Moet dit nog wel even kwijt over gisteravond, bij het eten hadden ons André en ik het zelfde besteld, voor ons Dreeke spicy en voor mij niet. Maar we wisten niet wat voor wie was dus vroegen we dat
even aan het dienstertje, nou is even kijken zei ze en ze pakte met haar vingers wat eten van ons bord proefde het en zei dit is voor jou, not spicy.. We zaten allen drie kijken of we unne UFO
zagen landen maar toen het kwartje viel moesten we er toch wel vreselijk om lachen. Ja hier bij ons in Thailand doen ze allemaal niet zo moeilijk.
8 februari 11 km. van Satun naar de Tammalang Pier
Hier ga je met de boot naar Maleisië, je kunt namelijk niet over land naar Maleisië maar alleen per boot. Wij dachten met de Ferry, verkeerd gedacht. We gingen met een long tail boot, is een soort
lange smalle roeiboot met un dakje van zeil, oftewel unne grote kano. Ut had wel unne grote motor, afmeting van een Amerikaaanse koelkast. Maar ja dat moest ook wel want we zaten op open zee.
Maar...........we zaten nog niet in de boot, het was al een heel gedoe voordat de fietsen in de boot stonden. Het was namelijk een nogal hoge kade, met de fietsen ging het goed, maar toen moesten
wij er nog in. Ging je eerst met je kont op de kade zitten en dan liet je je eigen zachtjes naar beneden glijden totdat je werd vastgepakt en dan stond je toch ineens op de boot. Maar toen werd het
pas echt spannend, we voelde ons net bootvluchtelingen in ut bekrompen bootje. Er was wel plastic aan de zijkant van de boot, maar het water sloeg naar binnen. Zo goed als mogelijk het plastic naar
beneden getrokken zodat we dan toch een beetje droog bleven. Maar we hebben het weer overleefd, alhoewel het toch onder de categorie barre zeetocht valt. We zitten nu dus in Maleisië in Kuala
Perlis. Omdat we weer op de eindbestemming waren hadden we wel weer een biertje verdient. Dus al fietsend zoekend naar een pilsje in de achteraf straatje zagen we ineens een loei van een krokodil
onder een huis op palen, dus wegwezen hier. Tis een beetje een viezig stadje, maar uiteindelijk hadden we toch ons welverdiende pilsje. Geïnstalleerd in onze hotelkamer, lekker badderen en un
búkske lezen. Ons Dreeke ging nog even op pad met de fiets op zoek naar de krokodil. Bleek het een varaan te zijn, maar het was een joepert, zeker twee en unne halve meter lang. Ze waren zelf met
zén drieën, vader, moeder en kind, gatver.
9 februari van Kuala Perlis naar Alor Setar 07.45 - 13.00 uur 53 km.
Even verkeerd gereden, maar toen zaten we toch weer op de goede weg. Heerlijk weertje zo vroeg, het was een heerlijke mooie fietstocht. Omdat we onderweg niet veel zouden tegenkomen hadden we uit
voorzorg maar een kam bananen meegenomen en die torste José op haar fiets voor ons mee. Maar het viel allemaal best wel mee er waren genoeg tentjes. Weer even een stop gemaakt bij een islamitisch
tentje om wat te drinken. Een beetje Engels met wat handen en voeten werk erbij kwamen ze steeds losser. Dus weer de gebruikelijke vragen. Die man zij dat hij mij wel leuk vond, dus ik pakte hem is
lekker vast, vonden ze wel hilarisch. Maar hij was getrouwd, zijn vrouw vond het ook allemaal wel komisch. Toen begonnen ze over de mooie bloemen op onze fietsen, want onze fietsen hebben we
helemaal versierd met plastic bloemenslingers uit Nederland. Die vrouw vond ze zo mooi dat José haar oranje bloemenslinger aan de vrouw heeft gegeven. Ze was er helemaal mee in haar nopjes en hing
hem meteen om haar nek. Weer driftig uitgezwaaid door de uitbaters. Op naar een slaapplaats zagen un kaai chic hotel, maar toch maar even vragen wat het kost. Ons Dreeke ging het vragen. Het was
ruim boven ons budget € 80, konden we niet betalen en liep weer naar buiten. Werd ie teruggeroepen en vroeg wat ons budget was, dat was
€ 25 en dan wel met ontbijt, daar gingen hun weer niet mee akkoord, uiteindelijk waren ze het eens € 40 voor ons drieën. We waren eruit na heel wat heen en weer geloop van ons Dreeke, want die
moest steeds overleggen met ons omdat wij nog buiten stonden bij de fietsen. Het was het geld dubbel en dwars waard. 's-middags de stad in, zouden een Moskee gaan bezichtigen een van de oudste en
mooiste van Maleisië, dus te voet erop af en heet dat ut was, verzengend heet. Je ziet hier dan ook niemand te voet, behalve wij dan. We wilden de moskee graag van binnen zien, nou dat ging niet zo
gemakkelijk, ze deden gewoon alsof ze ons niet verstonden. Maar......... uiteindelijk had onze Dré unne lange zwarte jurk aan en mocht naar binnen, stond zo weer buiten was niet zo heel veel te
zien alleen op hun knieën prevelende moslims. Dus toen op naar de bazaar, is een loei grote hal met allemaal stalletjes waar ze van alles en nog wat verkopen. Maar helaas over een halfuur zou het
sluiten. Wij toch nog even naar binnen, maar het is net een doolhof en vreesde dat we binnen het half uur de uitgang niet meer zouden kunnen vinden. Dus hup weer naar buiten en lekker terug naar
ons koele hotel.
10 februari van Alor Setar naar Pantai Merdeka 63 km. 08.00 - 12.30
Vannacht heerlijk geslapen in het voor ons zeer luxe Holiday Villa Hotel, dankzij het geweldige afdingen van van ons Dreeke inclusief een grotesk ontbijt.
Het is hier in Maleisië 1 uur later dan in Thailand dus kunnen we ook pas later starten omdat het dan pas licht wordt. We gingen vandaag als un speer wind schuin van achteren, nou dé wil wel.
Onderweg natuurlijk weer een spraakmakende stop. Het lijkt wel als wij ergens zitten of we stroop aan ons kont hebben. In no time zitten er meer mensen. Het eerste wat ze meestal vragen is uit welk
land we komen. Dan beginnen ze over het fietsen en als wij dan zeggen dat we van Phuket naar Singapore fietsen vallen ze helemaal van dúre stoel. Dan vragen ze hoe oud we zijn en dan snappen ze er
helemaal niks meer van. Over veren in ons kont steken hebben we hierover niet te klagen. De Maleiers zijn ook ontzettend vriendelijk, aardig volk. Na 25 km. flink te hebben gefietst, maar dat kan
ook niet anders met zo'n ontbijt, even een stop om wat te drinken en weet je wat we toen kregen...... ranja met heel veel ijs in unne plastic zak waar un rietje uit stak !!!!!! Maar ook uit zo'n
zak smaakt en drinkt het heerlijk. We hebben er natuurlijk weer leuke foto's van met de uitbaters van het tentje erbij. In deze route zaten een paar flinke klimmen, je kon alleen maar boven komen
in het. laagste verzet, maar dan ging je ook als een speer naar beneden. Rond de 55 km. op onze fietskes. Tis wel een beetje eng, maar remmen is un zonde na zo'n klim. In Tanjung Dawai weer
overgestoken met de long tail boot naar onze bestemming. Het was wel unne chique boot, toch heel wat anders als waar we mee in Maleisië zijn aangekomen. De boot legde aan op het strand, maar we
zijn er wel mooi met droge fietsbanden en schoenen uitgekomen. We blijven hier ook lekker een dagje relaxen, hebben we echt verdiend.
11 februari Pantai Merdeka 0 km.
Lekker un dagje lammetakke !!!!!!!!!!
Wordt vandaag onze 3e dag zonder alcohol, zal ook wel een hele islamitische kruistocht worden om er een te bekomen. Maar we blijven onvermoeid doorzoeken.
12 februari van Pantai Merdeka naar Penang, naar de stad Georgetown 07.45 - 13.00 41 km.
's-morgens lekker weggefietst en helemaal uitgerust. Geen ontbijt op dus dat moesten we nog ergens scoren. Na 25 km. was er markt lekker vers geperst zjutje gedronken en hier kregen we het eten in
een krant. Ons Dreeke nasi en José en ik twee warme taartvormen op elkaar met un soort pindakaas ertussen, zeer voedzaam. Un sierkussentje voor op mijn fietszadel gekocht vúr mun zeer kuntje. Het
zit erg lekker tis net een bankstel op wielen, heerlijk. Mijn kont deed namelijk nog steeds zeer ondanks de spons die ik erin had gestopt. Penang is een schiereiland en moesten met de boot
oversteken, omdat de 10 km. lange brug die het eiland verbindt met het vaste land verboden is voor fietsers. Eerst maar eens geld pinnen, na 8 banken hadden we prijs, dus dat moeten we nog even
onderzoeken waarom dat zo moeilijk gaat. We hadden nog niet eerder gepind in Maleisië omdat we onze Thaise Bath voor Maleisisch geld hadden omgewisseld.
We zitten in een ontzettend leuk gebouw, Hutton Lodge met een tuin en terrasjes. Ons Chrisje had dit voor ons uitgezocht omdat we een hotel zo saai vinden. Georgetown is een ontzettend gezellige
stad, we voelde ons er meteen thuis. Het staat erom bekend dat je heerlijk in de stalletjes op straat kunt eten. Dus wij op zoek 's-avonds. Kwamen we uit in little India, we waren zowiezo al laat
en het zag er allemaal niet zo best uit, maar ja we moesten eten. We bestelde ice thea om te drinken, goor dat ut was, thee met melk en ijsklontjes en unne bak suiker, niet te zuipen. Toen het
eten, ons Dreeke lust en eet alles maar van José en mij was de honger al over toen we de keuken echt goed zagen. Dus wij hebben alleen de witte rijst op. Op de terugweg nog wel een lekker pilsje op
en José un wit wijntje, is hier overigens stervens duur € 6 voor un glas, maar ja het is wel vakantie.
's-morgens lekker ontbijt in de tuin en een hele dag nog te gaan. Ons Dreeke wilde graag de omgeving verkennen per fiets en José en ik zouden de Beache Tour doen met zo'n dubbeldekker bus. De Tour
was echt geweldig, we zijn de bus niet uit geweest. Tis toch zo lekker om je rond te laten rijden en lekker te louwen. Weer terug thuis lekker met zen drieën gaan eten. Ondertussen wisten we al
weer meer, zijn lekker naar een overdekte eetmarkt gegaan waar alle nationaliteiten staan te koken dus keus genoeg. Als toetje hebben we de zwarte rijst geprobeerd, was nog lekker ook. Het is hier
echt een bonte kleur van heel veel nationaliteiten en geloven. Omdat ons vel zo droog was van de vele zon op de fiets, leek ons een olie massage wel lekker voor ons velleke.
José en ik dus te voet op pad en her en der gevraagd en jawel we hadden het gevonden.
70 Maleisische Ringelings, is € 17.50 voor anderhalfuur massage door een man, pakt je lekker stevig aan, van kop tot teen. We hebben genoten, we hadden een topdag, eerst de bus en nog een massage,
goddelijk. 's-avonds lekker uit eten in Chulia Street. Nog even op een terrasje een paar pilsjes gedronken en daar kwamen we in gesprek met Amsterdammers, man en vrouw, die permanent op Penang
woonde. Wilde onder geen beding meer terug naar Nederland. Nou het is hier echt heerlijk vertoeven, maar wonen gaat ons een beetje te ver. Maar ja ieder zunne meug. 's-avonds lagen we voor de eeste
keer na twaalf uur in bed. Het bevalt ons hier best, dus maar een extra dagje bijgeboekt. Vandaag hebben we met ons drieën de City Tour gedaan met de dubbeldekker en zijn de Kek Lok Si Tempel gaan
bezichtigen. Een loei van een Chinese tempel waar je met een treintje helemaal naar boven kunt. Als je het niet bezoekt heb je volgens de legende Penang niet gezien. Vanavond gaan we eten en dansen
in de Red Garden. Ben benieuwd.
13 februari en dat ook nog op vrijdag 0 km.
TOP dag in Penang
14 februari 0 km.
Lekkere lammetakke dag en reisverslag schrijf dag.
We hebben het idee dat de dagen hier nog sneller gaan als thuis, maar jé dé kan nie
24 uur blijft 24 uur, maar op een of andere manier worden ze hier volgens ons in Azië gehalveerd.
Het eerste route boekje 600 km. en twee routes met de song tawn 130 km. hebben we afgewerkt. Op naar het volgende route boekje naar Singapore 938 km. pinuts voor ons !!!!!!!!!
Voor onze trouwe volgers ga ik weer proberen er een leuk reisverslag van te maken, dus daar gaan we !!!!!!!!!!
Dinsdag 27 januari 's-morgens om 6.00 door Sander weggebracht naar Schiphol. Geland in Singapore en van daaruit doorgevlogen naar Phuket.
Woensdag 28 januari 11.30 uur op de plaats van bestemming het GoldDiggers Resort in Phuket. Een geweldige plaats om te acclimatiseren. Kleinschalig resort met zwembad waar de gastenkamers omheen
zijn gebouwd met een heerlijke tuin. Het is hier 7 uur later als in Nederland en je moet hier links rijden en de verdere rest is dus ook alles andersom. Was weer lachen met ons Dreeke, die ging
meteen op de bestuurdersplaats zitten van de taxi die ons kwam ophalen. Chauffeur in een Thaise deuk en An en ik ook niet te lui en dus ook in unne deuk.
29 januari gelammetakt
30 januari weer gelammetakt want we krijgen het nog moeilijk genoeg.
Zaterdag 31 januari onze eerste fietsdag van Phuket naar Phang Nga van 08.45 - 18.00 83 km.
Lekker ontbijtje op, naar iedereen gezwaaid en door iedereen uitgezwaaid en daar gingen we dan. Het is behoorlijk warm, 35 graden en dat gaat ten koste van ons fietstempo we hebben dan ook de
eerste fietsdag heel wat uurtjes op de fiets gezeten. Om 18.00 uur waren we op de plaats van bestemming en we waren gebroken. Maar helaas geen slaapplaatsen alles was vol i.v.m. festiviteiten en
met vol bedoelde hij het hele dorp plus de omliggende dorpen. Maar hij zou de baas bellen, kijken wat die kon regelen voor ons. Kregen wat te drinken omdat we er volgens mij afgepeigerd uitzagen.
Het was zo'n dartelend homotje dat enorm op je lachspieren werkte maar wel ontzettend lief. En jawel daar was de baas, wij uitgelegd dat we op de fiets waren en kei kapot. Hij zou een vriend
bellen, misschien had die thuis nog wat slaapplaatsen voor ons, maar nee helaas. Toen vertrok hij op het scooterke naar een andere vriend, kijken wat die nog had, hij belde naar het leuke homotje
dat er slaapplaats was voor ons, geen airco alleen een Fan, is zo'n propeller aan het plafond. Nou wij vonden het best, hij zou er binnen 10 minuten zijn en dan zou hij ons daar naar toebrengen en
dan bedoel ik, hij op de scooter en wij als gekken achter hem aan. Ondertussen was het kats donker, want dat is het hier gewoon ineens. Eindelijk om 19.00 uur hadden we een slaapplaats en ik was
echt kapot, José en onze André douchen, was alleen koud water en op zoek naar waar ze konden eten, ik ging niet mee want ik zat er helemaal doorheen. José had een honderd meter terug iets gezien
waar ze misschien wel wat konden eten. Toen ze daar wat stonden te kijken vroeg een vrouwtje of ze verloren waren gelopen, nee we zijn op zoek waar we kunnen eten. Nou dat kon bij haar en het was
gratis. GRATIS jawel, haar vader was overleden en dan mocht iedereen aanschuiven om te eten. Familie of niet geen probleem. Leek die twee wel wat, dus hup met de knieën onder de tafel en het eten
werd op tafel gezet. Verschillende gerechten in bakjes met witte rijst en ananas als toetje na. Het was ook nog eens erg lekker. Het vrouwtje sprak perfect Engels en zo kwamen ze er dus achter dat
het hier de gewoonte was bij een overlijden dat er 5 dagen door een monnik werd gebeden met de familie en al wie nog meer wilde om de overledene naar het hiernamaals te bidden. Ze hebben niet
gebeden maar wel goed ge-eten. Het vrouwtje had niks waar wat eten voor mij in kon, anders hadden ze dat ook nog mee gekregen. Per dag komen er toch zo'n 100/150 man eten. Maar voor mij hadden ze
een blikje ijskofffie en koekjes meegebracht, ik vond alles op dat moment best.
's-morgens weer terug naar het hotel waar we hadden willen overnachten voor een ontbijt, helaas op zondag was er geen ontbijt nou dat kon er ook nog wel bij. Maar het leuke homotje was er gelukkig
ook en waar zouden we dan koffie kunnen drinken, geen probleem hij zou het ons wel wijzen op zijn scooterke, dus hup wij weer achter hem aan. In zo'n achterafstraatje wat we nooit hadden gevonden
lekkere koffie en gebakken donuts op. Die donuts zijn hier een soort beslag van oliebollen die ze bakken in olie en dan kun je die lekker dippen in iets zoets. Toen kwam ie ook nog eens 6 bananen
brengen voor ons voor onderweg en hij wilde natuurlijk ook nog met ons op de foto, want een mobieltje dat heeft hier iedereen of je nou arm of heel arm bent. Nou we konden er weer tegenaan, dus hup
op naar de volgende fiets route
Zondag 1 februari van Phang Nga naar Ao Luk 08.45 - 14.00 uur 45 km.
Gelukkig, vandaag zowat de helft korter fietsen, is wel lekker om er weer wat in te komen. José en ik hadden ons zelf toegesproken dat we niet meer moeilijk mochten doen over het eten onderweg en
dat we gewoon zouden eten wat de pot schaft als het maar niet te pittig was. Dus rond etenstijd gestopt bij een stalletje langs de weg. Her en der wat aangewezen wat andere mensen zaten te eten dat
wij dat ook wel zouden lusten en jawel het smaakte en alles op. Dus de tijd van de kleine joghurtjes en gevulde koeken is voorbij. Alles waar je hier onderweg van eet is van plastic en waar je op
zit is ook plastic. Als je het bestek te hardhandig gebruikt buigt het dubbel, maar gelukkig kun je het ook weer recht buigen. Geslapen in het Mountain Resort, wat prachtig tegen een berg ligt.
Maar helaas in verval en slecht onderhouden, wat echt jammer is. Iets afwerken weten ze hier niet wat dat is. Dus verfblikken, lege dozen, emmers met stuc het staat er allemaal en ik denk dat het
er over 3 jaar nog staat. Echt jammer, want op zich zijn het prachtige gebouwen.
02 februari van Ao Luk naar Ao Nang 55 km. 09.00-14.00 uur.
Vandaag zitten we in het Tip Anda Resort aan de zee, toch wel echt lekker hoor weer weer zo dicht bij de zee, toeristischer en dat is toch ook wel weer gezellig. Ze noemen het hier nogal gauw een
resort, het zijn wat bungalowtjes bij elkaar en dat is het resort. Restaurant erbij en je kunt te voet naar de boulevard. Maar het ziet er goed en gezellig uit. De fietstocht ging perfect vandaag,
maar het is nog steeds bloedheet, dik 35 graden maar ook dat gaat wennen.
03 februari van Ao Nang naar Khlong Thom 77 km. 07.15 - 15.00
Vandaag was het een barre tocht, alleen snelweg en dus dan ook geen schaduw. Het was meer een kokende pot olie die boven onze kop hing. 's-morgens ontbijt op in een stalletje langs de weg
Ons Dreeke gebakken rijst méé un aai en José en ik unne pannenkoek met gebakken banaan en un lekker bakse koffie. 's-middags wat bananen en meloen. Het resort was geweldig, maar eer dat je ze aan
het verstand hebt gebracht dat je er wil overnachten moet je veel geduld en tijd hebben.
's-avonds op tijd te bed, want we hebben besloten dat we rond 07.00 uur voortaan vertrekken in verband met de hitte.
4 februari van Khlong Thom naar naar Pak Meng Beach. 55 km. 07.30 - 11.30.
Om 07.00 uur ontbijt op in het resort en om 07.30 gaan fietsen. De eerste 20 km. nog over de snelweg, maar dan is het nog lekker koel en daarna over binnenwegen met schaduw en zon. De handen van
ons Dreeke en van mij zijn aan de bovenkant helemaal opgezet en staan vol vochtblaasjes, teveel zon in zo'n korte tijd, José heeft het in haar nek. De laatste 15 km. heb ik repen gescheurd van een
luier, die ik bij me had om het zweet af te vegen, en die om de bovenkant van me handen gewikkeld, omdat ze geen zon meer kunnen velen. Bij aankomst op zoek naar een slaapplaats, konden we wel voor
een week huren maar niet voor 2 dagen. Dus dan maar weer verder zoeken. Soms heb ik toch wel wat moeite met de Thaise mentaliteit en snap het ook niet. Ik heb het idee als ze voor vandaag genoeg
geld hebben, zien we morgen wel weer verder. Op straat en op het strand vind ik het hier een kolerezooi, het is wel een Tsunami gebied en alles is zo goed en kwaad als het kan weer opgebouwd maar
van het woord opruimen hebben ze hier ook nooit gehoord. De mensen die in de buurt van de zee wonen zijn nog steeds vreselijk bang, wat ik me ook goed kan voorstellen. Er staan overal wel bordjes
voor een eventuele vluchtroute maar het water is tocht altijd sneller.
We zitten nu in een huisje aan de boulevard en blijven hier een dagje extra om onze kontjes en onze ledematen die veel te veel zon hebben gehad, wat rust te geven.
5 februari rustdag in Pak Meng Beach
6 februari van Pak Meng Beach naar Trang 07.00 - 13.00 62 km.
We vertrekken 's-morgensvroeg zonder ontbijt, proberen wel even koffie te scoren voordat we vertrekken, maar helaas dat lukt niet altijd. Bij het eerste redelijk uitziende stalletje gaan we dan
ontbijten. Nou het was weer prijs vandaag. Aan de voorkant van het stalletje was de slager en die heeft dan lekker alles open en bloot in de zon hangen, het vlees bedoel ik dan natuurlijk. Komen
dan ook nog Thaien langs op hun brommerke met in het brommermandje un kiep of iets dergelijks wat ze hebben geslacht en verkopen dat weer aan de slager. Maar ondertussen zaten wij binnen en dan
stormt meteen de gehele keukenbrigade op ons af om te vragen wat we willen, KOFFIE willen we !!!!!!!! Hij was niet te zuipen, gruwelijk zoet. Dat komt omdat er steeds meer Islamitsche Thaien hier
wonen en die houden wel van wat zoet. Werd ook nog thee in eierdopkes op tafel gezet en die smaakte wel. Toen eten, ons Dreeke dus gebakken rijst, José van de enge witte noedels en ik zou het even
afkijken. Ondertussen werd er ook nog une afwasbak méé onbestendig grún op tafel gezet wat we dan ook even moesten proeven. Hebben we wel gedaan, maar in onze belevenis is het gewoon onkruid. Maar
koste nog moeite wordt gespaard om het naar onze zin te maken. Na veel buiginkjes en dankjewels van hun en onze kant weer snel op de fiets en wegwezen. Maar uiteindelijk nog niet echt iets ge-eten
dus al fietsend op zoek naar een ander stalletje en jawel na twintig kilometer een goed uitziend stalletje. Voordat we zaten kregen we al wat in ons handen gedrukt om te eten. In beslag gewikkelde
plakjes banaan, heerlijk. Nou die luste An en ik wel. Ondertussen is ons Dreeke met zén bord met witte rijst in de keuken om te kijken wat er allemaal in de pannen zit omdat dan over zijn rijst te
doen. Is allemaal geen probleem hier want ze hebben hier overal een open keuken en met open bedoel ik dus een bamboe blad met wat kookpotten. Nou we waren verzadigd dus op naar Trang. Altijd bij
aankomst unne lekkere Chang méé ijs. (Chang is bier). Dan overleg waar we gaan slapen. Maar tja wilde we hier wel blijven slapen, het was un loei drukke grote stad en héét. De volgende route zou un
muffig dorpje zijn met un muffe overnachting. De route daarna was de eindhalte ZEE en strand, leek ons helemaal niet verkeerd. Dus naar ampel overleg besloten om ons weg te laten brengen door een
songtaw ( is een taxi met chauffeurscabine met daarachter een open bak met dak en bankjes) naar zee en strand. Overnachting gevonden en heerlijk eten. Toen José 's-avonds koffie ging halen voor ons
vroeg dat meisje wat we morgen zouden gaan doen, nou zei José we wilden hier nog lekker een dagje blijven. De planning was namelijk dat we de volgende dag een eilanden tour met de boot zouden
maken. Helaas kan niet, morgen is alles vol, nondeju, wé nou wir. Dus weer overleg, nou we waren er zo uit, het werd weer gewoon fietsen morgenvroeg om 07.00 uur. Vergeet ik bijna te vertellen maar
zo lang als we al aan het fietsen zijn hebben we wind op kop. Of we nou links, rechts of rechtdoor gaan het blijft wind op kop. 's-morgens begint het met een briesje en vanaf 10.00 uur wordt het
steeds heftiger. Vandaag leek het meer op orkaankracht en moesten alle zeilen bijzetten om niet achteruit te fietsen, pffffff. Ja we krijgen het deze keer niet voor niks en weten dan ook zeker dat
we afgetraind met met six pack blokjes thuiskomen.
6 februari van Trang naar Thung Yao 64 km.
Lekker in unne bloedhete songtaw gezeten.
6 februari van Thung Yao naar Pak Bara 64 km.
Nog steeds in unne lekkere bloedhete songtaw gezeten.
7 februari van Pak Bara naar Satun 42 km. 07.00 - 11.00
Vandaag het eerste en zwaarste gedeelte van de route veel klimmen en veel kop wind, oftewel wénd op de kop.
We zitten in un bungalowtje met een restaurantje erbij. Ondanks het vroege uur toch maar lekker bij aankomst unne kouwe Chang met ijs gedronken, heerlijk !!!!!!!!! De middag had ik echt wel nodig
om dit reisverslag op papier te krijgen. Ga nu lekker badderen en daarna heerlijk lezen.
10-02-2012 Vandaag de hele dag gelammetakt en de apen bespied. We hebben dus een geweldig mooi hutje met een veranda ervoor. Dan krijg je een waterstroompje en dan bergen met oerwoud. We hadden het
al een tijdje aangehoord en dachten dat ze ergens aan het verbouwen waren, bleken het de apen te zijn die op een ijzerendak aan het rotzooien waren. Nou dat wilde we wel eens van wat dichterbij zien,
dat dachten die apen dus ook van ons en zwommen met zun alle naar ons toe. Trokken zich aan de takken op uit het water en sjeesden toen met zun allen over onze hutjes, maar het blijven grappige
beestjes en vooral die hele kleintjes. 11-02-2012 Wij 's-morgens vroeg te voet op pad, naar het Nationaal Park, regenwoud, we woonden er naast. Hier leven allerlei wilde dieren, olifanten, beren,
tijgers en noem het maar op. Maar geen giraffe. Die kunnen hier niet lopen, wij hadden het er al moeilijk mee, met het klimmen en klauteren. Maar het enigste wat we hebben gezien was een hoop stront
van een olifant, dus ze zitten er wel. Zijn ook alletwee gebeten door een bloedzuiger. Daar heb je geen erg in, tot het bloed ineens tussen je tenen uitloopt. Maar geen paniek, ons Dreeke had zen
zwitsersmes bij zich, wij die beesten ervanaf geschraapt, dan bloed het nog even maar dan heb je er geen last meer van. Zo'n regenwoud is net fietsen. Als je begint is alles nog kurkdroog wat je
aanhebt en als je klaar bent, ben je zijknat. Zonder dat er ook maar een regendruppel naar beneden is gevallen. 12-02-2012 85 km. naar Phang Nga We moesten weer terug fietsen, dus dat betekende dat
we weer die berg op moesten klauteren, maar dan aan de andere kant. Nou mooi niet dus. Dus we hebben ons lekker met zun tweeën met de auto naar de top laten brengen en meteen maar iets verder. Bleef
er toch nog 60 km. over om te fietsen. En ut was een zware tocht. Je klauterde de berg op en eer je uitgedreven was van de afdaling, kwam daar de volgende klim weer aan. En dat ging maar door en door
!!!!!!! Ik was helemaal kapot toen op het eindpunt. Maaaaaarrrr ze hadden een zwembad, dus het leed zou zo geleden zijn. Toen ik weer een beetje was bekomen, omkleden en hup naar het zwembad en de
ligbedden. Nou, het terras zag er niet uit, waren geen ligbedden, zelfs geen stoel en de omwas stond in kratten te drogen bij het zwembad. We zouden hier 2 nachten blijven en ook al betaald. Het zou
een mooie plek zijn, waar je een boottocht kon maken in de baai en de mangrovebossen. Het zou inderdaad een hele mooie plek kunnen zijn, maar het hotel was gewoon BUT. Ik op hoge poten naar de
receptie en mun geld voor een nacht teruggeëist. Ging niet zonder slag of stoot maar heb het terug gekregen. Toen we klaar waren met fietsen had ik al tegen ons Dreeke gezegd dat ik morgen niet meer
wilde fietsen. Vond ie niet zo leuk, maar snapte het wel. Ik zou dus met de bus naar Phuket gaan en ons Dreeke fietsend. 13-02-2012 70 km. naar Phuket Maar na een nachtje lekker slapen ben je de
vorige dag al weer vergeten. Dus toch gezellig met zun tweeën de laatste etappe naar Phuket gefietst. Had dit toch zeker weer niet willen missen en het fietsen ging perfect. We zitten nu in een klein
gezellig resortje met zwembad en op loopafstand van zee. Gaan morgen op het brommertje naar Phuket stad. Veel over gehoord, nog nooit gezien. Voor de verdere rest gaan we nog even lekker nagenieten
van onze mooie vakantie inThailand en landen dan weer zaterdagmorgen om 06.30 uur weer op Schiphol. Iedereen bedankt voor de reacties op ons reisverslag, het is en blijft toch altijd gezellig om iets
van het thuisfront te horen. En helaas, toen kwam er een grote olifant en blies onze fietsvakantie UIT !!!!!!!!!
06-02-2012 80 km. naar Khura Buri We hebben er ondertussen al heel wat kilometers opzitten op onze fietskes, voor iedere 10 km. die we fietsen zijn we een uur onderweg, hier zit dan rusten, kijken,
eten, overnachting zoeken, wachten voor het stoplicht en soms, schrijven van het reisverslag in. Dus wij vanmorgen weer met frisse moed op pad. Maar het was om 8.30 uur al aardig heet. Dus we
begonnen al over een bus na te denken, want 80 km. in deze hitte op een rustige weg waar je dus bijna niets tegenkomt om te eten of drinken is wel heavy. Dus gestopt bij een politiepost en daar naar
de bus geïnformeerd, zou om 10.30 komen, nou dan wachten we wel even. Kregen koffie, was free zijt tie. Zo zie je maar, de politie hier is echt je beste vriend. Wilde natuurlijk ook weer met ons op
de foto om het thuis te laten zien. Die gekke hollanders op de fiets. Maar toen de bus kwam konden onze fietsen niet mee. Next bus, next bus, jaja dat weten we nog van de trein. O, vergat ik bijna
nog het pikantste te vertellen. Ons Dreeke had zijn fietsbroek aan en toen zij die agent dat hij ook het zelfde had. Dus broek los en inderdaad hij had een zwarte onderbroek met pijpjes aan. Toen
deed ie zen overhemd los en daar zat een zwart hemd met mouwtjes onder. Toen wist ik dus ook waarom die politieagenten zo strak in het vel zaten, ze dragen corrigerend ondergoed, ja zo kunnen wij het
ook !!!!!!!! Toen hebben we maar geregeld dat we weggebracht werden met een auto. Of de vrouw van de chauffeur ook mee mocht rijden, geen probleem, ze wilde naar de markt in Khura Buri. Ze sprak
perfect Engels en in de loop van het gesprek vroeg ze of wij het eiland Ko Surin kende, nee nooit van gehoord. Nou daar moesten we echt naar toe, it was beautyfull. Het plan was om naar een resort te
gaan in Khura Buri, maar helaas, plan gewijzigd, we gaan weer lekker naar een eiland. Dus morgenvroeg om 9 uur met de speedboot naar Ko Surin. Kun je ook lekker snorkelen, dus ik vertel dat ons
Dreeke, vindt ie onzin, kunde net zò goed bij jullie Trees en Harrie mèè oewe kop in ut aquarium gòan hangen. Maar ik praat um nog wel om, peanuts voor mij op zo'n eiland. Maar ik ga zeker snorkelen,
is kei gaaf. 07 en 08 februari 2012 op het eiland Ko Surin, National Park. Om 9.00 uur dus met de speedboot vertrokken. Bij aankomst werd er gezegd dat als het donker wordt je niks buiten moet laten
staan en alle deuren en ramen dichthouden omdat ander de apen alles wegpikken. Ons hutje staat tegen de berg aan en hangen eigenlijk tussen de bomen en van 18.00 tot 22.30 heb je stroom en dus ook
licht. 's-middags zijn met met de long tail boot, soort smalle lange roeiboot, maar dan met een motortje naar de andere kant van het eiland gegaan waar een heel mooi strand zou zijn. Al bij al viel
alles een beetje tegen en was Ko Payam stukken mooier. Later in de middag zijn we te voet teruggegaan, omdat het water dan te laag staat om terug te varen. Kwamen we daar toch een joekel van een
varaan tegen,hij was zeker anderhalve meter, getver !!!!!!!!!! Maar ik heb het voor elkaar gekregen ons Dreeke gaat met mij morgenvroeg om 9.00 uur snorkelen. Maar wel bijna met fatale afloop. We
zouden op 2 plaatsen gaan snorkelen. Bij de eerste stop lag ik al in het water toen HET gebeurde, heb er dus gelukkig niets van meegekregen. Maar ons Dreeke was bijna verdronken !!!!!!!! Hij sprong
het water in en moest toen zijn snorkel nog opzetten,kreeg toen al water binnen. Wilde gaan snorkelen maar kreeg toen nog meer water binnen. Boot weg, was een stukje verder gevaren en zag het toen al
helemaal niet meer zitten. Probeerde dus naar de rotsblokken te zwemmen, maar dat was verder dan ie dacht. Toen ie er eindelijk was heeft ie zich vastgeklampt aan de rots. Maar die rots had
behoorlijk scherpe puntjes, dus bloedende benen en voeten. Die mannen van de boot dachten meteen dat redt ie niet. Zijn er naar toegevaren en een man is in het water gesprongen met zo'n reddingsboei
en die heeft ons Dreeke gered. Is met ons Dreeke die zich vastklampte aan de reddingsboei terug gezwommen naar de boot. Hij wil nooit meer snorkelen alleen als het water tot aan zun knieën komt. Ik
heb echt niks verzonnen of spannender gemaakt. Heb het uit de eerste hand. Maar ik vond het snorkelen echt ontzettend leuk. Helaas is 2 jaar geleden heel het koraal doodgegaan omdat het water van de
zee te warm was en de regen pas heel laat in het jaar is gekomen. Zo vertelde ze ons. Er zit hier ook een soort krekel die het geluid maken van een fluitende fluitketel en die te pas en te onpas
langskomen. Van de apen hebben we vannacht niks gemerkt omdat we al om 21.00 uur in coma lagen en 6.30 uur pas weer wakker werden, maar we missen geen spullen. Misschien heeft er wel een hele kolonie
op ons balkonnetje gezeten, maar ja, dat weten we helaas niet. Vanmiddag gaan we om 14.00 uur weer terug naar Khura Buri en gaan morgen weer fietsen. We moeten nog 4 etappes en dan zijn we in Phuket,
blijven daar dan 3 nachten en dan helaas .......................... !!!!!!!!!!!!!! 09-02-2012 55 km., peanuts voor ons, naar Takua Pa. Na een nacht met een paar water nachtmerries van ons Dreeke,
zijn we de nacht verder probleemloos doorgekomen. We wilde weer op de trappers, waren om 6.30 al uit bed en na een heerlijk ontbijt bij de 7 elven ??????? zaten we al om 7.30 weer op de fiets. Het
was weer een prachtige dag met een prachtige tocht. Deze tocht vanaf Bang Kok is stukken mooier dan onze eerste tocht. Veel meer groen en dus ook meer schaduw. Na heel wat kilometers op mun kuntje,
doet ie toch noch iedere dag zeer, snap er niks van. Zou toch onderhand getrainde hammen moeten hebben. We kruipen wel eens met 3 km. p.u. de berg op, maar gaan er ook wel eens met 50 km. p.u. vanaf.
Gaan dan nog wat platter op onze fietsen liggen en gaan dan nog harder. Waren rond 12.30 uur al in Takua Pa. Hebben onderweg ook nog naar een vogelwedstrijd gekeken, snapte er natuurlijk niks van.
Het zijn vogeltjes met een kuif op hun kopje en zitten in ontzettend mooie kooitjes, als het te warm wordt, worden ze beneveld met de plantenspray. Het zijn alleen maar mannen, niet die vogeltjes
maar de man-mens, snap ie, die hier aan meedoen. Ze hangen dan al die kooitjes aan een soort waslijn, dan fluit iemand af en dan beginnen die mannen tegen hun vogeltjes te roepen. Dan fluit de
scheidsrechter weer af en zet dan bij het vogeltje dat het mooist heeft gezongen, denken wij, een streepje. En dat gaat zo nog wel even door. Allemaal op een doordeweekse dag, hoeven die mannen niet
te werken ?????? Maar terug naar het echte verhaal, hadden wat rondgefietst in Takua Pa en wat gedronken, gelukkig nog geen bier en dachten, dit is het ook niet echt. Zullen we maar aan de tweede
etappe beginnen. Daar waren we het alletwee mee eens, was maar 45 km., maar wel een heavy tocht. Hadden al 2 dagen niet gefietst, dus energie te over, dachten we. Was een beetje dom !!!!!! Dus hup
vol goeie moed ertegenaan. Na een paar klimmetjes kreeg ik het toch wel moeilijk en het werd maar heter en heter. We hadden er al 30 km. opzitten en toen kwam er een zware klim van 10 km., en als er
staat zwaar, dan is het ook echt zwaar. Zeg tegen ons Dreeke, dè trek ik nie meer. Dieje berg kan munne .........op. Dus ik gestop en gewoon gaan vragen in mun beste Thaais of ze me naar de top wilde
brengen. En ja ik had beet. Fiets en ik achter in de laadbak en gassen maar. Ik moet zeggen dat Thailand vanuit zo'n laadbak er ook erg aangenaam uitziet. Zag ook weer olifanten onderweg en ze zijn
toch zo grappig als ze lopen, je hoort dan telkens plof,plof, ti's net of ze sloffen aan hebben. Onvoorstelbaar hoe tam ze die beesten krijgen. Als ze de weg over willen steken en er komt verkeer
aan, zegt die bereider ho en dan stopt die olifant meteen en als het verkeer dan voorbij is zegt ie juu en steekt die olifant over. Heb zelfs een olifant naast een brommertje zien lopen, sjok, sjok.
Maar toen ik dus in die laadbak zat was ons Dreeke naar boven aan het ploeteren, is een prestige kwestie voor mannen denk ik. Maar hij kreeg het ook voor zen kiezen, was al een paar keer afgestapt om
af te koelen en bij te komen. Is toen onder het fietsen met zen handen gaan zwaaien in de hoop dat er een auto zou stoppen. In de laatste km. had ie geluk en stopte er een auto die hem naar de top
bracht. Hij was kapot, zei dat ie ook geen lijf heeft om zon klim te doen en dan ook nog eens met 25 kg. bagage achterop. Maar halleluja we waren alletwee op de top. Had er een uur en vijftien
minuten over gedaan en ik vijftien minuten. Vanaf de top was het alleen maar naar beneden en dan natuurlijk weer als een speer. Zitten nu bij het Nationaal Park Khao Sok, een van de mooiste parken
van Thailand en slapen in Art's Riverview Jungle Lodge. Het is een plaatje en dan is zo'n zware tocht na een lekker koud pilse toch weer snel vergeten. Ook hier geldt weer als je weggaat ramen en
deuren dicht, al wat buiten staat naar binnen anders gaan de apen ermee vandoor. We hebben de fietsen ook maar binnen gezet, het is namelijk groot genoeg. We zagen het al voor ons die apen die
's-morgens op onze fietsen door het park crosten. We liggen in zo'n loei van een ouderwets bed, met heerlijke witte lakens en zo'n romantische klamboe erboven en niet te vergeten de jungle geluiden.
We houden het hier wel weer even uit denk ik. Maar het wordt nu toch wel eng dichtbij het einde. Hebben nog 2 routes te fietsen en hebben 3 nachten gereserveerd in Phuket. Zo'n 7 weken van huis lijkt
echt heel lang maar is toch veel korter dan je denkt. Je leeft zo lekker, hoeft nergens aan te denken en tijd tekort en opschieten is er niet bij. Al hoewel er toch wel dagen bij zaten dat het
fietsen echt geen pretje was. Maar gelukkig maakt zo'n lekker koud pilsje heel veel goed. We hebben net heerlijk geontbijt, ons Dreeke natuurlijk fried rijst met kiep en ik een heerlijk bak joghurt
met meloen, banaan, ananas, krentjes en müsli. Dit ging natuurlijk vergezeld met een heerlijk versgeperst glaasje orange jus, mee un rietje. Dit is tot heden de mooiste plek die we hebben gezien en
we hebben nog niet eens alles gezien hier. Morgen gaan we naar het Nationaal Park. Je moet het echt even op internet nakijken. Wij denken dat Ons Noor en San hier ook zijn geweest. Wat zullen ze
jaloers, in de goede zin natuurlijk, op ons zijn. Ga nu de climax van mun leesboek nog even onderhanden nemen en dan weer lekker op naar het volgende boek. Het enigste wat ik hier echt niet kan
missen zijn ons Dreeke en munne e-reader !!!!!!!!!!!!!
18-01-2012 2e etappe naar Chainat Vandaag veel verkeerd gereden, maar het was niet allemaal onze schuld. De ene Thai zegt links en andere weer rechts, ja, dat gaat dus fout. Maar ondanks de teveel
gereden kilometers un heel gezellige dag. Komen in Wat Sing en onze maagjes lussen dan wel weer iets. Staat daar een vrouwtje met een kraampje met o.a. vers fruit, aha denk ik, lekker met yoghurt.
Dus zo gezegd zo gedaan, maar ze had geen yoghurt, geen probleem zei ze ik haal het wel even bij de supermarkt en toen heeft ze me toch een lekkere shake voor ons gemaakt. De mensen maken hier
nergens een probleem van en doen alles voor je, heerlijk toch. 's-avonds nog wat getoelezjoerd maar het was nog zo warm dat we ons weer lekker met de tuctuc snel hebben laten terugbrengen naar onze
kamer met airco. 19-01-2012 62 km. naar Sing Buri Het was vandaag een helletocht, echt bloedjeheet en zweten als unne otter !!!!!!! We zijn wel over de Chao Praya dam gefietst, dit was de allereerste
dam in Thailand. Op deze route hebben de mensen echt veel wateroverlast gehad. Je kon aan de huizen nog precies zien hoe hoog het water had gestaan. De meesten huizen langs de rivier staan op palen,
maar ook die hebben het niet droog gehouden. Het is niet te begrijpen dat ze het leven weer zo snel oppakken en gewoon verder gaan. Maar ja, het heet niet voor niks het land van de glimlach.
Maaaaarrrrrrr, we hebben het weer gehaald en dan smaakt zo'n Chang biertje toch wel extra lekker. We zitten in een bloedmooi Hotel en blijven dan ook maar een dagje langer omdat we morgen naar Lop
Buri gaan, de apenstad, moet je maar eens even kijken op YouTube. Maar daar hoor je wel weer van. Gaan er met de bus naartoe, dus het wordt weer een verassings dag. Jullie weten hopelijk toch wel dat
als jullie lekker slapen wij zitten te bikkelen op de fiets. Meestal vertrekken we om 09.00 uur, dan is het bij jullie 03.00 uur, probeer dan eens een keer aan ons te denken. We hebben een logè in
ons appartement en die denkt dat ze meer vakantie heeft dan wij, dat denkt ze want ze is helemaal in haar nopjes. Ze voelt zich dan ook helemaal thuis, boffen wij even. Fietsen kost met deze
temperaturen inderdaad best wat energie, maar zien onderweg heeeeeeelllll veeeeellll en komen in de gekste situaties. We stappen dan ook iedere morgen weer met veel zin op de fiets en wachten maar af
wat deze dag weer voor ons in petto heeft. De Thaaien kunnen er met hun pet niet bij en hun monden staan dan ook helemaal open dat wij deze afstanden fietsen, denken dan ook dat wij niet goed snik
zijn. Ze hebben wel enorme bewondering voor ons. Ze komen ook wel eens langs ons rijden en beginnen dan met ons te praten, maar ja, we verstaan ze niet, proberen dan toch uit te leggen waar we naar
toe fietsen en beginnen dan te lachen, steken hun duim op en rijden met een open mond verder. Ons Dreeke zag vandaag zo zwart, veel zweet en stof, dat het wel leek of ie een buikschuiver had gemaakt
van 62 km. Maar een lekker ligbadje en wat zeep en hij blinkt weer als unne jonge vent. We hebben vanavond heerlijk ge-eten en zelfs een ijstoetje na, mmmmm. Na het eten zijn we op zoek gegaan naar
het busstation en gevonden natuurlijk. Maar het busstation was gesloten dus vroegen we aan een politieagent of hij de vertrektijden wist, ja wist ie ook nog. Toen vroeg hij waar we sliepen, wij
uitgelegd en dat we lopend waren. Dat is toch toch wel heel ver zijt tie. Stap maar in dan breng ik jullie, toen stonden onze monden helemaal open. Komen we daar aanrijden bij dat chique hotel
stonden de receptioniste's buiten, vonden het wel ontzettend komisch 2 gasten die uit een politieauto stapten. Maar toen we zeiden dat het een gratis politie tuctuc was, kwamen ze helemaal niet meer
bij. Zo zie je maar weer, de politie is onze beste vriend. 20-01-2012 Vandaag met de bus naar Lop Buri, de apen stad. Het was wel leuk om te zien, maar niet dat je nou zegt tjongejongen. Het is wel
apart om te zien, die apen slingerend aan de elektriciteitskabels en langs de huizen en winkels. De winkeleigenaars staan dan ook met stokken en nepgeweren die ratelen voor hun winkel om ze buiten te
houden. Verder niets spectaculair gedaan of gebeurd. 21-01-2012 94 km. naar Ayutthaya Daar het momenteel zo heet is, het is namelijk 36 graden, vandaag om 07.00 uur vertrokken. Zouden vandaag 50 km.
fietsen en dan in Ang Tong overnachten. Waren daar rond 11.30, maar het was maar een gehuchtje. Om daar nou te blijven zagen we niet zo zitten. Dus geïnformeerd naar het busstation om verder te gaan
met de bus naar Ayutthaya. Ze legden ons uit hoe we er moesten komen maar zei toen rijd maar achter mij aan dan wijs ik jullie de weg. Tis toch te leuk, of nie dan. Maar helaas de bus was al weg en
er kwam vandaag geen bus meer. Maar toen........, kwamen een paar mannen op ons af en vroegen waar wij naar toe moesten. Nou binnen de korste keren zaten we in een busje op weg naar Ayutthaya.
22-01-2012 We nemen vandaag een snipperdag. Vandaag lekker rondgefietst en zijn ook nog naar een olifantenopvang gegaan die wordt gerund door vrijwilligers. Maar daar was het helemaal een ramp met
die wateroverlast, het water heeft zeker 3 meter hoog gestaan dus moesten alle olifanten geëvacueerd worden. Begin er maar aan met 90 olifanten. Na de wateroverlast zijn er wel mooi 3 babyolifantjes
geboren. Ze waren ze ontzettend leuk, maar het waren wel deugnieten, ze probeerde je weg te duwen en eentje ging er zelfs met het stuurtasje van ons Dreeke ervandoor. 23-01-2012 Vandaag worden we
opgehaald en naar Bangkok gebracht. Eerst moesten we wel even langs de agent van de reisorganisatie i.v.m. ons visum. Naar heel wat zoeken, via internet en telefoontjes waren ze eruit. We moesten
naar de immigratie en daar kon het verlengd worden met 30 dagen. De man die ons naar Bangkok had gebracht had het niet zo druk vandaag en zou ons wel brengen. Nou dat was maar goed ook, want dat
hadden we nooit gevonden. Het was een loei van een gebouw met winkels en weet ik al wat niet meer en natuurlijk de immigratie. O ja, we moesten eerst een pasfoto laten maken, dus zoeken in dat
gigantische gebouw. Op naar de immigratie, nou wij waren niet de enigste. Na 2 uur hadden we onze verlenging, maar helaas, maximaal 7 dagen verlenging. Maar wij niet getreurd, we komen zo goed als
langs de grens van Myamar, voorheen Birma en gaan daar dan even over de grens. Dan krijgen we 14 dagen verlenging. Zo is dus ook weer opgelost. Dus de man ons verder gebracht naar het hotel en het is
een plaatje. We blijven 3 dagen in Bangkok. De man die ons naar Bangkok had gebracht, vertelde ons dat het vandaag Chinees nieuwjaar was en feest dus in CHINATOWN met veel vuurwerk. Nou dat wilde we
niet missen. Maar helaas geen feest, geen vuurwerk, wel ontzettend druk. Maar wie er wel kwam????? De dochter van koning Boemibol, dus prinses Boemibol . Wisten wij veel. Maar overal zaten mensen op
de stoep en wij zijn daar en ook maar bij gaan zitten. We hebben zeker een uur gewacht, wij dachten dat er wel een optocht van draken e.d. zou komen. Het stikte er van de politie en op een gegeven
moment moest alles wat aan benen over het trottoir stak ingetrokken worden tot op de stoep, ze hoefde dit ook maar een keer te zeggen en iedereen deed het. Maar voor ons westerlingen is dat niet zo
makkelijk zitten, dus ik strekte mijn benen op de stoep, foute boel, moest persè in kleermakerszit, ik dacht ja bekijk het even en bleef gewoon zitten. Nou dat vond hij niet leuk, zei het nog een
keer tegen mij dat ik goed moest gaan zitten en heb toen gezegd dat mijn knieën ill waren. Hij was er niet gelukkig mee. En eindelijk kwam daar de prinses en ze was ook nog eens heel dik, vetklep.
Maar wat een vertoon, er liep zeker 50 man rond de auto van die dikke prinses. De Thaien hebben een ontzettend ontzag voor het koningshuis tot het banale af. We waren heen en teruggegaan met de
tuctuc, nou dan speel je echt met je leven hier in Bangkok, zaten dan ook geregeld met samengeknepen tenen in onze Jezus Nikes. Maar we hebben het overleefd. 24-01-2011 Vandaag is het dagje Bangkok
Hebben o.a. een leuke boottocht gemaakt, nou dan zie je ook meteen de andere kant van Bangkok, veel armoede. Nog wat geslenterd door de stad en toen naar het hotel voor ons middagdutje. Vanavond gaan
we down town, wat het ook mag wezen, maar wij houden wel van een verassing. Dow Townshend ging niet door, 45 min. rijden met de taxi, des te lang. Zijn toen maar lekker gaan eten aan de rivier.
25-01-2012 Vandaag zijn we met de taxi boot en de sky train her en der geweest in Bangkok. 's-avonds hebben we een heel leuk knus straatje gevonden vol met kroegen en eettentjes. Was ontzettend
gezellig. Waren natuurlijk ook veel backpackers, maar je ziet ze toch steeds meer lopen met een koffer op wieltjes dan die enorme loei van een rugzak. Bangkok vonden we leuk, maar meer ook niet. De
afstanden zijn behoorlijk van het een naar het ander en is echt niet te doen met dat drukke verkeer. 26-01-2012 45 km. fietsen naar Cha-Am. Vandaag beginnen we aan onze 2e fietstocht langs de kust en
op naar Phuket. Na 3 daagjes niet fietsen, hebben we er weer vreselijk zin in. Zijn vanmorgen om 7.00 uur opgehaald en 135 km. verder in Phetburi afgezet. Het is namelijk niet te doen om Bangkok uit
te fietsen. Waren om 12.30 uur op de plaats van bestemming, dus heerlijk aan zee en een zwembad bij het hotel. Is echt ontzettend lekker naar zo'n fietstocht. Het is iets minder heet, 32 graden en
wind op kop, dus nog steeds bikkelen. Liggen vanavond weer op tijd in bed, want morgen is het weer vroeg dag. We vertrekken om 07.00 uur, willen vandaag 2 tochten doen. We denken dat we tijd te kort
komen. Maar niet getreurd er is nog altijd het openbaar vervoer. O ja, in Cha-Am hadden ze volgens ons de gehele Engelse KBO (katholieke bond voor ouderen) als gast. Nou, daar hoeven wij voorlopig
geen lid van te worden, want daar zijn we nog lang niet aan toe !!!!!! 27-01-2012 fietstocht naar Hua Hin en daar achteraan nog naar Hat Phu Noi samen 80 km. Het was een ontzettend fijne dag, weinig
zon, dus heerlijk om te fietsen. Om 7.30 uur vertrokken en om 09.30 hadden we de eerste fietstocht er al opzitten. Een lekkere fruit yoghurt shake met een bananen pannenkoek en we konden er weer
tegenaan. Om 14.00 uur waren we weer op de plaats van bestemming en om 14.30 lagen we lekker met zun tweeën in het zwembad, goddelijk, wat kan een mens genieten. Een ontzettend mooie bungalow op een
ressort aan zee met een zwembad met glijbaan erbij. We hadden er zo graag afgegaan, maar dan kwam je in ondiep water terecht en waren bang dat we op onze kontjes terecht kamen en dat kunnen we niet
gebruiken met de kilometers die we nog moeten trappen. De vakantieromantiek viert ook weer hoogtijden en hebben het dus vreselijk naar ons zin. Die zeven weken vakantie bevalt ons uitstekend en
willen voorlopig dan ook nog niet aan thuis denken. Wel doen we ons uiterste best dat ons Guusje nog wel weet wie wij zijn en sturen dan grappige foto's door en dan zegt ze Opa - Oma. Ons Noor doet
er dan nog een schepje bovenop, want ons Guusje gaat in Aailand werken, zegt ze. En onze Loekie en onze Harrie weten nog niet eens dat we weg zijn. 28-01-2012 80 km. naar Prachuap Khiri Khan We
zitten nu toch al angstig dicht bij februari maar hebben gelukkig nog 3 weken. Of het moet goed fout gaan met ons visum, dan ZITTEN we misschien nog wel langer hier. Vandaag gelukkig weer niet te
veel zon en gelukkig maar want het is vandaag een hele tocht. Zijn ook nog apen tegengekomen langs de weg, maar als je hier al een tijdje rondfietst, kijk je daar ook niet echt meer van op. Op het
einde van de tocht kwamen we ook nog langs een apenrots, natuurlijk wel even gestopt voor foto's en werden meteen bestolen door die apen. Alle twee onze drinkflessen hadden ze gejat, die apen
!!!!!!!!!! 29-01-2012. 90 km. naar Bang Saphan en 95 km. naar Thung Laen Beach Vandaag doen we deze 2 tochten met de trein. Mun spieren zijn aan het protesteren en verdienen wat rust. Ons Dreeke in
nog helemaal intact. De trein vertrok een uur te laat, maar ach, tijd genoeg. Kaartjes gekocht bij een alleraardigste man ,die ook nog even belde met " 't vervoer" of de fietsen meekonden en hij zei
dat het helemaal geen probleem was en wij onze fietsen zorgeloos op het perron hebben gezet. De kaartjesverkoper heeft nog met een pot lijm en een kwastje een kaartje op onze fiets geplakt. Niks kon
er verkeerd meer gaan!!! Na anderhalf uur wachten kwam de trein ( er belde iemand aan een grote koperen klok en iedereen kwam in beweging) Met iemand van het spoor hebben wij onze fietsen helemaal
achteraan op het perron gezet, hij zou ervoor zorgen dat ze meegingen, wij moesten ergens in het midden in een wagon gaan zitten. Na vier uur in de trein gezeten te hebben en bijna doof werden van de
diverse verkoopsters die met van alles wat maar te eten was constant van voren naar achteren liepen en hun waren luidkeels aanprezen kwamen we op bestemming aan. Wij helemaal naar achteren gelopen om
onze fietsen te halen !!!!!!!!! Maar helaas geen fiets te bekennen. Na navraag bleken ze een trein ( nekt tlain , nekt tlain ) later te zitten want de goederenwagon bleek vol te zijn en er dus geen
twee fietsen meer bij konden. In Thailand rijden niet zo veel treinen , de volgende trein komt vier uur later als hij geen vertraging heeft . We werden opgevangen door iemand met een eigen
horeca/informatie centrum/reisbureau/eetcafe/ en wat eigenlijk niet. Hij regelde voor ons ook het resort wat wij voor ogen hadden en ook vervoer naar zijn zaak en weer naar het station . Na vijf uur
wachten, sudoku-en ,eten ,drinken en lezen werden we weer naar de nekt tlain gebracht die inmiddels al anderhalf uur vertraging had . Maar helaas geen bike-s. Naar diversen keren op en neer gestuurd
te zijn tussen info en cargo en diverse sollie's bleken de bike-s weer in de nekt tlain te zitten . Ik had daar geen vertrouwen in en hebben afgesproken dat we de volgende dag ,het was inmiddels al
11 uur , terug zouden komen. Met een toek-toek die ook al geregeld was zijn we naar onze slaapplaats gegaan , ze wisten dat we kwamen want er stond al iemand op ons te wachten. We mochten de volgende
dag inchecken. We wilden nog een whisky drinken op de goede afloop maar de bar was al gesloten en de minibar had alleen cola en sinas. Weer pech!!!!!!!! Het allerliefste meisje van de hotelbali heeft
de volgende morgen met "cargo" gebeld of de fietsen er waren voor we naar het station zouden gaan en zonder dat wij het wisten heeft ze ook nog geregeld dat ze bij ons afgeleverd werden . Het station
was vijftien km van het hotel af en wij moesten dit wel nog betalen ( schrik niet. Totaal 40 Bath . Omgerekend één euro) Weer geprobeerd een whisky te drinken , maar helaas uitverkocht . Maar we
hadden onze fietsen weer , eind goed al goed!!!!!!!!!!!!!!! Voor alle duidelijkheid sollie is sorry en nekt tlain is Thais voor volgende trein. Het was wel een stoptrein, hij stopte ook op plaatsen
waar geen station was, dus voor de dorpsbewoners aldaar. Gewoon uitstappen op de rails. Uitkijken hoeven ze niet, want er is maar een spoor. Voor de trein uit de tegenovergestelde richting moest dus
onze trein ruim van te voren even op een zijspoor gaan staan en als die dan voorbij was mochten wij weer. We hebben geen Westerling gezien in deze trein. Alle deuren en ramen stonden open, konden ook
niet dicht, denk ik. Wel waren er een soort rolluikjes, die je naar beneden kon doen voor de hitte, als je dat tenminste lukte. Babietjes die een kik gaven kregen meteen de borst. Voedingsbeha's en
doorlekcompressen heb ik ze niet zien gebruiken. Het van de ene naar de andere wagon lopen onder het rijden,dus over de koppeling, liet je wel uit je hoofd. Dit deed je met gevaar voor eigen leven,
dus gewoon lekker blijven zitten. Was trouwens toch genoeg te zien. Al het afval werd door de reizigers gewoon door het raam naar buiten getoelesjoerd. 30 en 31 januari waren we in het Cabana resort
aan zee. Maar ja, wat heb je eraan als het de hele dag giet. Een dag regen is nog wel leuk, maar 2 dagen is echt niet meer leuk. Toch maar even gaan zwemmen en dat is niet echt onaardig in de regen.
Maandag 30 januari ons Chrisje gebeld en natuurlijk gezongen voor ons jarige jop Van ons Noortje nog een foto gehad van onze Guusje in de sneeuw. Morgen gaan we weer fietsen, ti's mooi geweest, na
drie dagen niks doen zijn we wel weer toe aan een beetje actie !!!!!!!!!
13-01-2012 85 km. van Old Sukhothai naar Kamphaeng Phet Na weer een lekker nachtje slapen in ons mooie bungalowtje met zacht bed lekker geontbeten zaten weer om 08.45 op de fiets. Rond halfvijf
aangekomen op de plaats van bestemming, een beetje laat wel, maar onderweg nogal wat gebept met de Thaien. Weer met handen en voeten natuurlijk. Sliepen in een hotel waar we ook konden eten. Nou daar
gingen weer, tis en blijft toch een verassing wat je te eten krijgt als niemand je verstaat. Maar als je honger hebt eet je iedere verassing. Het was eigenlijk een heel gewone dag, hebben niks
speciaals mee gemaakt. 14-01-2012 72 km. naar Khanu Woralaksaburi Ook vandaag weer op tijd vertrokken, want het is heet op de fiets en dan bedoel ik echt heet !!!!! Bij onze eerste stop en dat is dan
geen terrasje, maar een soort overkapping waar ze wat levensmiddelen en drinken verkopen. De man van het winkeltje proberen uit te leggen hoe hij ons met zun tweeën op de foto moest krijgen, duurt
even, maar het is wel weer mooi gelukt. In eerste instantie had ie het fototoestel verkeerd vast en maakte van zijn eigen een foto met blits, zag dus even niets meer. Zagen gisteren en vandaag ook
veel afgeladen vrachtauto's met weten wij veel met wat beladen. Maar we zijn eruit, het is rietsuiker en kwamen dan dus ook langs een suikerfabriek. Onderweg zagen we ook nog zo'n bomvol afgeladen
vrachtauto op zijn kantje liggen. Maar wat pas echt erg is, hoe ze het van het land halen. Vrouwen staan daar met kapmessen in de gloeiende zon die rietsuiker van wel 3 meter hoog te kappen. Maar
ondanks dit vreselijke werk hebben ze toch lol onder elkaar en blijven naar ons roepen. We hebben weer een dottig bungalowtje aan de Ping Rivier. Hebben net lekker in onze buitendouche gebadderd en
zit nu dit verhaal te schrijven op onze veranda. We zitten er niet alleen want tegen het dak zitten tig gekko's, maar gelukkig blijven ze zitten waar ze zitten en vallen ze niet naar beneden, als dat
wel zo was, zat ik nu niet buiten. Maaaaaarrrr ze zitten ook binnen tegen het plafond. We hebben nu ook de eerste regen, maar zitten lekker droog op onze veranda met een lekker koud Chang biertje.
Teut wordt je niet, want je drinkt hier je bier met ijsklontjes, het is even wennen, maar dan is het toch echt wel lekker. 15-01-2012 65 km. naar Nakhon Sawan Vandaag gaan we met de bus, daar het
zondag is en veel stalletjes langs de weg gesloten zijn. Na een lekker ontbijt hup op de fiets naar het dorp waar de bus zou vertrekken. Dit hadden we weer op de bekende manier gevraagd,
handen/voeten, en zo werd het ook weer uitgelegd. In het dorp her en der wat gevraagd, maar niemand wist iets af van een bus !!!!!!!!!! Er kwam een man op ons af en zei dat hij ons wel weg wilde
brengen. Zo gezegd zo gedaan. Onderweg moest er getankt worden, of wij alvast een voorschotje wilde betalen. Aangekomen in Nakhon Sawan moesten we op zoek naar Orchid Home, daar wilde we slapen.
Niemand wist waar het was. Wij bij een internet café het telefoonnummer opgezocht en de man laten bellen. Toen bleek dat het nog eens 45 km. verder was en daar moesten we dan weer 1500 Bath voor
betalen, nou mooi niet. Bagage en fietsen uitgeladen, komt daar ineens die vrouw van Orchid Home aanrijden. Wij konden met haar meerijden, zij was toevallig in de stad. Hup alles weer in de laadbak.
Orchid Home is echt een mooi plekje maar je zit in de middel of nowhere De volgende dag terug gefietst naar Nakhon Sawan, 60 km. en het hotel genomen wat AWOL ons had geadviseerd. Volgens ons is het
ooit een gevangenis geweest, maar de cellen zijn ruim, hebben twee grote bedden en een douche en w.c. 's-avonds gaan eten in een in een restaurant op de Chao Phraya rivier, de levensader van
Thailand, die richting Bangkok en de zee gaat, waar wij toevallig ook naar toe moeten. Het bovenstaande verhaal is maar een korte versie van deze dag, je kunt het zo gek niet bedenken wat je allemaal
meemaakt eer je op de plaats van bestemming bent, het kost wat energie en soms een beetje boze Andre, maar ook veel lachen door de situaties waarin je verzeilt raakt. Oh, ik wil nog iets vertellen.
Die vrouwen die de rietsuiker kappen, verdienen 150 Bath per dag, dat is omgerekend € 3,75 per dag. Dus je kunt wel zeggen dat de man die zo lief was om ons weg te brengen en hiervoor 1500 Bath kreeg
een goeie week heeft. Maar het is hem zeker gegund 17-01-2012 80 km. naar Chainat 's-morgens bij de bakker koffie gedronken met wat verpakt Thais brood erbij en toen weer op de pedalen. Vandaag ging
het niet zo goed met mijn rug en mijn pufffffff was op. Mijn is Marjan. Zijn dus halverwege op 50 km. gestopt en hebben een lekker hotelletje genomen. Er is ook nog een restaurant bij, hieperdepiep.
Je kunt hier in Thailand echt overal eten krijgen in stalletjes langs de weg, maar dat is niet echt mijn eten. Als je het mee wilt nemen doen ze het in plastic boterhamzakjes, dus warm, nou nee, dank
je beleefd. Maar kom je in een grotere stad, dan zien de stalletjes er ook weer een stuk beter uit en kun je gewoon langs de straat eten. Maar het grootste gedeelte zitten we toch in de middel of
nowhere Maar het fruit smaakt opperbest en zo'n lekkere pannenkoek met gebakken banaan smaakt overheerlijk. Als je bij een stalletje komt waar ze geen flesjes drinken hebben, doen ze het drinken in
een plastic zakje met een rietje en ijscrunch natuurlijk. We zijn nu twee weken onderweg en denken dat we zaterdag in Bangkok aankomen waar we dan een paar daagjes blijven. Hier beginnen we dan aan
onze 2e route naar Phuket. Het is zowiezo een stuk heter dan vorig jaar. Vorig jaar hebben de airco niet nodig gehad en dit jaar kunnen we niet zonder. Gisteren waren we in het centrum van Nakhon
Sawan en stonden we met de fiets pal in de zon voor de stoplichten en dat duurt wel even, want het is er stervens druk, dan wordt je echt onpasselijk van de hitte. In een drukkere stad hangt dan ook
een flinke smog en heel wat mensen dragen dan ook een mondkapje. Ook de venters in de stalletjes langs de weg. En wat ook geen uitzondering is in Thailand, met hoeveel man kun je op een brommer ?????
Minimaal 3 volwassen, of een moeder met 3 kinderen en een heel gezin gaat ook goed. De helm is hier ook verplicht. Maar, een persoon moet een helm op en al wie nog meer mee op de brommer gaat niet.
We kregen ook nog een schattig filmpje van ons Noortje van onze Loekie in zijn nieuwe kinderstoel, want die mag ook aan tafel mee-eten en ons Guusje wil ook op vakantie naar Aailand, want daar zijn
Opa en Oma. Dan krijg je toch wel even vochtige oogjes. Dus nu zitten we nog te wachten op een filmpje van Harrie, samen met ons Noortje en Sander ennnnnnnnn van ons Chrisje met Frank.
SPANNENDDDDDDDDDDDDDD.
09-01-2012 Vandaag naar Thoen, 50 km. Moesten een bergpas over, dus 25 km. klimmen en dat was echt klimmen, voor de kenners het kleinste verzet nou dan weten jullie het wel. Maar daarna 25 km. dalen,
GEWELDIG !!!!!!! In Thoen het hotel weer gevonden en Toen vond ik, Marjan, dat ik wel een Taise oil massage had verdiend. Nou die bestel je dan bij de receptie, voor de tijd die jou het beste uitkomt
en dan komt de Thaise masseuse je lekker een uur verwennen op je eigen kamer. Van de wateroverlast hebben we nog niets gezien. In Chiang Mai hebben we de naweeën van de wateroverlast ook niet gezien.
En vandaar uit zijn we alleen maar hoger gegaan en hebben ze daar dus ook geen last van het water gehad. Het weer is aan. de hete kant, als je fietst is het lekker, maar als je stil staat wil je er
wel uit. Vandaag had ik al behoorlijk last van mijn rug,maar het fietsen ging goed. Het op en af de fiets ging een stuk moeilijker. Maar de volgende morgen 10-01-2012 ging het het echt niet meer, was
ze krom als een hoepeltje. Hebben toen maar besloten om twee fietsetappes met de bus te doen. De hoteleigenaresse was zo lief en zorgde ervoor dat wij met de auto naar het busstation werden gebracht.
Dat is maar goed ook, want dat hadden we nooit gevonden. Daar hebben we de bus naar Old Sukhothai genomen. Daar aangekomen ging het alleen maar slechter met mijn rug, zie nu het verhaal van ons
Dreeke. 11-01-2012 liep nog zo krom als een hoepel. Dus maar weer een Thaise masseuse laten komen, maar dan geen massage met olie maar meer het duw en trek werk. Masseren met handen en voeten. Meteen
weer afgesproken, wij weer met handen en voeten, of ze de volgende dag terug wilde komen, we dachten dat ze het begreep. 's-avonds ging het al weer wat beter met mijn rug. De volgende ochtend
12-01-2012 na wat oefeningen te hebben gedaan zat het allemaal weer wat losser en liep weer zo goed als recht. Lekker gaan ontbijten en ja hoor, klokslag 11.00 uur kwam mijn masseuse eraan op haar
brommertje. Dus weer anderhalf uur trekken en douwen. Ik denk dat zo goed als alles weer op zijn plaats zit dus gaan vanmiddag weer lekker fietsen. We gaan het historical park van Old Sukhothai
doorkruisen op onze fiets. Dus hoedje op en karre maar !!!!!!!!!! O ja, mijn Engels gaat kei goed, heb al hele gesprekken gehad met backpackers uit Amerika en Frankrijk. 13-01-2012 op de fiets naar
Kamphaeng Phet 85 km. Oei-joei !!!!!!!!!!! Ziekenhuis /dokter bezoek, Als je in Thailand ziek bent of wat mankeert , dan is het wat anders geregeld als bij ons in Nederland. Je gaat naar de receptie
van je guesthouse en vraagt waar je de dokter kunt vinden. Hij stuurt je naar een plaatselijke dokter (medicijnman) die een eindje verder in de straat zit tussen de Thaise winkeltjes en eethuisjes.
Voor zijn spreekkamer hangt gewoon een vliegengordijn waar je dwars door heen kijkt, en dus alles ziet. Er is ook een kraampje met "medicijnen" en een zustertje die je in gebrekkig engels te woord
staat. Er zitten ook nog andere patiënten te wachten die voor ons zijn. Plotseling komt de dokter uit zijn hok vraagt wat er aan de hand is en stuurt ons daarna naar het ziekenhuis dat 15 km verderop
is. Het zustertje regelt met iemand verder in de straat die beter engels kent en wat mannen die aan het bier zitten een tuctuc. Naar wat onderhandelingen over de prijs gaan we op weg naar het
ziekenhuis. Daar aangekomen worden we vriendelijk begeleid naar een balie waar je je moet aanmelden. Als het ponsplaatje klaar is gaan we naar de wachtkamer waar alle patiënten zitten, op een
brancard liggen of spelen in de ballenbak. Het is gewoon in de hal van het ziekenhuis. Achter een tafel zit een zuster die iedereen op zijn beurt oproept, de bloeddruk en hartslag meet en in hun
dossiers schrijft wat ze mankeren. Ook is er een soort hostess die iedereen op de beurt weer oproept en in de spreekkamer van de dokter brengt, waar ook de patiënt is die behandelt wordt en nog twee
meer zodat de dokter snel verder kan en er geen tijd verloren gaat tussen twee behandelingen. De wachtenden kunnen gewoon alles zien en volgen wat de voorgaande patiënt mankeert en hoe hij onderzocht
wordt. Wij zijn ook aan de beurt als de arts terug komt uit de wachtkamer waar zij patiënten behandelt heeft die op een brancard liggen en niet in haar spreekkamertje kunnen. Marjan wordt onderzocht
krijgt spierverslappers en tijgerbalsum, die we gelijk moeten betalen en op kunnen halen aan een aantal loketten in de zelfde wachtkamer (hal van het ziekenhuis). Alles bij elkaar duurde dit 45
minuten. Privacy heb je geen, maar het kost dan ook bijna niets Elf euro vijftig inclusief medicijnen. Misschien iets voor Mark Rutten om nog wat te bezuinigen!!!!!!!!! De tuctuc stond nog op ons te
wachten en bracht ons weer naar ons huisje, waar de patiënt ingesmeerd en verder vertroeteld werd door haar persoonlijke broeder . Na twee daagjes rust is de patiënt weer opgeknapt en we zitten weer
op de fiets.
3-01-2012 Vanmorgen om vier uur heeft Sander ons opgehaald en naar Schiphol gebracht. Na eerst nog gedag gezegd te hebben tegen Harrie en ook nog even getankt te hebben gingen we weg. Het was niet
druk op de weg , dus alles liep voorspoedig en we waren er al om half zes. We moesten nog even koffie drinken met de chauffeur en natuurlijk nog een sigaretje doen dus we moesten buiten staan. Er
stond een gemene harde ijzige wind. Het voelde heel koud aan daarom snel afscheid genomen van Sander en vlug naar binnen. Om half zeven ging de inchec-balie open en konden we al snel onze fietsen
kwijt. Nadat we onze fietstassen goed hadden laten insealen lagen deze ook snel op de bagageband. Na 'n broodje , tosti en koffie zijn we naar onze gate gegaan waar Marjan promt in slaap viel en pas
na de landing in Singapore wakker werd van de schoonmaakploeg. 5-01-2012 Haai fooks Hier dan het eerste berichtje van mij, Marjan. We beginnen maar met de slaapsessie, want anders horen jullie
het toch nog van ons Dreeke, maar dan nog spannender. Ik sliep al op Schiphol, de vlucht naar Singapore heb ik bijna constant geslapen. De vlucht van Singapore naar Chiang Mai ook weer geslapen.
De vlucht verliep dus prima voor mij, voor ons Dreeke niet, want die kan niet slapen in het vliegtuig, zegt ie. Heb ik dus ook niet kunnen constateren daar ik in coma lag. Aangekomen in het
hotel om 11.15, eerst een lekker pilsje gepakt een toen naar onze kamer. Het bier had zijn werk goed gedaan dus even een klein dutje. Om 17.00 wakker geschrokken en toen hup onder de douche de
goei kleren aan en naar het centrum. Daar wat gegeten en gedronken en rondgetoelesjoerd en zo lagen we weer om 00.30 in bed. Paar keer wakker geworden 's nachts, maar ach een sigaretje en
wat lezen is ook wel lekker. Maar toen !!!!!! Schrokken we om 09.50 wakker, oeioei het ontbijt. Dus vlug in de kleren ons Dreeke zen tandjes in en hebben toen de restjes van het ontbijt verorberd.
Dan krijgen we nu het VISUM !!!!! Wij hebben geen visum aangevraagd, hebben ons daar ook niet in verdiept, daar wij dachten dat het niet nodig was. FOUT dus, als je langer dan 30 dagen blijft heb je
een visum nodig. Her en der wat nagevraagd, het zou ook nog de gevangenis kunnen worden, zo maak je dus nog eens wat mee, maar al bij al valt er nog wel iets te regelen bij de Nederlandse Ambasade in
Bank Kok en daar zijn wij dus zo op onze fietsen, dus probleem opgelost. In Thailand voelen we ons weer helemaal thuis en beginnen morgen lekker aan onze eerste fietsdag. Kusjes en groetjes voor
iedereen maar de eerste lekkerste kusjes gaan naar ons Guusje en onze Loekie.Doeiiiiiiiiiiii 06-01-2012 Om 10.00 vertrokken uit Chiang Mai, een route van 31 km., naar Lamphun, dat doen we dus
fluitend met onze vingers in onze neus. Leuke route langs de Ping rivier. Om 13.00 aangekomen in Lamphun. Ik wilde nog wel de twee route rijden van 41 km., maar ons Dreeke heeft een beetje last van
de jet lag en wilde graag stoppen. De goedkoopste kamer genomen € 5.-- voor 2 personen met warme douche en sta w.c., is wel moeilijk poepen denk ik. Eerst even een klein dutje, dan douchen en op de
fiets naar het centrum om wat te eten en te drinken. Na een tijdje nog steed niets gevonden waar we gezellig wat konden drinken, hebben toen een agent erom gevraagd, ja hij wist iets leuks, legde ons
uit hoe we moesten rijden, maar zei toen, ach kom ik wijs jullie de weg. Nou wij met zen twee-en achter die motor aan. Komen bij een drukke weg gaat die agent midden op de weg staan en houdt heel het
verkeer tegen zodat wij konden oversteken. Aangekomen op de plaats van bestemming trekt ie zijn fototoestel en wilde hij perse met ons op de foto, wij niet te lui natuurlijk, big smile !!!!!!!!
07-01-2012 Vandaag een tocht van 41 km. naar Bang Hong, dus dat wordt weer fluiten. Eerst een ontbijtje en hup op de fiets. Vandaag was het zweten want het was bloedje heet en bijna geen schaduw waar
we fietsten. Aangekomen bij het hotel een leuk bungalowtje gehuurd, konden zelfs lekker buiten zitten, heerlijk. Dus weer een dutje gedaan, gedoucht en op naar het centrum. Onderweg even gevraagd
waar we konden eten en troffen toen gelukkig een Engelstalig sprekende Thai, we konden bij hem eten, zijn familie had een eetgelegenheidje, maar wij vonden het niet zo bie en wilde liever naar het
centrum. Nou daar waren we zo van genezen, want daar hingen die kippen weer in der nakie langs de straat. Dus weer terug naar het eetgelegenheidje en uitgelegd wat we wel en niet lusten. Hij zou iets
voor ons maken en het smaakte ook nog lekker. Of we bij hem ook konden ontbijten leek ons ook wel iets, ja hij had gebakken rijst en soep, Gatver !!!!!! Ik lus alleen maar brood 's morgens, maar ons
dreeke lust wel rijst 's morgens, vindt ie lekker. Gevraagd of we in het dorp brood konden krijgen, nee, kende ze niet. Dus dat wordt morgenvroeg koeken eten voor mij. Terug op onze fietsen in het
pikke donker, het is hier al om 18.00 donker, behoorlijk eng in het donker langs de snelweg met een schijnwerper als voor en achterlicht. Ga nu lekker even lezen want Pa slaapt al. Ben ook verliefd
op de ei pet geworden want zo ieder dag een verhaaltje vind ik echt gezellig. 08-01-2012 Om 09.30 vertrokken naar Li, 65 km., om 16.30 aangekomen. Als ontbijt hadden we vandaag ieder 2 cakjes met un
kop koffie. Daar konden we wel even op fietsen. Het was een zware tocht vandaag, veel klimmen, maar toen we even zaten te rusten langs de weg op zo'n houten schavotje kwam een vrouwtje ons bananen
brengen, nou daar krijg je ons plat mee. Hierop konden we dus weer een eindje fietsen. Onderweg wel gekeken of er iets te eten viel, maar daar hebben we toch maar vanaf gezien. We zitten hier echt in
de middel of now wear. O ja we hebben wel wat fruit ge-eten, wat het was weten we niet, maar het was tenminste iets. Ik zit dit te schrijven in ons bungalowtje, terwijl Pa in diepe coma is, had het
ook niet makkelijk vandaag. De onderkant van ons bed is gemetseld en daarbovenop ligt een matras, ik denk van geperst stro. Als je er op neer valt breek je je heupen. Voor Jose is dit nog zeker
herkenbaar van vorig jaar !!!!!!! Wat denken jullie nou, wat doen ze daar toch, nou afzien heeft ook zijn leuke kanten. Li zou een behoorlijke plaats moeten zijn, dus dat wordt buffelen vanavond ????
We zijn weesten eten, het was uitleggen met handen en voeten, maar we hebben rijst ge-eten met vlees en groente, wilde nog wat eten maar dat kregen we ze niet meer aan het verstand gebracht. Dus weer
verder op zoek komen we B&B tegen, misschien hebben ze daar nog wat te eten voor ons. Geen diner wel ontbijt, hieperdepiep. Hadden ook vreselijk mooie bungalowtjes met een zacht bed. Wij weer
uitgelegd met handen en voeten, ook hier geen Engels, dat we ergens anders sliepen maar dat we hier wilde slapen. Kreeg ik die man ook nog uitgelegd dat hij ons met de auto de bagage moest ophalen.
Zo gezegd zo gedaan. Hebben dus nu een heerlijk bed plus ontbijt, joepie !!!!!!! Dus zoals eerder gezegd, na afzien wordt het pas echt leuk.
