar dat was zo geregeld, ons Dreeke Mee, is bij ons Mie en An en ik ieder twee roti's méé suiker en natuurlijk un bakse koffie. Dus hup we konden er weer tegen. Bij unne stop un vrouwke wéés gemokt dé we un driehoeksverhouding hebben. Oggeerm ons Dreeke 2 vrouwen méé die hitte, tis ur gelukkig te héét vúr, vúr de seks. Gé kunt ze alles wéés móóken ze weten toch nie hoe ut ur téús on toe gó. Dwars door kampongs en jungle gefietst méé schaduw. De Maleisiërs vinden het ook heet, vandaag zaten we tocht lekker weer aan de 35 graden. Bij aankomst op de plaats van bestemming kwam An er gelukkig achter dat we vrij dicht bij de zee zaten. Nou dat leek ons wel een heel goed plan i.p.v. In de hete stad in zo'n dompig Hotel. Dus kom ik méé ut plan om naar de Farmaschi te gaan, daar spreken ze goed Engels en ik ook ondertussen en hebben WiFi. Kei aardig vrouwke, vertelt wat we wilde en met zun alle op Google. En jawel 10 km. verderop was het Marine Park Resort D' Muara in Kampung Sungai Haji Doram, ben blij dé Gool màr 4 letters héé. Ooit een prachtig Resort mar nu vergane glorie. Maar..............we hebben een plaatje van een chalet met een balkon boven de zee met prachtige houten stoelen en een houten tafel, dus deze keer geen plastic. Dus ook maar meteen besloten dat we hier wel weer een dagje langer willen blijven, tis un plótje. An en ons Dreeke hebben een of andere onbestendige rode uitslag dus heb ik er ook nog eens een verzorgende taak bijgekregen. Ze slaan er natuurlijk met hun ziekte weer eens un slaatje uit en loop de benen onder mun nog steeds zere kont uit.

27 februari LAMME TAKKE DAG OP ONS PARADIJSELIJKE BALKONNETJE.

Door er geregeld op uit te trekken, als wij ons verstand, wat er nog van over is, aan het verlezen zijn, heeft ons Dreeke er toch al zo'n 300 km. extra erbij getrapt. Snappen An en ik nog steeds niks van, gaat echt onze pet te boven.

28 februari van Sungai Besar naar Kuala Selangor 62 km. 07.30 - 12.00

Om 07.30 zaten we weer zingend op de fiets zo fris als un hoentje, na de geweldige relax dag in ons mooie chaletje boven de zee. Eerst thuis nog wat bananen, yoghurt en un bakske koffie op, want er zat geen ontbijt bij, was er ook niet te scoren. We gingen weer als un speer vandaag. Onderweg bij een benzinepomp nog een colaatje voor de energie en wat zoetbrood op. Hebben dan ook van die geweldig mooie afgetrainde lichamen. Ikzelf heb al 2 blokjes van un sixpack, dus eer dat we in Singapore zijn heb ik er wel 6. Uiterlijk de 13e moeten we in Singapore zijn om op te passen op ons Madeleintje. We hebben het nog druk, willen zowiezo in Kuala Lumpur en Melaka wat langer blijven. Bij aankomst op het resort meteen de bikini aan en het zwembad ingedoken, is goddelijk voor het lijf. Lekker heel de middag op un bedje gelegen, wat gezwommen en het eten laten serveren bij het zwembad. Daarna lekker in bad en op naar het diner, het zal wel weer rijst worden !!!!! Lekker op tijd te bed want morgenvroeg loopt de wekker weer af om 06.30 zoals iedere dag.

1maart van Kuala Selangor naar Klang 63 km. 07.45 - 13.00

Her reisverslag wordt wat saai, er gebeurt momenteel weinig onderweg. Of........we zijn er aan gewend geraakt. Wel zijn we vandaag voor de eerste keer verkeerd gereden, maar kwamen naar 10 km. omrijden toch weer op de route uit. Over belangstelling hebben we nog steeds niet te klagen. Zelfs bij de stoplichten maken ze nog een praatje met je. Daar is tijd genoeg voor, joekels van kruisingen, dus een lange wachttijd. We zitten in het Goldcourse Hotel. Un loei van un Hotel met meerdere loeie van conference zalen. Maar misschien wel 10 gasten. Zitten wel lekker op loopafstand van het trein station, we gaan namelijk morgen met de trein naar Kuala Lumpur. Klang vinden wij een vieze stad. De Maleisiërs kunnen er toch wel wat van met hun huisvuil. Ze flikkeren ut overal te néér. Te pas en te onpas zie je dan ook gewoon vuilnisbelten ontstaan. De goorlappen. Tis nog steeds multi culti. Zijn ook veel Indiërs, waar de grootouders als slaaf naar Maleisië zijn getransporteerd is ons verteld. Het zijn wel ontzettend knappe, mooie vrouwen met prachtige gekleurde kleding en bijbehorende bling bling.

2 maart 0 km.

Met de trein eerst naar de Puta Caves gegaan, is anderhalfuur treinen. Maar dat is hier perfect geregeld, mooie treinen en het kost geen drol. Wil je in de Puta Caves komen, moet je eerst 272 treden omhoog. Heb ik aan mun neus voorbij laten gaan, onder het mom van unne slechte knie. Ons Dreeke en José zijn wel naar boven gegaan. Terug met de trein naar de stad Kuala Lumpur. Daar zijn we naar Little India, Little China, De Twin Towers, staan hier trouwens nog rechtop. Dit zijn namelijk de belangrijke hoogtepunten van Kuala Lumpur, dus kan ook weer van het lijstje worden geschrapt, we zijn namelijk een beetje cultuur barbaren. Maar al bij al hebben we er toch 12 uur rond getoelesjoerd. En dan nog iets over de trein, hier hebben ze aparte wagons voor de Islamitische vrouwen. Maar we zijn ook met de Metro gegaan en daar wordt je echt met de spits ingepropt zodat de deuren net dicht kunnen en daar gaan de Islamitische vrouwen wel in. Staan dan zelfs tussen de mannen ingepropt. Hoe kan dé nou !!!!!!!!

3 maart 55 km. van Klang naar Morib 08.00 - 12.15

Ja, we hebben het tempo erin zitten. Maar als we weten dat er een zwembad bij is waar we gaan overnachten, zetten we er un tandje bij. Zitten nu in het prachtige Impian Morib Resort. Hebben un leuk chaletje en een geweldig mooi zwembad voor de deur met ligbedden. Weet niet of ik al verteld heb dat we iedere dag unne kam bananen kopen voor onderweg, unne kam verorberen wel per dag, omdat de bananen niet groter zijn dan je middelvinger, maar dan wel dikker. Is een enorme bron van energie en stilt goed de honger. We weten namelijk nooit wat we onderweg tegenkomen om te eten en als ut er is, of we er dan ook wel willen eten. Cola werkt ook als un speer, wat ze daar in hebben gestopt weet ik niet, maar het is een goeie boost om weer verder te fietsen na un fietsdipje.

4 maart van Morib naar Kampung Bagan Lalang 08.45 - 12.45 40 km.

Vandaag zouden we maar de helt van de route rijden, omdat het anders teveel kilometers zijn voor een dag met deze hitte. De wekker liep om 07.00 af, dus lekker uitgeslapen. Ontbijtje op en hup op de fiets. Nou niks op de fiets, de achterband van ons Dreeke zun fiets stond plat. Maar niet getreurd we hebben alles bij ons. Nieuwe binnenland erin, niet meer te repareren, zat een gaatje naast het ventiel. We gingen naar de Goud Kust en jawel het eerste Hotel, was prachtig gebouwd in het model van een palmboom in zee en de prijzen waren er dan ook naar. Dus niet voor ons budget. Dus dan maar even verder zoeken. Jaaaaaaaa een resort met zwembad en onze prijsklasse. Het Seri Bayu Resort. Weer loei groot en ik denk dat wij weer de enige gasten zijn. Je kunt hier trouwens gerust in je blote kont over straat is geen kiep te zien. Maar het staat dik in de schaduw van waar we gisteren zaten. Vergane glorie !!!!!! Bij vertrek vanaf het resort moesten we rechtsaf en dan 40 km. rechtdoor, jippie. Voor 9.00 uur liep het zweet er overal al uit waar het maar uit kon lopen en was het toen al behoorlijk warm. Wij blij met onze halve route, want echt veel zin in fietsen hadden we vandaag alle drie niet. Maar.........we stonden wat te drinken in de schaduw van een boom natuurlijk, want in de volle zon is het niet te harde als je van je fiets afkomt. Komt er een man naar ons toe die vraagt of wij al een ontbijt op hebben, want wij mochten gerust bij hem komen eten en drinken, misschien wilde we ook even douche. Vriendelijk gezegd dat we al een ontbijtje op hadden maar dat het wel super aardig van hem was. Het zwembad ben ik in en uitgegaan omdat het water groen zag. Eerst dachten we dat het zwembad groen tegels had, maar neeeeeee het water ziet groen. Dus zijn we voor vanmiddag ook weer uitgezwommen. En dan nog een wetenswaardigheidje, je breek hier je nek over de car wash's, je moet hier echt zoeken naar een vieze auto. Conclusie, de Maleiër is zuiniger op zijn auto dan de verdere rest van zijn bezittingen.

5 maar van Kampung Bagan Lalang naar Port Dickson 08.00 - 11.00 42 km.

We hadden er zin in vandaag, lekker fietsen. Het was een lekkere afwisselende weg, met klimpartijen. Maar met ons getrainde benen is dat voortaan un makkie. Ook nog lekker met een pontje overgestoken en bijna door een hond gebeten. Maar.......als zo'n hond op je fiets af komt rennen, wat dus niet de eerste keer was deze vakantie, moet je meteen stoppen, dan zijn ze ook meteen weer weg. Maar......toen kwamen we langs un groepje apen, dus ik even stil staan om met die apen wat te beppen. Toen ik wegfietste kwam er zo'n grote aap op me af met ontblote tanden, heb toen maar besloten om kaai hard te gaan fietsen en niet te remmen. We hadden vandaag wel een ontzettend leuk incidentje. Toen we aan het klimmen waren reed een auto ons toeterend en zwaaiend voorbij en wij terug zwaaien natuurlijk. Een heel eind verder reed hij ons weer voorbij en stopte een eindje voor ons langs de kant van de weg. Weet je wat ie bij zich had voor ons, 3 ijskoude flesjes sportdrank die hij ergens supersnel voor ons had gekocht. Daar wordt je toch helemaal blij van vanbinnen. Dan nog iets over de Islam vrouwen. Die zwemmen met al hun kleren en natuurlijk niet te vergeten hun hoofddoek in het zwembad. Is wel handig als je niks kunt vinden waar je je was kunt laten doen. Dan is er ook nog een invasie militaire voor ons Hotel op het strand gestationeerd die daar in het weekend festiviteiten hebben. Waren dus weer net op tijd in Port Dickson, in het weekend was er weer geen kamer te krijgen natuurlijk. Ook in het leger zitten de Islam vrouwen, compleet in camouflage tenue, broek en blouse met bijbehorende zwarte hoofddoek.

6 maart van Port Dickson naar Melaka 85 km. 08.00 - 15.00

De planning was dat we een halve route zouden rijden. Daar 85 km. op een dag teveel is. Maar aangezien er geen zon was en wij in top conditie, besloten om naar Melaka door te stoten. Eigenlijk was het best een zware tocht, veel klimmen en lekker dalen. Om een uur kwam de zon en dan is het ook weer meteen bloedheet, maar toen hadden we er al 60 km. opzitten. Dus die laatste 20 zijn dan ook peanuts. Zitten in het geweldig mooie Hotel Puri in Melaka, midden in het centrum. Met een heerlijke binnentuin, waar het zalig vertoeven is met un pilske en een leesboek. 's-Avonds hebben An en ik ons weer op een heerlijke fles chardonnay getrakteerd. Hadden we dik verdiend vonden we zelf. Melaka is een ontzettend leuke stad, het is hier dan ook goed vertoeven. Wij vonden Kuala Lumpur echt niks, maar wel fijn dat we het gezien hebben. 's-Middags toen we Melaka binnenreden, was er geen doorkomen aan daar het vrijdagmiddag gebed voor de Islam door iedere Moslim wordt bezocht. En daar hebben ze er hier heel veel van. Zelfs bij de benzine stations is er gebedsruimte.

7 maart 0 km. Melaka

's-Morgens met José lekker geshopt en koffie gedronken en ons Dreeke op zijn fiets Melaka verkend. Om een uur waren we we allemaal weer terug, want dan wordt het echt te heet op straat. Siësta tijd. Laat in de middag gaan we saté eten op een adres wat we van ons Chrisje hebben doorgekregen. Melaka zou de beste saté van heel de wereld hebben. Dat gaan we dus even uitproberen.

Vierde week

14 februari 0 km.

Lekkere lammetakke dag en reisverslag schrijf dag.

We hebben het idee dat de dagen hier nog sneller gaan als thuis, maar jé dé kan nie

24 uur blijft 24 uur, maar op een of andere manier worden ze hier volgens ons in Azië gehalveerd.

Het eerste route boekje 600 km. plus twee routes met de song tawn 130 km. hebben we afgewerkt. Op naar het volgende route boekje naar Singapore 938 km. pinuts voor ons !!!!!!!!

15 februari van Penang naar Selama 07.45 - 14.30 64 km.

Zoals altijd om 06.30 opgestaan, ontbijtje op en om 07.45 zaten we weer op de fiets. Terug gefietst naar de Ferry om terug te varen naar het vasteland. Het was een prachtige route vandaag, het leek soms wel alsof je door de jungle fietste, palmbomen, bananenbomen en onze eerste apen in het wild gezien. Het was vandaag weer eens een klimdag, maar dat gaat ons goed af. José had vandaag un bad day en was helemaal kapot bij aankomst. Daarbij was het vandaag ontzettend heet en die pan met kokende olie stond dan ook weer recht boven op onze kop. We hebben wel een aller aardigste slaapplaats gevonden. Het is een authentiek Maleisisch huis op palen, waar een man alleen in woont en wat van zijn ouders is geweest. De inrichting lijkt een beetje op Tante Lien van de T.V. Is vanmiddag ook nog een Amsterdamse op de fiets aangekomen, dus gaan we vanavond eens een keer met zun vieren eten. Ze had al heel veel alleen door Azië gefietst, haar man ziet het niet zitten dat fietsen. Ze was een keer in Vietnam en bestelde voor op haar kamer een massage en weet je wat ze toen kreeg een vrouwelijke hoer. Begon een beetje aan haar te frunniken maar was daar natuurlijk niet van gediend en kreeg het spaans benauwd. Dus geen sex, maar ze moest wel betalen, besteld is besteld.

Voor het eten zouden ze iets voor ons vieren klaarmaken en wat was ut, schilpadvlees, varkenspoot, gestoomde groente en een omelet met vis en natuurlijk witte rijst. Al bij al smaakte het goed. O ja, vandaag heb ik voor het eerst zonder hulpmiddelen voor op mun kont gefietst.

16 februari van Selama naar Taiping 07.45 - 13.00 48 km.

Was geen ontbijt bij onze overnachting, dus op naar de Seven Eleven Supermarkt. Lekker bakkie koffie mee unne koek. Hup op de fiets en weer door de jungle gefietst, méé kaai veul apen. Bij de eerste stop na 25 km. kon ons Dreeke het toch niet laten om weer lekker nasi te bestellen, bij An en mij komt de rijst voort uit ons neusgaten en dan vooral 's-morgens. Bij de volgende stop moesten we met heel de Moslim familie weer op de foto, was leuk voor op Facebook zij ze. En aangezien we nie zo moeilijk zén, kunnen ze ons hebben wor ze willen. Ut was weer eens un lekker warm dagje, na 10.00 wordt het al behoorlijk heet en om un uur of elf zet ik mun huudje op en doe een vestje met lange mouwen aan. An heeft geen vest bij zich maar we zijn zo creatief dat we van een sjaal een vest maken met lange mouwen, dit allemaal met behulp van wasknijpers om er een beetje model in te krijgen. Overnachten in het Seri Malaysia Hotel en hebben een kamer aan het zwembad. Maar weer geen bier, dus weer op de fiets om bier te halen en witte wijn en chocolade en chips. Toen lekker 's-middags aan het zwembad met onze boodschappen.

17 februari 0 km.

Het bevalt ons hier wel dus maar weer een dagje bijgeboekt. Ons Dreeke na het ontbijt de omgeving verkennen op zun fietske en José en ik op de fiets naar het dorp om wat te shoppen. José wil een bikini, want ze heeft nu een tankini, vindt ze heet, maar we mogen daar geen stuk vanaf knippen zodat ze het minder heet heeft, snap er niks van ik kan echt goed met de schaar uit de weg. Maar nergens een bikini te bekennen. Teveel Moslima's hier denken we. Nou dan krijgen we nog het Chinese Nieuwjaar dat begint op 19 februari. In Maleisië is dat een hele happening en iedereen neemt dan ook een weekje vakantie op, met gevolg dat alle hotels en accommodaties vol zitten. Na heel wat surfen op het net voor woensdag en donderdagavond al iets geboekt. Ons Chrisje gaat kijken voor vrijdag, zaterdag en zondag of ze nog iets kan vinden voor ons op zo'n Bounty eiland waar we dan vlakbij zijn. En dan nog iets merkwaardigs, heel veel mannen in Azië laten een pink nagel lang groeien, ziet er viezig en engig uit. Maar wel handig om lekker in je neus te peuteren. En dan nog iets, Taiping, waar we nu dus zitten, is de stad in Azië waar de meeste regen valt. De eerste dag niets van gemerkt. Maar de tweede dag bij het shoppen met An vielen er van die dikke vette druppels waar je gewoon tussendoor kon lopen. Maar 's-middags bij het zwembad heeft het gegoten. De temperatuur wordt wel wat koeler, maar je kunt gewoon blijven zitten waar je zit of lekker zwemmen.

18 februari van Taiping naar Kuala Kangsar 37 km. 07.45 - 12.00

Na een klein ontbijtje weer om 07.45 op de fiets. Het duurde even voordat we de goede weg weer hadden gevonden en de stad uit waren. Het weer wordt steeds vochtiger en 's-morgens om 09.00 uur lopen de straaltjes zweet weer overal rond om mun lijf. Twee tot drie liter water drink ik hier wel weg per dag op de fiets. Gaat dus gewoon een anderhalve literfles in mun bidon houdertje. Ut was weer een zware hete dag met veel klimmen. Het is 33 graden en de gevoelstemperatuur zou 44 graden zijn. Als je bij een stoplicht moet wachten in de volle zon, smelt het asfalt onder je schoenen weg. Maar dan komt er weer iemand op een brommertje of met de auto langs je rijden en vraagt weer het hele riedeltje, uit welk land kom je, waar ga je naar toe en vanaf waar ben je vertrokken. De bewondering die je dan krijgt, geeft ons weer de moed om de volgende klim weer met volle moed naar boven te stampen. Zoals vanmorgen, stopten we bij drie van die armzalige huisjes, na een fikse klim om ons lijf weer was rust te geven. Dan komen er weer mensen uit die huisjes, hallo, hallo en dan even lekker beppen in ons beste Maleis. Maar we zitten nu in De Shop Hotel. Tot heden het mooiste wat we ooit gezien hebben. Onder het Hotel zit een heerlijke koffie shop met verrukkelijke warme en ijskouwe koffie. Un genot voor geest en lijf. Lekkere dikke witte handdoeken en als toetje een stort douche. Heb me dan ook maar meteen onthaard en die vervelende poes er ook helemaal afgeschoren. Te broeierig op de fiets. Zit ook weer op het kussentje, want mun kont doet na drie weken nog steeds zeer. Het is een rood gestippeld kussentje, dus als ik van de fiets stap ziet mun broek net zo rood als van die blote konten apen. Maar wat deert het, ik heb tenminste geen zere kont op mun bankstel op wielen. Op het terras van het leuke hotelletje komen we in gesprek met een jonge Maleisiër, vertellen dat het zo druk is en dat het moeilijk is om een overnachting te vinden. Nou zegt die aardige jongen, als je wilt kun je wel bij mij thuis douchen. Hebben toen uitgelegd dat we hier gelukkig een kamer hebben kunnen boeken. Maar is het leuk of nie, te dottig voor woorden toch en dan hebben we onze leeftijd nog niet eens mee. Echt, alle mensen zijn hier zo aardig tegen ons !!!!!!!!

19 februari van Kuala Kangsar naar Parit 48 km. 07.30 - 12.00

Ut was vandaag weer eens een klimdag en met klimdag bedoel ik dan ook echt klimmen. Voor en achter in het kleinste verzet en met 5 km. p.u. de berg trotseren. Als je over de top was zag je de volgende al weer liggen. Het was wel een mooie route, geasfalteerde weg in de jungle. Toen we wegreden miezerde het een beetje en de zon hebben we gelukkig bijna niet gezien. Zou vandaag ook geen haalbare kaart zijn met die pot kokende olie op onze kop.

We waren heerlijk uitgerust in ons geweldige hotel en je gelooft het misschien niet maar we hebben er Hoegaarden Donkerbruin op. Helaas was er geen ontbijt, maar wel goddelijke koffie. Onderweg bij een stalletje wat roti op, is een soort hele grote dunne pannenkoek. Smaakt goed méé un bakske koffie. De uitbaters van de stalletje waren een beetje sjagereinig, maar de aanmoedigingen onderweg waren fantastisch en die konden we dan ook heel goed gebruiken bij het trotseren van de bergen. Waar we nu slapen is het verschil tussen dag en nacht met gisteren. Maar de prijs is er dan ook naar. Gisteren betaalde we € 20 p.p. en nu € 20 met zun drieën. We hebben geen bovenlaken en slapen onder zo'n paardendeken. Vanmiddag gaan we het dorpje wat verkennen en het is vandaag Chinees Nieuwjaar !!!!!!!!! Zijn benieuw naar het vuurwerk vanavond.

20 februari van Parit naar Pulau Pangkor 75 km. 07.30 - 16.00

We begonnen geweldig maar op het eind liepen we op ons tandvlees, lees en huiver.

Het wordt toch elke dag een beetje eerder licht, dus zaten we al om 07.30 op de fiets, zonder ontbijt of koffie. Maar........na 5 km. fietsen al een stalletje wat open was. Lekker roti op met suiker, je moet er eigenlijk zo'n heet sausje overgooien, wat ons Dreeke dus doet, maar An en ik doen er lekker suiker over. En natuurlijk un lekker bakske koffie. Komt er op een gegeven moment een auto naast ons rijden, raampje omlaag en begint met ons te buurten. Rijd daarna door en een eindje verderop staat ie ons te filmen hoe we aankomen rijden, ben je dan een VIP ja of nee, ja dus !!!!!!!! Bij de volgende stop weer zonne lekkere roti méé suiker en veur ons Dreeke van dé héét spul, dit werd gecompleteerd met een verse jus orange met ijs en un rietje. Het toejuichen was ook vandaag weer massaal en een haai five zittend op onze fietsen doen we er soms ook nog bij.

Het begin was overweldigend mooi om te fietsen. Op een gegeven moment reden we door een waar paradijsje met als schaduw een dak van palmbladeren. Niet warm, niet vochtig, het was gewoon idyllisch mooi. Bij de volgende stop weer met de uitbaters en de klanten op de foto met een vinger omhoog, wijsvinger, en dan riepen we allemaal in koor Maleisië nummer EEN. Toen kregen we nog een speurtocht op de fiets. De kilometerteller moest op nul, want de kans was groot om verkeerd te rijden. Je moest dus echt op de tiende meter rechts of links of iets anders. Het was namelijk privé grond van een oliepalm plantage. Maar het was een makkie voor ons, dit natuurlijk door onze opleiding bij de verkenners en de gidsen. En toen begon de pret pas echt goed. We dachten dat we naar een Bounty Eiland zouden gaan, uitgezocht door ondergetekende, maar het bleek aan de overkant van het eiland te zijn, n.l. Het Vaste Land. Maar gelukkig kwam ons Dreeke daar net op tijd achter via zijn GPS, is een routeplanner. Toen moesten we dus afwijken van onze route en het zelf gaan regelen. Toch best moeilijk in de middel of nowere waar de wegen niet staan vermeld op de route planner. Maar ons Dreekes richtingsgevoel was perfect en we zaten in de goeie richting. Alleen moesten we er toen nog 25 km. wegtrappen. José in dére sjaal méé mouwen met wasknijpers en dér riete húdje en ik ók méé un húdje en unne echte vest. Het was ondertussen natuurlijk weer bloedheet. Was 's-morgens al om halftien begonnen met smeren, want toen zag ik de bui al hangen, strak blauwe hemel. Het was ook weer berg op berg af. Op een gegeven moment zag ik weer zo'n berg en de moed zakte echt in mun schoenen, ik was kapot. Ben een half uurtje langs de kant gaan zitten met gelukkig nog een lauwe cola die we onderweg hadden gekregen en kwam toen weer een beetje bij mijn positieve. Dus hup weer tegen dieën berg op, we kwamen allemaal fietsend boven. An en ons Dreeke waren ondertussen ook niet meer zo fit. Eindelijk zagen we de slagbomen van het Resort, en blij dé wé waren !!!!!!!! Maar helaas, toen moesten we nog 3 km. berg op, berg af, waarvan we sommige de top lopend behaalde. Onderweg nog even aan een golfkarretje gehangen, maar dat valt ook niet mee. Je ene arm wordt ineens een stuk langer. Maar we hadden het weer gehaald en zijn dan apetrots op onszelf en belonen ons dan ook meteen met een lekker pilske, zakte wel meteen déur oe hoeven, maar het is wel lekker. Zwemspullen aan en op naar het zwembad om onze spiertjes tot rust te brengen. We zitten in het Swiss Garden Resort, loei groot, 300 kamers,

wel lekker aan zee, dus we zullen ons best vermaken. Aangezien we onze kleren nog steeds niet hebben kunnen laten wassen, omdat we heel vroeg op de plaats van bestemming moeten zijn, of een dagje langer blijven, anders is de was nog niet droog. Iedereen is vrij, Chinees Nieuwjaar, en het al drie dagen aanhebben, nat, opdrogen en dat dus drie keer, dacht ik, weet je wat ik hang het even lekker buiten te drogen op het balkon. Zie ik later op de avond dat je niks bij moeten laten liggen in verband met de apen die hier overal rond slingeren. Dus alles weer vlug naar binnen. We zagen het al voor ons de volgende dag, die apen met telkens een andere creatie van ons aan, slingerend over het Resort. En dan hebben we nog een probleem, An vindt dér vel net perkament. Hebben al voorgesteld om ze in un kokerske te doen, mar dé wil ze nie. Ze wil in een ligbad, wat we hebben, met een flesje olie. Heb tegen der gezegd dé dé nie helpt omdat ze meer moet denken aan het formaat jerrycan en die hebben ze hier nie, dus probleem opgelost ??????????? Ondertussen is het al 23.30 uur en kruip dus lekker tussen de witte lakens. Morgenvroeg lekker uitslapen, want we blijven hier tot en met zondag. Het plan is er om een dagje op het eiland te gaan overnachten, want dat willen we uiteindelijk toch ook wel zien, maar zover is het nog niet, we moeten trouwens eerst nog maar eens zien dat we er komen.

21 februari

Lamme takke dag

We hebben net lekker bij het zwembad geluncht en toen maar besloten om op onze kamer met zeezicht in de airco op bed te gaan liggen. We staan er zelf perplex van dat we het iedere keer toch maar weer halen op onze fietskes met deze tropische hitte. Petje af voor onszelf. Heb ook nog even geïnformeerd voor vervoer naar de boot in Lumut om van daaruit de oversteek te maken naar het Bounty Eiland voor maandagmorgen. Prijs viel mee € 30. De moed zakt al in ons schoenen als weer de zelfde weg terug moeten, berg op berg af. Zijn dan kapot als we op het Bounty Eiland aankomen. En dat is niet de bedoeling, want we willen het eigenlijk gaan verkennen op un brommerke. Als José en ik een lamme takke hebben, kan ons Dreeke het niet laten om toch een uurtje of twee te gaan fietsen. En dan natuurlijk het liefst op het heetst van de dag.

22 februari

Lamme takke dag voor de meisjes en een fietstochtje voor onze jongen.

Taxi besteld voor morgenvroeg 08.30, ons Dreeke heeft zich bedacht en gaat op de fiets naar de boot.

23 februari 30 km. door ons Dreeke alleen. Naar Pulau Pangkor Ferry.

08.30 taxi was er, An en ik plus de fietsen in de taxi. Ons Dreeke was een uurtje eerder vertrokken op zijn fiets en wij hadden natuurlijk zijn bagage met de taxi meegenomen. Waren ongeveer gelijktijdig bij de Ferry. Bakse koffie op en op de boot. Leek meer op een onderzeeër, de deur werd met zo'n wiel dichtgedraaid. Volgens mij heeft ie ook een oorlog meegemaakt, zo lilluk was ie. Vanaf de boot was het klein stukje fietsen naar ons resort. Zitten in een bungalowtje aan de zee met zwembad erbij. We zitten nu in iedersgeval wel op het eiland, maar de bounty sfeer kun je wel vergeten. Ze hebben hier toch een heel andere gedachten over strand als wij. Geen parasols of lekkere ligbedden. En geen strandtentjes voor een lekker exotisch drankje. Maar al bij al zitten we hier toch wel lekker. Het zit hem meer in mijn fantasie, die slaat wel eens op hol.

24 februari 22 km. door ons Dreeke, rondje Pulau Pangkor.

Om 07.30 stond ons Dreeke al in vol ornaat om te gaan fietsen, An en ik werden er wakker van. Het was een loei zware rit, dus An en ik snapte al niet waar ie aan begon, maar ons Dreeke

vindt het heerlijk. An en ik met un bakse koffie op onze veranda om ons boek uit te lezen, we zaten alle twee in de climax. En toen was ons Dreeke gelukkig weer terug. Ze hadden ons hier namelijk afgeraden om een gedeelte van de route niet met de brommer te rijden omdat het gevaarlijk en stijl naar boven en beneden is. Dus ik was blij dat ie terug was. Allemaal gebadderd, ontbijtje op en op de fiets naar het centrum. Bloedheet, dus we waren zo weer terug. In het centrum even een afspraak gemaakt voor 's-middags om mijn voeten, handen en haar te laten doen. Heb weer poezelige voetjes, eelt halen ze hier eraf met fijn schuurpapier, en mooi gelakte teennagels. Mun handjes in de manicure en mooi gelakte vingernagels. Toen nog mijn haar ??????? ze verstonden niet een woord Engels, maar alles ziet er perfect en weer als nieuw uit.

Hebben nu lang genoeg gelammetakt en hebben weer zin om morgen lekker te gaan fietsen. Vergeten, het probleem met de was !!!!!! Bij aankomst op het resort gevraagd of ze de was voor ons konden doen, we hadden nog geeneens meer een zuivere onderbroek, nee deden ze niet. 6 km. verderop deden ze de was. Hup ons Dreeke met de was op de fiets, maar helaas had geen tijd, Chinees Nieuwjaar, nondeju. Dus ik met men tas méé wáás en munne zielige blik naar de big boss van het resort. Verteld dat we op de fiets waren en géné dród mir on ons lééf hadden. Hij ging zijn best doen en jawel hoor, we hebben weer zuivere onderbroeken en zuivere kleren, joepie.